عواقب تصمیمات احساسی - صفحه 18 (به ترتیب امتیاز)

سلام بر استاد خوش‌تیپ، خوش ارتعاش، خوشحال، خوش‌پوش، خوش استایل،خوش‌اخلاق، خوش‌روزی و خوش‌‌سخن و همچنین سلام بر همراه مهربان، کاربلد، کاردرست، مستقل،قوی و نمونه بانویی موفق، مریم‌جان عزیز ،

یک مقدار ذهنم گاهی برای کامنت نوشتن مقاومت می‌کنه و می‌گه کاری رو اگر برای دیده شدن انجام بدی و چیزی رو جز نگاه خدا بخواهی باختی، اما به نظرم این‌هاوسوسه‌های ذهن منفی است که باید باهاش مبارزه کرد، وقتی استاد گفتن نوشته‌های شما به دیگران کمک می‌کند و من دیدم چه سخاوتمندانه آگاهی‌های نابی که هیچ کدام کم از یک دورهٔ آموزشی خودسازی ندارد رو در اختیار ما قرار می‌دهید، به خودم گفتم کمترین قدردانی اینه که در این سفرهٔ گستردهٔ سخاوتمندانه آگاهی شرکت کنم. اما قبل از اون دوست دارم یک چیزی رو بگم:

مریم جان، واقعا ازت سپاسگزارم، به مدت نیم ساعت گوشی به دست همراه استاد راه رفتی و من در حین صحبت‌های استاد حواسم بهت بود که چه ماهرانه فیلمبرداری می‌کنی. لحظاتی که استاد رو از روبه‌رو می‌گرفتی و من حس می‌کردم که داری عقب عقب می‌ری، واقعا تحسینت کردم.

حضورت پارادایس رو بهشت‌تر می‌کنه و برای ما بسیار ارزشمنده.

استاد عزیز، حرف‌های شما که واقعا حکم طلای ناب رو داره؛ اما هم‌خوانی رنگ لباستون با طبیعت بیرون هم هوش از سر ما می‌بره، دمتون گرم با این سلیقهٔ قشنگ.

و اما جواب تمرین:

حقیقتا من هم چون تمرکزم روی نکات مثبته، خیلی یادم نمیاد کجا از روی احساسات تصمیم گرفتم و عواقب بدی رو برداشت کردم، اگه یادم هم باشه یک جوری عامدانه دلم می‌خواد از ذهنم ببرمش؛ اما نکته‌ای که در تمام صحبت‌های استاد دائم به ذهنم تُک می‌زد، این بود که چقدر خوبه هر بار قبل از اینکه بریم بازار یا حتی همین‌طوری برای کارهای معمول از خونه بیرون می‌آییم، این فایل رو گوش بدهیم. بسیاری از خریدهایی که من کرده‌ام، چیزهایی بوده که فقط احساساتی شده‌ام و نیازی به آن‌ها نداشتم، مثلا دلم برای طرف سوخته، گفتم بیام ازش خرید کنم، یا فقط به خاطر اینکه حراج زده بودند، خرید کردم و بعد دیدم چه هزینه‌ای پرداخت کردم در حالی که هیچ کدوم رو نیاز نداشتم.

به نظرم تصمیمات احساسی هنگام خرید خیلی می‌تونه در شرایطی که هنوز باید حساب دخل و خرجت رو درست داشته باشی، می‌تونه ضرر رسان باشه.

اما الان دلم می‌خواد به این فکر کنم که کجا از روی احساسات تصمیم نگرفتم و نتیجهٔ خیلی عالی گرفتم:

چند شب پیش، حس کردم دخترم داره من رو می‌پیچونه و چیزی رو از من مخفی می‌کنه، ناراحت شدم؛ چون رابطهٔ من و دخترم این‌قدر عالیه که قابل توصیف نیست. اصلا چیزی در حد روابط عاشقانه که برای هیچ پدر و مادری این رفتار قابل تصور نیست که یک جوان بیست ساله بتونه این قدر قشنگ رفتار کنه که هم حریم خودش حفظ بشه و استقلالش و هم محبتش رو این قدر قشنگ نثار مادرش کنه و هزار نکتهٔ مثبت دیگر که باعث شکرگزاری روزانه من می‌شود، با همه این توصیفات چند شب پیش حس کردم داره من رو می‌پیچونه، از پنهان کاریش ناراحت نشدم؛ اما نگران این بودم که پای دروغ به میان بیاید که از دروغ متنفرم و حتی اگه بچم دروغ بگه، ناخودآگاه از چشمم میفته، اما تو اون لحظه چیزی نگفتم، با خودم خیلی کلنجار رفتم که بگم: «دختررررر، من احمق نیستم که این جواب رو بهم می‌دی» اما صبوری کردم، حرفش رو به ظاهر پذیرفتم اما در عوض بهش گفتم:«به نظرم استادتون خیلی احمقه که ….» و رفتم خوابیدم. حتی اینقدر نگران بودم که قران رو باز کردم و این آیه اومد: «و اعیذها و ذریتها بک من الشیطان الرجیم» دلم آروم شد و قضیه رو رها کردم، فردای اون روز خودش اومد جسته گریخته ماجرا رو تعریف کرد، باز هم چون جوونه، نمی‌شه خیلی بهش گیر داد؛ اما صداقتش باعث می‌شه، دلم گرم بشه.

یکی از مواردی که واقعا باید احساستم رو کنترل کنم، در ارتباط با دخترمه، وگرنه مثل بسیاری از خانواده‌ها که نمی‌تونند با جوانشان ارتباط بگیرند و بچه‌ها کم کم از پدر و مادر دور می‌شوند، این اتفاق برای ما هم خواهد افتاد.

ممنونتم استاد عزیزم، اول برای این نوشتم که من هم به این آگاهی کمکی کرده باشم؛ اما الان متوجه شدم که چقدر به خودم کمک کرد؛ یعنی از این به بعد هنگام برخورد با دخترم، این فایل و آموزه‌های ارزشمندش می‌شه اصول اولیهٔ ارتباط.

دمت گرم استاد، شیر مادر و نان پدر حلال وجودت که چنین سخاوتمندانه ما را به حریم زیبای پارادایس و گنج بی‌پایان آموزه‌های زندگی می‌نشانی.

روز و روزگارتان خوش!