سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 119 - صفحه 3 (به ترتیب امتیاز)

سلام خدمت استاد جان و مریم عزیز

استاد با شنیدن صحبت هایتان در رابطه با خلق مریم بانو آتشی در دلم روشن کردید که نگو

چراکه اکثر این خصلت ها جزو خصلت های من بود

خصلت هایی که نصفشو ذاتی داشتم و نصف دیگش رو کسب کرده بودم با مطالعه و کلاسهای هوش هیجانی و روانشناسی و خودشناسی

تا قبل از ازدواجم شخصیتم بسیاااار خودساخته و متکی بخود و خوش ذوق ، خوش پوش ، بدون ترس از قضاوت دیگران اونطوری لباس میپوشیدم که دوست داشتم… آرایش نمیکردم و در مورد ظاهر اصصصلا بخودم سخت نمیگرفتم و بسیار آزادانه اون چیزی را میپوشیدم که دوستش داشتم و هیچوقت برای خوش آمد کسی نه آرایشی و نه پوشش خاصی داشتم.

بعد از ازدواج بواسطه ی تفاوت بسیاااااار زیاد اخلاقی خانواده ها و حتی شخصیت خودم و همسرم اکثریت این خصلت ها همانگونه که با تلاش کسب کرده بود یا رشدشان داده بودم خودم تک به تک حذفشان کردم با هدف بهبود روابط خودم با همسرم یا با خانواده همسرم…. با انگیزه ی کم شدن جنگ و دعواها … یا همسنگ شدنم با خانواده همسرم

و خودم نمیفهمیدم که از سر ناآگاهی چه مسیر اشتباهی را پیش گرفتم انگار که در مسیر رشد اخلاقی دنده عقب تخته گااااز حرکت کنم

با این روش که انتخاب کردم رابطه ام نه با همسرم و نه حتی با خانواده همسرم اندازه یک صدم درصد هم بهبود نیافت بلکه اکنون من احساس قربانی شدن دارم و حس میکنم آنها مقصر این جریان هستند که من داشته هایم را از دست داده ام و اینقدر پسرفت کرده ام

اکنون بدون ذره ای بهبود روابطم با آنها مدام در حال قیاس خودم با گذشته ام هستم و از شرایطم ناراضی و ناراضی تر شده ام.

اکنون احساس کینه نسبت به همه آنها از همسرم تا خانواده اش در من شعله می‌کشد

حال آنکه تممممامی این تصمیمات را خودم گرفتم و خودم اعمال کردم.

پس طبق قانون هیییچکس مقصر نیست جز خودم.

خودم آنقدر خودم را نشناخته بودم که این خصلت هایم را بعنوان نقاط قوت خود نمیدیدم بلکه با مسخره شدن در مورد خوش ذوق بودنم آنرا نقطه ی ضعف دیدم و کم کم حذفش کردم.

با دیدن خلق منعطف بودنم در مورد آنها و سو استفاده شدن ازین خلقم باز این راهم کم کم حذف کردم. و….

هربار با نشناختن خودم بیشتر و بیشتر بخودم آسیب زده ام.

و امشب با دیدن این فایل و شنیدن این خصلت های مریم جان از زبان شما متوجه این شدم که من خودم را نشناخته بودم… که اگر شناخته بودم با این نقاط قوت خودم می‌توانستم خودم را در مداری بسیاااار فراتر از مداری که اکنون در آن هستم قرار دهم.

در دقایق اول بعد از دیدن این فایل حالم دگرگون بود و لب‌هایم آویزان از شدت غصه . حس بازنده ها را داشتم و اینکه فکر میکردم همه چیزم از دست رفته

اما اکنون حس میکنم اگر روزی من توانایی هایی داشته ام که اکنون ندارم پس بازهم میتوانم بدستشان بیاورم و البته اینبار با همان توانایی ها میتوانم مداری بس فراتر از مدار الان خودم رقم بزنم.

اگر بیاد بیاورم داشته هایم را بدون احساس بازندگی یا حس قربانی بودن بسیار راحت تر و سریعتر از قبل میتوانم دوباره کسبشان کنم.چون زمینه اش راهم دارم…

من هنوزم وقتی حالم خیلی خوب است مثل گذشته ام میشوم بسیااااااار منعطف و کار راه بنداز….

بسیااااار خودمو در مورد تست هر موضوع جدیدی بچالش میکشم ….

من هنوزم در مورد خیلی مسائل خوش ذوقم.

هنوزم خودم برای حل مشکل خودم تلاش می‌کنم و سعی میکنم ایده پردازی کنم و با ایده هایم تضادهایم را حل میکنم

من هنوزم به موضوعی که پیله میکنم تا حد اعلا انجامش ندهم رهایش نمی‌کنم.

من هنوزم نظم را بسیار دوست دارم و سعی میکنم زندگی ام بسیار منظم و تمیز باشد.

من نقاط قوت بسیاااااار زیاد و البته بسیار شبیه مریم جان دارم

و البته یک نقطه ی ضعف بزرگم روی همه اینها را می‌پوشاند…. مهم بودن حرف و نظر مردم و ترس از قضاوت

این نقطه ی ضعف که ریشه اش از شرک می آید برایم مثل کرمی در تنه درختی تنومند عمل کرده

بخشی عظیییییییم از خصلت های مثبت وجودی ام را خورده و نابود کرده و بخش باقی مانده را شدیدا تهدید به نابودی می‌کند…. تا حدی که یک اهرم رنج و لذت ۱۰ صفحه ای نوشتم در مورد اینکه اگر این ضعف در من از بین نرود چه بلایی در ۵سال آینده سرم خواهد آمد و چه بهشتی خواهم ساخت اگر این ضعف کنترل شود.

خوشحالم که اقدام به نوشتن این کامنت کردم چرا که در ابتدا کامنتی لبریز از گله و شکایت از همسرم و خانواده همسرم نوشتم و بعد که خواندمش دیدم کلا متضاد با قوانینی است که یادگرفته ام…. پس کامنت را پاک کردم و از نو شروع کردم به نوشتن

ذهنم دنبال دلیل این همه پسرفت در زندگی ام می‌گشت

تا اینکه بخودم گفتم آنقدر مینویسم تا برایم معلوم شود این ضربه را من از کجا خوردم

می‌دانستم طبق قانون خودم مقصرم ولی اینکه به چه دلیل این اتفاقات برایم رخ داده را نمی‌دانستم

و اکنون حین نوشتن کامنت دریافتم

امان از شرک که ریشه این خصلت های کنونی منه ۱)تایید طلبی

۲) ترس از قضاوت

۳) ترس از ترد شدن

۴) ترس از تنها شدن

۵) کافی نبودن خودم و خدا برای خودم

اینها علت دنده عقب حرکت کردن این چندساله ی من در زمینه اخلاق و روابط است

از اول سال۱۴۰۰ خیلی سعی بر حل این ۵ آیتم داشتم … بی نتیجه نبودم ولی کنترل ذهن برایم بخش سنگین و سخت این مسیر بوده و هست…. به‌میزانی که توانستم ذهنم را کنترل کنم این ۵ آیتم بیشتر کنترل شده.

و اکنون در مرحله سخت ماجرا غرق هستم اینکه تا چه حد کنترل ذهن آگاهانه است ؟

اینکه چه زمان کنترل ذهنم در دست منه و چه زمان با بیان عجز در مقابل خدا کنترل ذهن را ازو بخواهم

تلاشهایم بی نتیجه نبوده …. ولی خیلی دوست دارم نتیجه هایم بسیار فاحش و چشمگیر و بزرگ شود تا به وقتش بیام و از تغییراتم بگم

اون موقع با افتخار ریز بریز همه را بیان میکنم

اتفاق امشب برایم مشهودتر شدن تضاد بود که سوختی عظیم‌تر برای حرکت بهم داد

بازهم سپاسگذارم خداوند را بابت داشتن شما استاد بزرگوار و شما عشق زیبای استاد برای کسب تجربه و انگیزه و هدف

امیدوارم بتوانم بزودی با نوشتن نتایج بزرگم اشک شوق را بچشم شما دو عزیز دل بیاورم.

استاد جان این دومین دیدگاهی است که من برای این فایل مینویسم

این دیدگاه را بعد از خواندن تعدادی از کامنت بچه های سایت دارم مینویسم.

وقتی که توی کامنت قبلی خودم گله وار از خودم نوشتم که اکثر این خصلت های مریم جان رو من هم داشتم و فکر میکردم نقاط ضعف منه و اکثرشون را تغییر دادم و البته از تغییرشون نتیجه مثبت هم نگرفتم احساس می‌کردم این فقط درد منه

و چه جالب که بعد از خوندن کامنت ها ، اکثر کامنتهای خانم های عضو این سایت که معمولا اکثرا مشتاق بهبود و رشد شخصیتی هستند دقیقا شبیه اون کامنت منه

چققققدر برام جالب بود که این یک باور عوام فریبی که تو گوش اکثر خانم های مستقل و اکتیو خونده میشه

اینکه اگر زندگیت سرشار از عشق نیست مال اینه که برای همسرت ناز نمیکنی و همه ی مسئولیت ها را بعهده میگیری … اگر مسئولیتی را بدوش نکشی و اکثر کارها را بدوش همسرت بندازی و اجازه بدی همه جوره حمایت و ساپورتت کنه و تو بیشتر مصرف کننده باشی اون وقته که همسرت قدر تورو بیشتر میدونه

اون وقته که زندگیت پر از نعمت و رفاه و آسایش و عشق میشه….

عجب باورهای نامربوطی

منطق همه این جملات را بکل پس میزنه ولی اونقدر تو مغز ما تکرار شده که بدون نیاز به هر منطقی کاملا همه اینها را پذیرفته

منطق میگه هرچه تلاشگر باشی و در جهت رشد خودت و زندگیت تلاش کنی بیشتر نتیجه میبینی

قانون میگه هرچه برای خودت و احساست و حال خودت و علاقه مندیهایت و تلاش‌های ارزش قائل باشی دیگران هم برایش ارزش قائل هستند

پس چی شد که من اومدم این منطق وارونه را با قانون وارونه ترکیب کردم و چنین باور فاجعه باری که نه سازگار با منطقه و نه با قانون هستی قبول کردم و طبق همون حرکت کردم و زندگی ام را تا به اینحد به ورطه ی نابودی و خرابی کشاندم.

چقققققدر جالب که این فکر مثل یک ویروس به جان اکثر خانم های مستقل و خودساخته و اکتیو افتاده و باور اکثر مارا اینگونه کرم خورده کرده.

باور اینکه اگر اجازه بدم همسرم جورم را بکشه و همه جوره حمایتم کنه و من خودم را نیازمند و وابسته به او نشان دهم او بیشتر مرا دوست خواهد داشت این درحالی بود که من اصلا ذاتی ایم مدلی نیستم و نبودم که برای انجام کاری وابسته کسی باشم…. از انجام کارهای سنگین گرفته تا کارهای فنی ، تا کارهای کثیف و بسیار آلوده، همه و همه را اصطلاحا مثل یک مرد خودم انجام می‌دادم… انعطاف بالایم در مقابل شرایط بظاهر سخت و تبدیل‌شدن به شرایط مطلوب..

اونقدر قدرت بدنی ام را با ورزش بالا برده بودم که تو خیلی ورطه ها آقایون از توانایی هایم جا می‌خوردند

ولی بعد از ازدواج همه اینها شد نقطه ی ضعف… شد رفتار های مردانه که باعث دفع حس علاقه همسرم میشود( باورهای غلط عامه که در مخم فرو رفته بود)

من اگر ارزش خودم را می‌دانستم و خودم را و نقاط قوت را شناخته بودم با آدمی هم فرکانس خودم که ازین نقاط قوت نهایت لذت را می‌برد آشنا میشدم

یا حتی اگر با همین نقاط قوت مسیرم را دامه داده بودم همه ی این نقاط قوت میتوانست کمک کنه شاید همسرم یا خانواده اش با من همفرکانس میشدند و همین خصلتها میشد علت عزیزتر و دوست داشتنی بودنم نزد آدم های همفرکانس خودم… اگر——-> بدنبال تایید دیگران نبودم و کاری که فکر میکردم درسته و دوستش دارم را انجام می‌دادم و به روش درست خودم ادامه می‌دادم.

من حالا داستانم شده شبیه داستان کلاغی که تو بچگی قصه شو میشنیدیم که خودش را و رنگ پرهایش را دوست نداشت رفت از هر پرنده یک پر پیدا کرد و بین بالهای خودش جا داد و بعد از مدتی تبدیل به پرنده ای شد که نه نام خاصی دارد و نه وجود خارجی…. پرنده ای که خودش نیست و برای هیچ پرنده ای هم پذیرفتنی نبود…

من اکنون خصلت هایی دارم که مال من نیست…. برای دیده شدن بخودم اضافه شان کردم بدون اینکه خودم دوستشان داشته باشم… خصلت های خودم را مخفی کردم که مبادا از طرف دیگران طرد شوم …. و حالا آدمی هستم بدون شخصیت ثابت و مشخصی…. یکروز از فلانی خوشحال و راضی ام و فردا از دستش کلافه و آزرده خاطر… بقدری ارزش و جایگاه اجتماعی ام افت کرده که گاهی با قیاس با گذشته خودم قابل باور نیست که چی بودم و چی شدم. و همه اینها بابت باورهای عوام فریبی است که نسنجیده پذیرفتمشان و طبق آنها عمل کردم.

و خداراشکر که هنوز فرصت جبران هست… هنوز زندگی هست….

خوشحالم از آگاهی که ازین فایل و کامنتهایش برایم می آید

خوشحال و راضی ام از تحلیلی که روی این موضوع داشتم

دلم میخواد بیشتر و بیشتر روی این موضوع فکر کنم تا بتونم به مرحله ی عمل برسونم و نتیجه ای ناب بگیرم و باز در قالب کامنت با دوستانم به اشتراک بگذارم.

خدایا سپاس گذارم هزاران بار برای این سایت که برایم دریایی از آگاهی است که هر روز به رایگان در اختیارم است و همیشه براحتی در دسترس است درست مثل دنیای پر نعمتت….