سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 192 - صفحه 27 (به ترتیب امتیاز)

سلام سلام سلاااام

یه سلام پرانرژی به خدای خوبم. به استاد عزیزم و تماااام خانواده عباسمنشی من

اول از عکس انتخابی برای این فایل شروع میکنم که چقدرررررررررر باهاش حس خوبی گرفتم. چقدر تفاوتها و تنوع هارو به زیبایی نشون داده. چه تفاوت در رنگها، چه تفاوتها در اقلیت ها و زبانها و چهره ها ووووو..

دیدن این تفاوتها بهم یاداوری میکنه که: اشکال نداره اگر کسی متفاوت از من باشه. اشکال نداره اگر یکی مخالف من فکر و رفتار بکنه. اشکال نداره کسی منو تایید نکنه. اشکال نداره چون این تفاوتها، طبیعیه. اشکال نداره چون همین تفاوتها دنیا رو قشنگ میکنه.

و استاد شما چقدر قشنگ ایستادید توی عکس. چقدر باعزت نفس و پرشوووور. چقدر چشمام روشن شد با دیدن شما و اونژست قشنگتون. من هربار که شمارو میبینم، بیشتر به “هرروز جوونتر شدنتون” ایمان میارم

خدا حفظتون کنه برامون.

و حالا برم سراغ فایل. نمیدونم چرا. واقعا دلیلشو نمیدونم ولی با دیدن اینکه همچین موقعیتی فراهم شده که مردم از کشورهای مختلف، دور هم جمع بشنو کشورشون رو معرفی کنن به طرز خیلی خیلی خیلی عجیبی برام شعف انگیز بود. اونقدر شعف انگیز که فایل رو استپ کردم تا بیام از حسم بگم. اونقدر شعف انگیز که منی که الان در دوران pms ایم هستم و یهروزه ک حوصله ی چیزی رو ندارم، با دیدن اول همین فایل، اونقدررررررر ذوق کردم و اونقدرررر حس افتخارم درونم جاری شد که با پوست و استخونم دلم میخواست اونجا باشم و هم کشورمو معرفی کنمو هم از معرفی های بقیه، کِیف کنم. و مطمئنم. مطمئنم که کِف خواهم کرد از معرفی های بقیه..

استاد چقدر ساده و راحت از کنار اینکه گز و خوراکی یادتون رفته بود بیارین، گذشتید و از همون امکاناتی که داشتید لذت بردید. شخصا اگ منِ قدیم میبودم، شاید تا اخر اون جشن هعی به خودم میگفتم: اه چرا یادت رفت. اخه چرا یادت رفت. اگ میوردی خیلیییی خوب میشد چرا یادت رفت

ولی خب با اموزه های شما یاد گرفتم که خودمو سرزنش نکنمو اشتباهاتم چه کوچیک و چه بزرگ رو ببخشمو از لحظه لذت ببرمو اینقدر سخت گیر نباشم.

چقدررر قشنگه این کشورها. چقدرررر فوق العاده ست جاهای دیدنی شون، غذاهاشون، و مردمشون. چقدررر خوشرو و مهربون و خوش قلبن.

تمام اون ادمها با زبانهای مختلف توی یه مکانی جمع شدن و از طریق زبان انگلیسی به یه وحدتی رسیدن تا بتونن بهتر و راحتتر کنارهم زندگی کنن. و چه بسا که من مطمئنم اگر زبان مشترکی هم نبود،ادمها بازهم با قلب و روحشون میتونستن اینقدر قشنگگگگگگگ کنارهم زندگی کنن

ازت ممنونم مریم عزیزم برای درخواست قشنگت از اون اقا که برامون گیتار بزنن و ایشون هم با عشقققققق قبول کردن و چقدر هم راحت و گوگولی گیتار میزدن.

چقدر ادما خوشحال و ذوق زده میشدن وقتی داشتن راجه به کشورشون توضیح میدادن و من بیشتر و بیشتر از همیشه دلم خواست که جهانگرد شم.

استاد شما چقدر خوش برخوردین. چقدر با همه به قشنگی معاشرت میکردین و از زیبایی هاشون میگفتید. و چقدر توی اون فرهنگ، این تعاریف جا افتاده ست. چرا که اگر چنین تعاریفی توی ایران از سمت یه اقا نسبت به یه خانم انجام بشه، خوده اون خانم بجای اینکه حس خوبی بگیره، انچنااااااان حس بدی بهش دست میده و اون فرد رو چشم چرون مینامه که هیچی. حتی برای منم بارها پیش اومده و واقعا بجای اینکه بیام از این منظر نگاه کنم که اون اقا بدون هیچ قصد و قرضی فقط خواسته بهم حس خوبی بده، ازش متنفر میشدمو…

یا حتی از یه منظر دیگه. من بارها شده که رفتم خیابون و یه پسر دیدم که خیلی جذاب و خوشتیپ بوده و دلم خواسته بهش بگم ولی باخودم گفته ممکنه چه فکری بکنه. درسته منبدون هیچ قصدی میخواستم اینکارو انجام بدمو فقط باعث حس خوبش بشم، اما ممکنه به منظور بگیره و…

و خب این فرهنگ سازی هاست که باعث میشه اینطوری به ” توجه به نکات مثبت همدیگه” از منظری نگاه کنیم که سوبرداشت بشه. و چه خوب که چنین کار خوبی در اونجا در جریانه..

چقدر اون دخترخانم ها قشنگ و هماهنگ با ریتم میرقصیدن. چقدر من دوست دارم این سبک رقص رو و یهو دلم خواست که برم یاد بگیرمش. اون دختر تپل بامزه با وزنی که داشت بازم چقدررررررر بدن انعطاف پذیری داشت و واقعا قابل تحسین بود

استاد الهی دورتون بگردم که همیشه خودتون رو به چالش میکشید و وارد موقعیتهایی میشید که حس میکنید شاید ترسناک باشن و ممکنه مردم چی بگن: وقتی که اون دوتا دختر خوشگل داشتم میرقصیدن و شماهم وارد لنز دوربین بشین و برقصید. و من چقدرررر عاشقتونم.

مریم عزیزم چقدرررر لباسهای قشنگی پوشیدن. هم رنگشون فوق العاده ست. هم مدلشونو خیلیییییی دوستداشتمو خیلی خیلی زیاد هم بهشون میاد

چقدر ذوق زده میشم وقتی ادما اینقدر ذوق میکنن وقتی از کشورشون میگن یا از کشورشون تعریف میشه.

واااااااای خدای من واااای خدای منننن چقدررررر قسمت بغض اوری بود اونجایی که همه پرچم کشورشون رو یکی یکی تکون میدادن و وقتی استاد اومدن روی سکو و پرچم ایران رو تکون دادن، فقط میخواستم از ذوق اشک بریزمو درونم پر بود از حس شعف و شور و ذوق بینهااااااااایت

دورت بگردم مریم قشنگم ک اینقدرررررررر قشنگ رقصیدی. تو فوق العادهههه ای و چقدررررر کیف کردم از رقص و عزت نفس همیشه بالات

این قسمتو خیلیییییی دوس داشتم. خیلی باعث شد حس فوق العاده ای درونم شکل بگیره.

خداروشکر خدای من شکرت و شکرت و بارهاااااااااا شکرت

همگی درپناه لبخند تو باشیم*