سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 200 - صفحه 27 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدایی که زیباست و زیبایی ها را دوست دارد.

درووود و سلام بر دو استاد خوشگل و عزیزم.دروود بیکران بر خانواده عزیز الهیم و تمام همسفران این سفر بی نظیر درین سایت الهی.

آغا وقتی فکر میکنم میبینم اگر آدم خودش بخواد و در مسیر درست قرار بگیره شما ببینید خدا چه برکتیییی میده به یه سفر که ظاهرا دو نفر با یه ماشین خفن رفتن سمت غربی آمریکا رو سیاحت کنن اما میلیون ها نفر به واسطه ی یه گوشی خفن آیفون 14 پرو یک خط اینترنت استارلینگ خفن تر از قاب یه دوربین داریم میگردیم خوش میگذرونیم این طبیعت بی نظیر رو تجربه میکنیم و خواستش درونمون شکل میگیره کلی آدمای خفن جدید میبینیم کلی ایده میگیریم اصلااااااااا یه وضعیتییی شده هااااا.برکت یعنیییی ایییین.

خدا قوتتون بده استادان عشق که اینجور فرصت دیدن و تجربه کردن رو برای ماهم فراهم کردید.خدایااا سپااسگزارتم.

بعد همه منتظریم فایل جلسه بعدی بیاد ببینیم قراره امروز مثلا کجا بریم چیو ببینیم بعد آگاهانه تمرکز کنیم نکاتش رو در بیاریم یاد بگیریم و کلی تجارب قبلیمونو برامون یادآور میشه و خیلیا از دوستان اصن یه جورایی به قول من به درجه ای از عرفان میرسن که کلا درسای خفن تری میگیرن بعد به صراحت و عشق بیان میکنن و میبینی یه فایل 20 دقیقه ای در عرض کمترین زمان ممکن یه دنیااا ثروت و آگاهی و درس رو با خودش رقم میزنه.

الحق وقتی میگم اینجا دریایه ثروت و آگاهیه که هر روز این دریا عمیق تر و وسیع تر میشه بی راه نگفتم.الهییی شکر برای این فضای الهییی این بهشتی که به لطفه خدا نه مکان فیزیکیه خاصی داره نمیدونم چی بگم بگم تو فضاس کجاست واقعا به وجود اومده به لطف ربمون و ما میاییم هر لحظه تو این بهشت و این بهشت به زندگیه بیرون از این سایت این بهشت ماورایی هم تجاوز کرده و زندگیه مادیمونم بهشت کرده.

الله اکبر. خدایاا من بنده ی تو چطور میتونم سپاسگزار این نعمتات باشم.خدایااا سپاااسگزااارتم شکرت شکرت شکرت ربه من.

استادانه جان دوستان الیه من ، من باز از دید و خاطره ها و تجارب خودم در حد درک خودم صحبت کنم ازین فایل.چیزایی که آلارمای ذهنیه منو فعال کرد.

استاد جان این مسیره که با ماشینتون رفتین این تریله منو یاد روستای مادر و پدریم انداخت.دقیقاا ی همچین مسیر خاکی رو از پشت روستا داره که میگذری ازش و به باغ های قبل ار روستای ما میرسیم.روستای ما در یک دره واقع شده و به همین خاطر آب و هوای خاصی رو در تفاوت با سایر روستاهای اطرافش در دل کرمان داره.حالا این راهه رو گاهی آخر هفته ها یا عیدا که همه ی خانواده جمع میشدیم با دختر خاله ها و پسرخاله ها و …. دیگه خلاصه همگی میرفتیم.یه تعداد با ماشین یه تعداد پیاده.هر کسی هر جور که دوست داشت.یادش بخیر چقدر زیبا بود و خوش میگذشت.

اتفاقا یه آبشار هم بالای روستای قبلی داشت که یه بار جماعتا یه عده دختر و پسر جوون رفتیم . کلی تو مسیر بودیم.

دقیقا این ارتفاعه تا تو دلش نری متوجه ترسی که به قلب آدم میندازه نمیشی.منم این تجربه رو داشتم من اصلا مثل انسان هایی که فلج شده بودن شده بودم و به زور و کمک بقیه تونستم برم بالا و کنار اون آبشار.نفسم بند اومده بود و فریز شده بودم.این ترس از ارتفاع رو انصافا نمیدوسنتم که دارم و بعد از یه تجربه کوه نوردیه دیگه کاملا متوجهش شدم.

برا همینه که میگم باید برم تو دل زندگی و تجارب جدید تا خودمو بهتر بشناسم نقاط قوت و ضعفم رو بفهمم.انصافا حیف نبود که ندونم چه ترسی دارم و زمانیم که ازین دنیا وارد سرای بعدی شده باشم ندونسته ازین خاصیت جالبم وارد تجربه ی بعد بعدیه زندگیم شم.(فک کنین مثلا من برم اون دنیا و خدا بگه نگین خانم شما یه ترس از ارتفاعم تو ستینگت داشتی ولی ماشالا بس نرفتی و تجربه نکردی اصن متوجهش نشدی) خلاصه من دیگه اینو فهمیده بودم و جااای شما بسیار خاالی که پارسال رفتیم پارک آبی و من اونجا بود که گفتم به به چالش جدید داری نگین خوشگلم.رسیدیم اونجا که باید بری تو دل ترست و خودتو به خودت ثابت کنی.رفتم همین دستگاهه که سقوطه آزاده و یهو زیر پات خالی میشه رو تجربه کردم.تمام یکی یکی پله ها رو با لرزش پاهام قدم میذاشتم اما میگفتم نه باید برم تو دل ترسم و مطمینم پاداشه بزرگی در انتظار این شجاعتم خواهم داشت.پله های آخرو میدویدم.وقتیم رسیدم بالا 3 نفرمون رو گذاشتن که وارد اون منطقه قبل از ورود به دستگاه بشیم.اون دو نفر دو تا پسر عرب بودن و یکیشون ترسیده بود.یکیشون که زودتر از همه ی ما با تعارف کردن و این صحبتا رفت و صدای جییغش هوا شد.مونده بودیم من و اون یکی پسره که من گفتم اکی اول من میرم .نفسم کلا حبس شده بود وقتی محفظه رو بستن.جالبه که برای تماام بازی ها اونایی که هیجانشون انصافا بالا بود (چون کلا عاشق تجربه چیزای هیجان انگیزم و دیگه شهربازی های بزرگ ایران رو که از کودکی خااک کرده بودم :):):):):) ) از شدت ترس و هیجان جییغ میکشیدم اما برای این وسیله به حدی ترس داشتم که از شروع تا پایان شکستنه این ترس درونی که 30 ثانیه هم شاید نشد من صداااام در نیووومد.اما وقتی تموم شد اون لذت اون اعتماد به نفسی که پیدا کردم اون شجاعتی که منجر به انجام این کار من شده بود منو رسما کیلومترهااا برد تو ابرا به قول استااد بوووست کرد منو.هی شادی میکردمو میخندیدمو به عشق جانم میگفتم دیدییی تووونستم توونستم.خدایااا شکرتت واقعااا.اصن شد یه الگو برام انصافا که باااااید برم تو دل ترسام.به قول استااد الگو پیدا کن دیدی اون انجام داده توام میتووونی.مگه برا خدا سخته که تو را شخصی سازی شده به سیستم خودت هدایت کنه برای داشتن اون تجربت. فقط جسارت کن برو تو دلش بخوواه و هدایت هارو بشنو و عمل کنننن دقیقاااا عمممل کردنننن به الهامات شاه کلیده بعد از پا گذاشتن رو ترسهاس.

خلاصه که تجربه ی بی نظیری بود.

حالا به خودم میگم که ببین هنوز که چه نقااط قوتی داااارم چون نمیرم که دنیارو تجربه کنم نمیدووونم.وقتی بفهممشون شما ببین که چه لذت ها و تجاربی خواهم داشت و چه طووور باعثه گسترش این جهان زیبا میشم و رسالتمو انجااام میدم.وااای چه غرق شوقم برا بیشتر فهمیدن خود عزیز و دوست داشتنیم و تجربه ی این دنیا با توانایی های بیشتر.

حالا اینم میخوام اینجا اضافه کنم که استاد من حسابی دل تنگ مامان بابامم که ایشالا غرق شادی و لذت از زندگیشون باشن که هستن به لطف ربم.اما بسیار برام قابل تحسینن.خونه قشنگ و بزرگ و پر از امکانات کرمانشونو رها میکنن میرن تابستونا یا زمانایی که هوا اونقدر سرد نیس یا برف شدید نیس تو زمستونا که مسیرا بسته شه تو این روستای زیبای پدریشون.اونجا رو هم به زیبایی سال هاست که مجهز کردن در عالی ترین سطح.یه بااغ زیبااا جلویه خونشونه پر از ثروت و نعمت.همه میگن که این خونه بهترین خونه ی زیبا و خفن تو این روستاس و چون اونجا زمین کمه و همه محلین این خونه با این وسعت و تنها خونه ای که باغ جلوش داره متفاوت از بقیه ی خونه های روستاس که باغاشون دور روستاس.

حالا امسااال دو تا گوسفندم گرفتن و بستن تو باغ :):):):):) و انقدر با این گوسفنداشون عشق میکنن براشون علف میارن :):):)) مامانم میگف ماشین بابات شده الاغ بابات باهاش برا این گوسفندا غذا میارن :):):):):) آخی یاد سانتافه شما افتادم که رفتین باهاش کلی مرغ و پرنده گرفتین که وسط مسیر زده بودن بیرون و صفایی به ماشینتون داده بودن آخر سر مریم جانه شایسته برقش انداختن چقدر سر اون فایل من خندیدم.

حالا میدونید مامان بابای من که با جانه دلم در موردشون صحبت میکردیم دارن متفاوت از اطرافیانشون زندگی رو تجربه میکنن.خدارو سپااسگزارم وااقعااا.به راحتی از همه بیشتر سفر میرن میگردن زندگی به سبک خودشونو دارن رابطشون با خدا به سبک خودشون عالیه چیزی جز زیبایی نمیبینن هیچ وقت گله ای از گرونی و وضع ایران ندارن در مقایسه با سایرین که اگه گاها ارتباطی باهاشون بگیریم دایم میگن خووب شد رفتین خوش بحالتون اینجا اینطوره اونطوره اما والدینم همیشه یه چیزی دارن که بگن عالیه بی نظیره کاش شما بودین تجربه کنین شما چرا رفتیییین :):):):):):):):):):)

انصافااا هر کسی تجربه ی خاص خودشو داره.مامان بابای منم که قصه عاشقیشون زبان زد عام و خاص بوده و هس دارن حسابی باهم خوش میگذرونن.حالا این شد چیزی که باعث شد من بتونم دلتنگیمو کنترل کنم تا در بهترین زمان ممکن و بهترین مکان ممکن ببینمشونو در آغوششون بکشم.مگه چی میتونه حال منو بهترتر کنه ازینکه شادی و سلامتیه خانوادمو ببینم.هر چند که هر کس نتیجه ی باورهای خودشو میگیره اما بسیاااار لذت بخشه که اعضای خانواده ی آدم هم غرق لذت و شادی و در مسیر الهیه خودشون باشن و بتونی ازشون کلی یاد بگیری و الگو بگیری.خدایااا با تمام وجوودم بابت حضورشون و تجربه زیستن با این مادر پدر الهیم ازت سپاسگزارم.

استااد جانم در مورد صحبتای قشنگ و پر از درستون اول که ممنونم که بیشتر ما دخترای سایت رو خطاب قرار دادین که شجاع تر باشیم و مسیر رو واضح گفتید که باباااا باور کنید الگو پیدا کنید پا رو ترساتون بذارید و الهامات رو که میگیرین عمل کنین.من با این شاه کلیدی که همیشه میگین و هر بار من به اندازه توان درک خودم میفهممش کلی از ترسامو به قولیییییی ررررررنده کردم و پودر کردمووو رفتم تو دلشون و شدن نقطه قوت من و حتی زمان هایی هس که در روبرو شدن با اتفاقای جدید یا ترسای جدید به گذشته ی خودم نگاه میکنم و حتی دنبال الگو هم نمیگردم.وقتی میبینم قبلا تونستم میگم بازم میتونم فقط ظاهر مساله عوض شده.چرا نشه.به قول معروف تو ذهنم میگم من راضی خدا راااضی دیگه بی خیال آدم نارااضیش :):):):):):):)

یه چیز دیگه که با گفتن صحبتاتون برام تداعی شد و الان مدت هاس تو گوشم از صحبتاتون زنگ میخوره و بارها با عشق جانم در موردش صحبت کردیم اینه که زمااااانی کههه ماااا پیشرفت کنیییم باعث پیشرفت و رشددد صدها نفر دیگهه میشییییم.الگو میشیم و باورپذیر میکنیم برا بقیه که مییشود. پس دقیقاااا الویت میشه کار روی خوودمون.تا زمانی که من رشد نکنم قدم برندارم چطور به کسی میتونم بگم انجاام بده. این خانم جسور و زیبا زمانی تونست باعث بشه که اون پسر هم با ترسش مقابله کنه و بپره ازون ارتفاع پایین و تو این از بین بردنه ترسه در اون شخص مسبب شد و همچنین باعث شد بارها و بارها تجربه کنن این تو آب پریدن رو و لذت ببرن که اوووووول خودش رفت تو دل ترسش و این باور رو ایجاد کرد که میشود و من انجام دادم پس تو هم میتوااانی پس انجام بده و از نتایج با برکتش لذت ببر و به قول بانو شایسته ری استارت شوو.

خدارووو سپاااسگزارم برای دریافته این آگاهی هاااا این تجربیات و فرصت نوشتن درونیاتم که باعثه رشدم میشه و میتونم همیشه برگردم و این قدمم رو اینجا ببینم و این کامنت های بی نظیر دوستان الهیم که در طبق اخلاص با ما درونیات گرانبهاشونو شیر میکنن.

استااد جان واقعا ازتون سپاسگزارم دوستان الهیم ازتون سپاسگزارم بخاطر حضورتون و از خداوند منانم برای حضورم درین خانه نعمت و فرصت بهره بردن ازین ثروت ها و آگاهی ها سپاسگزااارم.

بریم که این آگاهی هارو تکرار کنیم که قوی شن تو ذهنمون و باورهای پولادین بسازیم که بتونیم باهاشون به عمل های توحدیدیه خفن تر و شجاعانه تر دست بزنیمو لذتش رو ببریم و همچنین منتظر دیدن فایل بعدی باشیم.

در پناااه حق باااشید روح هاای برگزیده ی رب العالمین .