سفر به دور آمریکا | قسمت ۲۷ - صفحه 25 (به ترتیب امتیاز)

خدایا تو مرا عاشق کردی و همان جلوه گریهای تو مرا به دام انداخت ، البته به لطف خودت من هم درس عاشقی و بندگی گرفتم و الا این امر شریف از عهده هرکسی بر نمی آید.

مستوری و مستی یعنی به حول و قوه الهی و با جذبه خدای سبحان ، لباس تقوی و لباس شریعت و دیانت پوشیدن و از معارف ناب مست شدن ، است .

خدایا تو مرا جذب کردی که هم عاشق شوم و هم در عرصه عشق گستاخی نداشته باشم و هم حرمتها را حفظ کنم و هم لحظه به لحظه لذت عاشقی را ببرم گرچه معتقدم ابتدا خدای سبحان به من نگاه و عاشقم کرد و دلم را برد چنانچه شاعر می گوید:

عشق از معشوق اول سر زند/

تا به عاشق جلوه دیگر کند/

بنابراین اگر در زیارات و عبادات، خود و تلاش خود را ببینیم حتما راه را اشتباه رفته ایم یعنی در همه مراحل عشق ورزی، باید حول و قوه حق را مشاهده کرد

یکی از علمای بزرگ می گوید:

زیارت نه قسمت است نه همت است و نه دعوت است بلکه عنایت خاص خداوند و حضرات معصومین است . یعنی مَزور (مورد زیارت) به ما توجه کرده که به پابوسشان برویم و با جذبه ایی که برقرار شد ، راه افتادیم.

امام خمینی در آداب الصلوه فرمودند: ما دو نوع سالک داریم

سالک مجذوب

مجذوب سالک

در مورد اول ، سالک آنقدر طی مسیر دارد تا بالاخره وصل می شود اما در مورد دوم ، ابتدا جذب می کنند سپس راههای کمالی بیشتر را طی می کنند.

حال حافظ می گوید: خدا که مجبور نبود شما را خلق کند بلکه او به شما توجه کرد و دوستتان داشت سپس خلقتان کرد و آداب بندگی را به شما آموزش داد گویا همه ما از ابتدا مجذوب سالک بودیم یعنی خدا چیزی در وجود ما دید که ما را جذب کرد و از آنجا که هرکسی همجنس خود را جذب می کند قطعا خدای سبحان هم وجود الهی ما را دید که جذبمان کرد لذا ابتدا انسان ها معشوق خدا بودند سپس وارد عرصه بندگی و

عاشق حضرت حق شدند.

کثیری از مردم در ظاهر عبادت می کنند اما لذتی نمی برند چون خود را همه کاره می دانند و تقوی ندارند و در وادی مستوری نیستند.

در مناجات شعبانیه عرض می کنیم :

خدایا هر کمالی در من هست مربوط به نگاه توست

خدایا مرا جزو کسانی قرار بده که صدای مرا می شنوی و چشم تو مرا می بیند و در اثر این توجه من واله و حیران و بی هوش و مست عاشقی تو گردم.

در دعای عرفه عرض می کنیم:

آیا ظهور غیر تو بیشتر از تو است؟ آسمان و زمین ظهور دارند اما تو ظهور نداشته باشی؟ تو کی غایب شدی که نیاز باشد راهنمایی مرا به سوی تو هدایت کند؟

کور باد چشمی که ظهور و هیمنه و سلطه تو را بر خودش نمی بیند.