سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۱ - صفحه 8 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدای مهربان

تیپ استاد واقعاً عالیه، هیچ موقع فکرش رو نمیکردم که از لباس‌های ارتشی انقدر خوشم بیاد! اینا نشون میده نگاهمون داره شروع میکنه به تغییر کردن.. دیروز چندتا ماشین پلیس انتظامی دیدم یکی سبز، یکی آبی که هم اساس با کانون توجه این روزهامون هست و برام جالب بود که چه تعدادشون زیاد شده و بلافاصله آگاهانه گفتم چقدر رنگشون زیباست! چه سمند رو خوشکل کردن! بلافاصله گفتم که چقدر پلیس های خوبی داریم و انقدر دارن کارشون و وظیفشون رو خوب انجام میدن! دمشون گرم! حتی به خودم گفتم اگه اومدن پیشم یادم باشه از لباس هاشون تعریف کنم و بگم چقدر زیباست، وای من داره تو این سفرنامه چه اتفاقاتی برام میفته!! این سفرنامه هیولاست، هیولا.

پارک و فضای سبزی که پشت سر استاد هست فوق‌العاده زیباست، چقدر کشور آمریکا عالیِ، مردم این کشور نه تنها عاشق کشور خودشون هستن بلکه به کشورهای دیگه هم کلی احترام میزارن و عشق میورزن، من کشوری رو نمیشناسم که انقدر به همه ی کشورها احترام بگذاره و آدمهاش انقدر ظاهر متنوعی داشته باشن.. کشور آمریکا واقعاً از نظر قومی نژادی بی نظیره و از همه نوع ملیت داخش وجود داره و این نکته خیلی جذابشه، انسان‌های مختلف با رنگ پوست های متنوع، موهای متنوع، لباس‌های متنوع، زبان‌های متنوع، غذاها و مزه های متنوع، موسیقی‌های متنوع، فرهنگ‌های متنوع که احترام به هم دیگه رو فریاد میزنن

نکته مثبت بعدی اینه که من به شخصه آگاهانه تمرین میکنم که به همه ی کشورها.. همه ی قومیت ها، همه ی افراد با همه ی مذاهبی که دارن با همه ویژگی‌های ملیتی و اعتقادی و .. ای که دارن احترام بگذارم. اسرائیلی ها انسان‌های فوق‌العاده هستن، عربستان صعودی ها انسان‌های فوق‌العاده‌ای هستن، سوریه ای ها انسان‌های فوق‌العاده ای هستن، یمنی ها انسان‌های فوق‌العاده‌ای هستن، لبنانی ها انسان های فوق‌العاده‌ای هستن، هندی ها، چینی ها، کره ای ها، آمریکایی ها، یهودی ها، مسلمانان، شیعه، سنی، بهایی، بی دین ها، ندانم گراها، مسیحی ها، بودایی ها، هر فردی با هر دین و مسلک و مذهبی هست محترمه و فوق العادست.. شاید این همه مواردی که گفتم برخلاف قانون تکامل باشه که من بتونم به همه ی این‌ها بعد از این همه ورودی نامناسب که شنیدم ۱۰۰٪ احترام بگذارم اما خب دارم تو همین مسیر پیش میرم

برای من واکنش‌ها به کانون توجه موضوع خیلی جالبی هست، استاد شروع کرد در مورد پرچم کشورها صحبت کردن و بلافاصله خانم شایسته هم اومد و در مورد پرچم هندی پشت سر استاد صحبت کرد و این هماهنگی اتفاق افتاد و انگار ندیده بودنش، آقا هدایت توسط کانون توجه خیلی باحاله

دوست دارم دوباره بگم که احترامی که در آمریکا به همه چیز گذاشته میشه واقعا قابل ستایشه، این کشور فوق العادست

موسیقی Michael Bublé فوق العادست.. این یه صبح تازه است.. این یه روز نوست این یه زندگی تازه برای منه و من احساس خوبی دارم

پارک‌های آمریکا خیلی زیبا هستن، مجسمه هایی که طراحی کردن خیلی زیبا هست و چقدر احترام آخه؟! احترام به کشورها، احترام به مشاهیر، احترام به زبان ها.. احترام به فرهنگ.. چه جالب دیروز داشتم به مجسمه های دوست عزیزمون فکر میکردم که توش خرما و شیرینی بود و الان هم مجسمه دارم می‌بینم از نوع بزرگش ^_^ البته چند تا سفرنامه قبل یک مجسمه ساز رو دیده بودیم، بعد مجسمه کوچولو، حالا مجسمه بزرگ

چقدر گل‌های لیلیوم زیبا هستن، استاد عجب عکاس خفنی هستی ها.. چقدر عکس فوق‌العاده‌ای گرفتی!

دریاچه های زیبا داخل شهر، فواره های آب و رنگ آبی که در آب شکل گرفته و این پسر کوچولو عزیزم که داره ماهی گیری میکنه

و دوباره این غاز های زیبا.. غاز گردن سیاه خیلی زیبا هستن، دقت کردید چه بامزه راه میرن :)) نکنه خانم شایسته هم داشت به نحوه راه رفتن غازها اشاره میکرد؟ چقدر نکته داره این سفرنامه هاا..

رنگ بنفشی که تو آب جاری شده و هر چی میاد جلو تر آب آبی تر میشه و اون درخت‌هایی که به خاطر نبود نور مشکی شدن هم خیلی قشنگه و تنوع در زیبایی ها بی نظیره

چه جایگاه زیبایی برای پرنده ها درست کردن،، در آمریکا حتی به پرنده ها هم احترام گذاشته میشه، از بس که نگاه مردم و فرکانس هاشون-هامون در مسیر احترامه

پل سنگی کنار دریا دقیقه ۴:۰۵ چقدر زیباست خدای من..

دریای بی‌انتها زیبا.. جون میده که یک قایق برداری و بزنی تو دل این دریا و این زیبایی‌ها رو تجربه کنی، زیبایی‌هایی که هیچ جای دیگه نمیشه تجربشون کنی.. این رنگ‌ها رو کجا میشه دید؟ خیلی قشنگه

بعد از دیدن گوگل مپ به یاد دیروز عصر و دیشب افتادم که به همین موضوع فکر میکردم که آخ آخ چقدر خوب میشه که یک نقشه ی فرکانسی داشته باشیم که بفهمیم و درک کنیم از چه شرایطی به چه شرایطی میرسیم.. وقتی مدارمون تغییر میکنه انقدر اتفاقات متنوع میفته و انقدر شرایط تغییر میکنه و که حتی خاطراتمون عوض میشه و انقدر تغییرات متنوعی میفته که خودمونم ازش آگاه نیستیم و یک دفعه میگیم عه فلان اتفاق هم افتاده بودا.. ولی ما حواسمون نبود.. اصلاً یادمون میره که کجا بودیم و چطور شد به اینجا رسیدیم.. یادمون میره این حجم از تغییرات برای چی بود.. چه تعهدی بود.. چه باورهایی بود.. چه تمرکزی بود.. به خاطر چه تمریناتی بود.. تازه منی که خودم ثبت میکنم اتفاقات خوب رو هم بازم یادم میره، ولی باز همینم خوبه. من میام و داخل Google keepم هر اتفاق خوبی که میفته و میفهمم به خاطر تغییر فرکانسم هست رو عکس میگیرم و زیرش ماجرا رو توضیح میدم و ثبتش میکنم که یادم بمونه چه تمریناتی چه مسیری و چه کارهایی این اتفاقات رو ایجاد کرده.. و آخر متنم مینویسم آخه چرا قبلاً اینا اتفاق نیفتاد؟‌ چرا به محض اینکه من فلان تمرین رو انجام دادم و فلان جا احساسم رو خوب کردم و روی فلان باور لیاقت و فراوانی و عزت نفس و تمرکز بر نکات مثبت کار کردم این اتفاقات افتاد.. یا بعد از گوش دادن فلان فایل این شرایط بوجود اومد.. و بعد مینویسم خدایا شکرت که من با افکارم و کانون توجه ام همه شرایط زندگیم رو دارم خلق میکنم و قانون داره جواب میده.. و بعد تازه سپاسگزار میشم که خدایا شکرت من تو چه شرایط عالی تری قرار گرفتم و ممنونم که یادم آوردی مسیر چی بود و بعد دوباره سپاسگزار میشم به خاطر نعمت‌هایی که دارم و انرژی میگیرم که ادامه بدم

نکته مثبت بعدی نوشته ی Rock & Roll و Long live rock هست و همیشه در حول شادی این کشور در حال گردش هست، اون ساختمون هرمی فوق‌العاده زیبای شیشه ای.. و آقا اون موتور ها دیگه چییَن.. رسما اندازه ماشین هستن، چه چرخی داره!! چه رنگ و لعابی داره! چه نور هایی داره،

نکته مثبت بعدی اوبر هست با مدیریت دارا خسروشاهی یک ایرانی فوق العاده، و اینکه چقدر این اوبر و سنپ و .. کمک کردن به رفاه انسان‌ها هر کجا باشی تو هر زمانی میتونی تاکسی بگیری، چقدر انسان‌های زیادی شغل پیدا کردن، چقدر ثروت داره تولید میشه و چقدر قیمت خدمات مناسب شده و کیفیت رفته بالاتر، برات موسیقی میزارن، کولر بخوای میزنن و ماشین‌ها همه تر و تمیز و کلی هم برخوردهای تاکسی ها حرفه‌ای تر شده و در یک کلام سیستم تاکسی رانی رو متحول کردن دمتون گرم

اسم راننده هم که میکائیل هست، چه میکائیل تو میکائیلی شده :))))))

این تیپ دادن رو من خیلی دوست دارم، فراوانی ثروت

سفرنامه برای من مثل چراغ راهنمایی هست که داره به من یاد میده کانون توجه ام چطور کار میکنه و در طول روز چطور باید این کانون توجه رو هدایت کنم، سفرنامه برای من مثل چراغ راهنمایی هست که داره نحوه کار سیستم خداوند رو به صورت عملی به من یاد میده، سفرنامه مثل چراغ راهنمایی هست که به من میگه به جای اینکه پیاده و با کفش های آهنین و زجر از روی کوه ها بدون جی پی اس و راهنما به خواسته هات و به سمت بهشت حرکت کنی بیا با این نور همراه شو تا قدم به قدم زنگارهای وجودت پاک بشه و کفش های آهنیت رو دربیاری و بری سمت یک جاده مناسب تر و اون دوچرخه رو بردار حالا برو اون موتوره هم هست برش دار، حالا بیا این کلید رو بگیر و برو اونجا اون ماشین رو هم بردار برو فلان جاده بپیچ اینور و به همین ترتیب با گذاشتن توجه روی نکات مثبت و زیبایی ها به خواسته هات برس

گفتم سانتافه، این ماشین فوق العادست، از شکل چراغ هاش تا رنگ سفیدش تا مه شکنش تا فرمان نرمی که داره و بسیار جادار و خوشکله

IN GOD WE TRUST