سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۲ - صفحه 13 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدای یکتا

این فایل که بمب آگاهیه از هر ثانیه اش میشه نکته درآورد و درباره هرنکته اش میشه صفحه ها نوشت و نوشت و نوشت

اما من میخوام برای این که دنیا پر از انسانهای فوق العادس و دستای بی نظیر خدا همه جا هستن مثال بیارم که دوسه تا نزدیک تریناشو مینویسم و بیشتر و بیشتر یادم بمونه باید اعتماد کنم به نیرویی که کل دنیا رو در کنترل خودش داره .

همسرم تو تاریکی محض یه جاده خلوت در حال رانندگی بوده که متوجه غیر عادی کار کردن ماشین میشه ، گفت موقع پیاده شدن گفتم خدایا من هیچکیو تو این بیابون ندارم تو یه کاریش کن ، وقتی پیاده شدم حتی یه نفر هم رد نمیشد رفتم نگاه کردم دیدم فن شکسته افتاده و نمیشه اینجوری باهاش رفت و فقط هم با فن کار راه میوفته ، مستاصل نشستم کنار ماشین که چیکار کنم باید فلان ساعت برسم ، همون موقع یه ماشین رسید گفت مشکلی پیش اومده؟ گفتم آره اما کاری ازت ساخته نیس فن نیاز داره که طرف گفت اتفاقا من یه فن نو دارم تو ماشینم و بهم داد و گفت من باید برم عجله دارم و فقط تونستم ازش شمارشو بگیرم که هزینه فن رو بتونم بهش بدم … و همسرم تا دقایقی هنگ کرده بوده که یعنی چی! چجوری میشه ! یعنی چی ! چقد دقیق اخه! حتی بعد بستنش تا رسیدنش به مقصد هنوز درگیر چجوری ممکنه بوده !

(اینو به هرکی بگی فکر میکنه داستان تخیلی داری تعریف میکنی یا رویاپردازی میکنی)

مورد بعدی همین چند روز پیش بود که من رو موتور حس کردم گوشیم تو جیبم نیس و به همسرم گفتم ببین گوشیم افتاده و همسرم وایساد و بهت زده جفتمون فقط به هم نگاه میکردیم که چی شد چیکار کنیم ! به پشت سر که نگاه کردیم ماشینا با سرعت میومدن و احتمال سالم موندن گوشی در این جاده که انگار جنگ بود توش حتی یک صدم درصد هم نبود ، همسرم گفت فکر میکنی تو این جنگ دیگه گوشی برات مونده؟ گفتم مسلمه که نه ولی گوشیم برام خیلی مهمه باید پیداش کنم حتی لاشه اش رو و همسرم داشت میگفت که بیخیال دیگه بی فایدس و من هنوز توی شوک بودم که یه موتوری کنارمون وایستاد گفت چرا انقد تند میری داداش یکساعته دارم گاز میدم بهت نمیرسم!! همینجوری که برگشتم نگاش کنم دیدم اوه خدای من گوشی من تو دستشه چشمام از خوشحالی ستاره ای شد گفت من دقیقا رو یه دست اندازها پشت سرت بودم تا گوشی از جیبت افتاد من بلافاصله درحال حرکت از رو زمین زدمش ولی هرچی میومدم نمیرسیدم بهت ، شگفت زده بودم که خدا تا گوشیم افتاده بود برام گرفته بودش به همین راحتی ! انگار بهم میگفت من به همین سادگی هواتو دارما … اما من انگار از عمق وجودم دنبال زجر کشیدنم انگار !!! هربار تسلیم بودم هربار اعتماد کردم دیدم خدا چجوری لذتبخش کارامو میکنه چالشامو حل میکنه اما باز دوباره خودمو میندازم وسط معرکه منم منم میکنم باز میوفتم توی زجر و سختی !!! واقعا چرا خودمونو لایق آسونی و راحتی ولذت نمیدونیم!؟

این ماجرا رو وقتی برای خانوادم تعریف میکردم گفتن وا چرا از اینجور آدما نصیب ما نمیشه؟ هرچی آدم … نصیب ما میشه .

مورد بعدی این بود که همسرم داشت دنده عقب میرفت ولی تا من اومدم بهش هشدار بدم که اونجا لیزه و نرو و لیز میخوری دیگه دیر شده بود و رفت و ماشین سر خورد و رفت تو یه زمین ساده ولی خیس و گِلی و هرچی تقلا کرد نتونست بیاد بالا ، اولین ایده این بود یه سری چوب اونجا بود بریزه جلو چرخ ها بلکه بره روش و بیاد بالا ، همینکه رفت چوب بیاره یه نفر که ماشینش همونجا پارک بود پیاده شد و پرسید که چی شده بعد هم اومد شروع کرد کمک که اینا رو بریزن جلو چرخا بعدم گفت بیا زنجیر من دارم من میکشمت خیالت راحت ، حالا همسر من مقاومت میکرد که آخه پسر خوب تو با پراید میخوای اینو بکشی مگه از ماشینت سیری؟؟ و اونم اصرار میکرد که من انجامش میدم اگه مشکلی هم پیش اومد به عهده خودم ، من دلم میخواد واستون اینکارو انجام بدم !!! خدا میدونه چنان فشاری آورد به ماشینش که بوی صفحه کلاچش به شدت پیچیده بود تو فضا ولی مصمم شده بود انجامش بده درحالیکه نه ما رو میشناخت نه اصلا ما درخواستی حتی ازش کرده بودیم نه پول یا منفعتی بهش میرسید نه هزینه ای قبول کرد ، درواقع هییییچی ولی انگار که برادر عزیز دردونه اش به مشکل خورده باشه داشت تلاش میکرد و کمک میکرد و موفق هم شد و چقدر با محبت بود ، بعد از اونم ما بارها این صحنه رو با همسرم تحلیل کردیم با هیچ منطقی جور در نمیومد ! اصلا همسرم که برا کسی تعریف کرده بود یارو خندیده بود گفته بود چیزی زدی؟ من اگه داداشم همچین مشکلی داشته باشه من عمرا به ماشینم فشار بیارم بااینکه ماشینه من ده برابره اونه اونوقت میگی یارو الکی الکی اومد اینکارا رو کرد !؟

خدایا چقدر دستای تو همه جا و هرزمانی هستن تا کار ما رو پیش ببرن ، چقدر تو به راحتی برامون معجزه میکنی و چقدر ما به سادگی فراموش میکنیم .

واقعا که به میزانی که دربرابر خدا تسلیم تر باشیم چرخ دنده زندگی روان تره و به میزانی که روی خودمون یا هرچیز دیگه ای حساب کنیم همه چی سخت پیش میره تا جایی که بگم خدایا من تسلیمم تو بگو ، من نمیدونم تو بگو ، اونوقت دوباره تو غوغا میکنی خدای من ، این منم که باید «اجازه»بدم که هدایت بشم ، چطوری و چجوری رو رها کنم فقط «اجازه»بدم همین

خدایا شکررررت