سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۹ - صفحه 20 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدا

هر زمان به افرادی که در جنگ بودند فکر میکنم، با خود میگویم اینها چه نیت پاکی داشتند که حاضر بودند زندگیشان را در کف دست گذاشته و به جنگ بروند. استاد شما میگویید باید برای اهدافمان بها پرداخت کنیم. این افراد بهای جانشان را برای اهدافشان پرداختند. کار نداریم که هدفشان چه بود؛ مهم این است که حاضر بودند به میدان توپ و تانک و مین بروند تا از خود و هدفشان دفاع کنند. آدمیزاد از جان عزیزتر چه دارد؟ تنها دارایی انسان همین زندگی اش است.

چندروز پیش دربارۀ شهر زیرزمینی سامن میخواندم. شهریست با قدمت چندین هزارساله که در طول زمان همیشه مخفی بوده و تنها افراد خاصی از آن آگاه بودند. کارایی اش بطور دقیق مشخص نیست اما گمان میرود که مربوط به آیین میتراییسم و پرستش خدا بوده است! یعنی انسانهای چند هزار سال پیش، زیر زمین شهر مخفی ساختند تا مخفیانه آنجا بروند و خدایشان را بپرستند! چه خلوص نیت و پاکی قلبی داشتند که برای پرستش خدایشان این کارها را کردند. کاری به عقیده‌شان ندارم؛ هدف من پاکی نیت‌شان است.

من هرگز بابت اینکه خیلی راحت و آزاد میتوانم خدایم را بپرستم شکرگزار نبودم. اصلا فکر نمیکردم که این یک نعمت محسوب میشود که من در آزادی و امنیت، بدون اینکه بخواهم شهر زیرزمینی بسازم، میتوانم خدا را پرستش کنم. چه نعمت های مخفیی داریم که اگر صد سال فکر کنیم هرگز به ذهنمان خطور نمیکنند و البته اگر همانها را نداشته باشیم دیوانه میشویم.