«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه - صفحه 255

سلام به همه همراهان عزیز

شنیدم حضرت موسی از خدا درخواست کرد کاری کنه که همه مردم ازش راضی باشن و در ذهن همه آدم خوبی باشه..

اما خدا بهش گفت نمیتونم

موسی گفت چرا؟ مگه تو قادرمطلق نیستی؟

خدا گفت این درخواستی که تو ازم داری حتی درحق خودم هم انجامش ندادم

حضرت موسی گفت ینی چی؟

خدا به موسی گفت با اینکه من خالق کل جهانم و تمام بنده ها رو هدایت میکنم و روزی رسان همشون هستم و کلی نعمت بهشون دادم که اصلا قابل شمارش نیستن اما بازم مردم شاکی هستن و میرن بت پرست میشن کافر میشن مشرک میشن گاوپرست میشن و حتی اونایی هم که منو میپرستن ناراضی ان بهشون چشم دادم برای دیدن زیبایی

گوش دادم برای شنیدن

دست و پا دادم تا در جهان سفر کنن

اونی که لاغره میگه خدایا چرا منو اینجوری آفریدی؟

اونی که چاقه میگه منو چرا اینجوری آفریدی؟

اونی که قدکوتاهه میگه چرا منو قدبلند نیافریدی؟

اونی که کچله میگه چرا منو مودار نیافریدی..

اونی که…..

و همینطوری با اینکه هرکسی “داشته هاش از نداشته هاش” خیلی بیشتره ولی بازم به چیزایی که نداره فک میکنه و ناسپاسه و ناراضی

• من خودم همیشه توی زندگیم سعی میکردم همه رو راضی نگه دارم ولی هرچقدر بیشتر تلاش میکردم کمتر موفق میشدم

• الانم نمیدونم این داستان واقعیه یا نه؟

اما یقین دارم اصل این ماجرا صحیحه و هیچ موقع مردم حتی از دست خالق خودشون راضی نیستن چه برسه به مخلوق

پس چرا باید در زندگی هامون سعی کنیم همه مردم رو راضی نگه داریم؟

وقتی حتی خود خدا براش فرقی نمیکنه که همه راضی باشن یا ناراضی؟

همه بگن به به چه خدای خوبی یا همه بگن چه خدای بدی…

ما که بنده خدا هستیم و قدرت خدایی نداریم پس چرا باید از کیسه عزت نفس و اعتماد به نفس خرج کنیم تا بقیه فک کنن ما آدم خوبی هستیم؟

من همیشه خودم رو موظف میدونستم تا حال بقیه رو خوب کنم وگرنه احساس گناه میکردم

اما نمیدونستم که دارم از حساب عزت نفس خرج میکنم

چون همه ما درکودکی کوه اعتماد ب نفس و عزت نفسیم اما رفته رفته آگاهانه یا ناآگاهانه ازین حساب خرج کردیم تا به این شرایط رسیدیم که اعتماد به نفسمون کم شد و بعدش به شدت احساس نالایقی داشتیم از تغییرات میترسیدیم دوست داشتیم بهمون توجه بشه و ….

من خودم توی خونواده ای بزرگ شدم که حتی وقتی از حرم امام رضا برمیگشتم بابام میگفت مگه تو بچه شاهزاده هستی یا بچه خان هستی که رفتی اونجا

تو بچه یه کارگر ساده نونوایی هستی نه پسر یه آقازاده

دقت کنین که خونواده من به شدت مذهبی بودن اما حتی خودشون رو لایق رفتن به حرم نمیدونستن

چه برسه به تفریح مسافرت و لذت بردن از چیزای دیگه

منم از بچگی همینجوری بزرگ شدم و هیچوقت برا خودم ارزش قایل نبودم اما همیشه بقیه رو درذهنم بزرگ میدیدم

همیشه یک نوع احساس خودتحقیری همرام بود

احساس ترس و گناه و بنابراین احساس عدم اعتمادبه نفس

همیشه خودم رو دست کم میگرفتم و حتی از رفتن به بانک برای انجام یه کار معمولی میترسیدم

چون میترسیدم یه کاری رو بلد نباشم و سوتی بدم و مسخره بشم

از صحبت توی جمع میترسیدم ب شدت

همه چیز رو به خودم حروم کرده بودم و از چیزی لذت نمیبردم

اما از موقعی که فهمیدم عزت نفس چیه و اعتمادبنفس پایه تمام موفقیت هاست روی خودم کار کردم

سعی کردم آگاهانه تموم اون احساسات بد رو از خودم دور کنم و حالم رو خوب نیگه دارم

و خداروشکر هم تا الان خیلی موفق بودم

از استاد عباسمنش عزیز هم متشکرم که دستی از بی نهایت دست خداوند شد برای کمک به من

شاد باشید و از زندگیتون لذت ببرید