نقش «باور و انگیزه» در بروز توانمندی ها - صفحه 22 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدای مهربان

سلام به همه سلام به هم فرکانسی های بی نظیرم

از ته وجودم مینویسم از عمق احساس از عمق خوشبختی

امروز مانند یک ستاره کوچک در بین این همه سیاره میدرخشم و امیدرا اینگونه حس میکنم

نفس هایم هرکدام عطره خداست لحظاتم از نگاه پر مهره همسرم پر شده است

بدنم جوره دیگری میخواهد که باشد سالم تر از قبل رها و بدون محدودیت

چشمانم منشا دیدنه زیباییها شده چیزهایی که قبلا نمیدیدم

الان مینویسد اما من نه،خدایم مینویسد،انگشتانم حرکت میکند اما گاهی نمیدانم کدام حروف را میخواهد لمس کند انگار نیرویی آن را احاطه کرده که دیگر سمت نا خوبی ها نمیرود

چشمانم به محض مواجه با نا زیبایی ها بر میگردد

آری انتخاب با ماست درست مانند اتوبوسی خالی که از جاده ای میرود که سمت راستش کوه تا جلوی پنجره امده و سمت چپش دشت سرسبزو رنگین کمان و آسمانی پر از ابر،میتوانم سمت راست بنشینم و میتوانم سمت چپ انتخاب با من است

کدام را میخواهم ببینم ؟

انتهای اتوبوس پر شده از خاطرات نا زیبا گذشته تجربیات نا میزان و جلوی اتوبوس پر شده از امید ایمان آینده ای روشن ثروت و روابطو سلامتی ،کجا بنشینم؟دقیقا کجا

ایا در اتوبوس خالی کسی مجبورم میکند کجا بنشینم؟

این من هستم که میخواهم اینگونه باشم آری میخواهم جلو و سمت چپ بنشینم جایی با اینده روشن و چشم اندازی بی نظیر

راننده ی من خداست اوست که میراند و به من گفته است هرجایی که دلت خواست باش او فقط میراند اما برایش تفاوتی ندارد من صخره و کوه به شیشه چسبیده را بخواهم و ببینم یا چشم اندازه بهشتی را

این قانون ابدیت است قانونه جهان قانون خلقت

میخواهم وقتی سفر تمام شد و ازاتوبوسه زیبای زندگی پیاده شدم حسرته دیدنه سمت چپ و نشستن در جلوی اتوبوس را نخورم

اگر راننده بهم گفت باید برویم بگویم برویم.

من میایم به جایی که به ان تعلق دارم چرا؟

چون از اینجا کمال استفاده و لذت را برده ام

اتوبوسی پر از لذت و شادی را برای شما ارزومندم اتوبوسی پر از سلامتی ثروت ،امید روابط عالی ….

از دل آمد او گفت و من نوشتم

تقدیم نگاه پر مهرتان