شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت

این باور که من میخوام ثروتمند بشم تا به بقیه کمک کنم یعنی این ترمز رو دارم که من باور ندارم همه به یک اندازه به خداوند و نعمت ها و ثروت دسترسی دارند و ثروت در جهان کمه و به همه نمیرسه

این ترمزرو دارم که اونهایی که الان ثروتمند هستند آدم های خاص و با موهبت های ویژه هستند و اینکه باور به کمبود ثروت در جهان دارم که نمیشه همه با هم ثروتمند شوند و اگه الان یه عده ای ثروتمند هستند به این معنی هست که از بقیه کم شده و به این ها رسیده

ترمز بعدی که یه عده ای در حقشون ظلم و بی عدالتی شده و من باید ثروتمند بشم که حق اون ها رو از بقیه بگیرم و بهشون بدم تا خوشبختشون کنم

یعنی عدالت خدا رو زیر سوال بردم و اصلا خدا رو درک نکردم و در واقع شرک خفی دارم که خدا رو به عنوان تنها منبع رزق و روزی صددر صد باور نکردم و ایمان من به شک و شرک آلوده هست

و تو باور هام تاثیر عوامل بیرونی مثل سرمایه اولیه. جنسیت.جبر فرهنگی و جغرافیایی.سن.ارث.پارتی.رانت و ارتباطات دولتی و… رو دخیل میدونم

ترمز بعدی اینه که من فکر میکنم با ثروتمند شدن و مثلا ساختن مدرسه و دانشگاه و بیمارستان و خیریه می تونم فقر و بیماری و بیکاری و بی سوادی رو از بین ببرم

این هم با عدالت خدا منافات داره

اگر باور داشته باشیم خدا عادل هست پس باید به هر کس این آزادی و اختیار و قدرت رو داده باشه که فارغ از اینکه شرایط بیرونی چطور هست بتونه زندگی خودش رو اون جوری که میخواد بسازه

و تنها جایی که همه آدم ها به منبع بی نهایت ثروت و سلامتی و خوشبختی و عشق دسترسی دارند ذهن آدم هاست و از اونجایی که همه به یک میزان آزاد هستند در انتخاب ورودی های ذهنشون پس اگر فقرا و بیماران و بیکاران و بی سوادن هستند نه بخاطر اینکه خدا عادل نیست بلکه بخاطر فرکانس ها و باور های خودشون هست که مانع های ذهنی دارند که اون هم بخاطر عدم کنترل ورودی های ذهنشون هست که هر چیزی رو بدون فکر پذیرفتند و باور کردند بدون اینکه از قدرت انتخاب و تفکرشون که خدا بهشون داده کوچکترین استفاده ای بکنن پس دقیقا الان هر کسی جای درستشه بدون کوچکترین ظلم و بی عدالتی و بخاطر همین دلسوزی معنایی نداره و هر کسی نتایج رفتار های خودش رو میگیره که رفتار هاش هم بخاطر باور ها و ورودی های ذهنشه. ترمز دلسوزی

ترمز بعدی که من با دادن پول به افراد میتونم زندگیشون رو تغیبر بدم یا با بیمارستان زدن و خیریه میتونم از تعداد بیماران و فقرا کم کنم همون کاری که بیل گیتس و تونی رابینز دارن انجام میدن و هر روز فقرا و گشنه های بیشتری ایجاد میشه و فکر میکنن با این کار دارن به جهان خدمت میکنن در صورتی که این طور نیست

ترمز بعدی من به خواسته ثروتمند شدن و استقلال مالی وابسته هستم یعنی الان احساس بدی دارم که افراد فقیر و بیمار و بیکار رو میبینم و محتاج هستم که ثروتمند بشم که با این کارم بتونم فقرا و بیماران رو کم کنم تا اون موقع به احساس خوب برسم و این یعنی من نتونستم کانون توجه خودمو کنترل و جهت دهی کنم به سمت ثروت و توجه من به فقر و بیماریه

ترمز بعدی من احساس دین دارم با ثروتمند شدن میخوام برای خونواده ام جبران کنم زحمت هاشونو الان عذاب وجدان دارم

ترمز بعدی تو فکر کردی میتونی مسیر زندگی بقیه رو تغییر بدی اون اگه نخواد تو هیچ قدرتی نداری و این دوباره برمیگرده به عدالت خدا مثل تونی رابینز که میلیون ها نفر رو در سال غذا میده اما نمیتونه از تعداد گرسنه ها کم کنه و هر روز گدا ها و گرسنه های بیشتری بوجود میاد

باور های درست

من با ثروتمند شدن و الگو شدن میتونم با دادن باور به افراد بهشون کمک کنم نه اینکه موقتی بیام پول بدم و ماهی بدم

من با ثروتمند شدن و ایجاد شغل در جامعه میتونم کمک کنم بقیه هم به خواسته هاشون برسند و جریان پول رو در جامعه حرکت بدم و دستی از دستان خدا بشم

من با ثروتمند شدن و خوشبخت زندگی کردن فقط میتونم با این کار کمک کنم جهان جای بهتری برای زندگی بقیه بشه

من با ثروتمند شدن و تجربه یه زندگی با کیفیت و سرشار از آرامش و عشق و شادی و سلامتی میتونم فقط با این کار کمک کنم و الگو بشم و تاثیر گذار باشم تو جهان خودم

من با ثروتمند شدن توحیدی تر میشم و ابراهیم وار عمل میکنم و بت های شرک و کفر و ترس رو اول توذهن خودم میشکونم و بقیه با دیدن من امید هاشون و انگیزه های درونیشون زنده میشه و بت های ساختگی ذهنشون رو میشکونن و با حمله کردن به ترس ها به سمت خواسته هاشون حرکت میکنن تازه باز هم اگه خودشون بخواهند

پس هر چقدر تعداد بیشتری از این من ها بیشتر بشه و ثروتمند تر بشوند فقط با این کار تعداد فقرا و بیماران و بیکاران کاهش می یابد

من با توجه کردن به فقرا و بیماران خودم رو تو مدار فقر و بیماری قرار میدم و نه به اون ها کمک میکنم و نه چیزی به خودم میرسه

در پناه الاه یکتا ثروتمند و پر روزی باشید