آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 2 - صفحه 63 (به ترتیب امتیاز)

باسلام به استاد عزیز وخانم شایسته

سفرنامه روز سی وپنجم

اگر قلب و ذهنمون رو پاک کنیم از هر چیزی که حالمون رو بد میکنه

از تخریب ها

از دوست داشته نشدن ها

از ناملایمات زندگی دنیوی

از حال بدی های روزمره که همگی گذرا هستند

اگر قلبمون رو پاک کنیم

دریچه ای رو به زیبایی های زندگی برامون باز میشه و اتفاقات و احساس های خوب رو برامون به ارمغان میاره

اون زمان که لایه‌های درونی مان باهامون صحبت می‌کنه

اصل وجودی ما همان روح است که متعالی و مقدسه

همون که هرگز از بین نمی ره و زندگی اکنون ما در دنیای مادی تجربه کوچکی است در برابر زندگی ابدی ما

و فراموش کردن این اصل باعث میشه که ما گرفتار زندگی دنیوی بشیم

و با هر ناملایماتی حس بد پیدا کنیم

سقوط کنیم در قعر اتفاقات بد زندگی

ما میتونیم به سادگی به احساس خوب برسیم اگر

کمی راضی تر باشیم

کمی سپاسگزار تر

کمی سرزنده تر

کمی پرذوق وشوق تر

کمی خوشبین تر

کافیست از همین حالا شکایت کردن از

دوست، همسر، همسایه، رئیس،و دولت را متوقف نمایی

کافیست فقط به رویای خود، به آنچه که میخواهی وفادار تر باشی

کافیست با آرزویت همراه شوی

حتی کافیست کمی وانمود کنی اکنون، همان چیزی هستی که دوست داری باشی

دیدی که هراتفاق خوب، تنها نتیجه قلبی پاک بوده است و خواهد بود

و قلبت را پاک کردی و ساده تر شدی

و سادگی یعنی، رهایی

و همین است که اینجایی و هنوز مشتاقی

و حالا می شنوی صدای خود ابدیت را ،که از درونی ترین لایه های وجودت، با تو حرف می زند

من جانم و گاهی تو

تو جسمی و ذهن

و من اصل توام خود متعالی تو خود لایتناهی تو

توی بی نهایت

توی مقدس

وقتی فراموشم می کنی، و فراموش می کنی که این زندگی تنها یک تجربه است

در ابدیت تو

سقوط می‌کنی

و همین است که جامعه بشری، همه بشر امروز ،در سراشیبی سقوط است

و همین است که ارزش‌های امروز، همه بی ارزشی است

و تو تنها وقتی نجات می‌یابی که، مرا دوباره پیدا کنی

خود لایتناهی ات را

اصلت را

وهمین این است که تو هر چند هم موفق

هنوز در درون به دنبال چیزی میگردی

هنوز به آرامش نمی رسی

هنوز یک چیزی کم داری و

آن قداست تو، ابدیت تو،و اصل توست

بیا این دیدار را گرامی بداریم

این دم را که برای همه پیش نمی‌آید و چه می شد اگر پیش می‌آمد

بیا بیشتر آشنا تر شویم

حکایت من و تو حکایت جان است و جسم

و جان که از ازل بود، این بار در جسم تو تجلی یافت

چیزی پیش از تولد، پیش از جنین، پیش از تصمیم

و تو زاده شدی از سکوت از ابدیت ازقداست

من آگاهی ام وتوجسم بودی و ذهن

تا اینکه آمدی

جنین

نوزاد

و در آغاز همه آگاهی بودی و سادگی

جزشادی و رهایی نمیشناختی و لحظه ها را یکی یکی زندگی میکردی

سکوت بودی و در گفتگوی آرام با من

تا که نفس پیدا شد تا مشغولت کند

چنان مشغول که در شلوغی اندیشه دیگر صدایی از من نشنوی

نفس به تو هویت داد و هویت توهمی است که تورا از همه انسانها و همه هستی جدا کرد

و “من” زاییده شد

که تفاوت ،معنی پیدا کند

و زمان زاییده شد که به گذشته و آینده سرگرم شوی

واز ابدیت این لحظه غافل

و خوب و بد زاییده شد که همیشه به قضاوت مشغول باشی

و خشم و حسد و اندوه و قبیله

تا سکوت و آرامش تو را به آشفتگی بدل کرد

و سکوت زبان گفتگوی من بود با تو

و من آرام آرام فراموش شدم

و تو حتی فراموش کردی که لایتناهی هستی

مقدسی

ابدی هستی

و زمینی شدی و سقوط کردی

دست و پا زدن های بی نتیجه

روابط آزرده، تحقیرها ،خشمها، کینه ها، حسادت‌ها پریشانی ها ، بیشتر خواهی ها، فرافکنی ها و مشکلاتی که

به آنها عادت کرده بودی و فکر میکردی که زندگی همین است

برای همه تلخ است

همه رنج می برند

همه به مشکلات سرگرمند

زمین و زندگی زمینی

و غافل بودی که

آرامش و سعادت چنان به تو نزدیک است که در توست

در ذره ذره تو

و من آنقدر فراموش شدم که حتی نمی پذیری که زمانی بوده‌ام

چنان که بسیار گفتند و نشنیدی

اما چه باک که امروز سکوت کرده‌ای

که بشنوی

و مرا تجربه کنی

و سعادت را

و این بی شک بزرگترین اتفاق زندگی توست

همان که همیشه در انتظارش بود ه ای

و سکوت همه آن چیزی است که تو را به سعادت می‌رساند

بازگشت تو به اصل خویش

به توی لایتناهی

به خود مقدس تو

و تنها در سکوت و آرامش است که می توانی به من بازگردی

وقتی نفس را و گفتگوهای درونی ات را آرام می کنی

هر گاه با مشکلی مواجه می‌شوی به من بازگرد

به درون

و به خاطر بیاور که تو موجودی الهی هستی

و همه این زندگی تنها یک تجربه کوچک و فیزیکی است در زندگی ابدی و مقدس تو

تجربه‌ای که بارها و بارها تکرار می‌شود

و به خاطر داشته باش که تو لایتناهی هستی