آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 2 - صفحه 64 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدا

سلام به همه دوستانم

چقدر نویسنده جالب از درس شدن باورامون تو کتاب خبر میده این که میگه با چیزایی که میبینی میشنوی میخوری که الوده هستند نفست تورو از من دور کرده از خدا واقعا تو مراقبه و سکوت واقعا به خدا نزدیکم وقتی بچه بودم چون افکار الانو نداشتم باورام دست نخورده بود چقدر به خدا نزدیک بودم ذهنم اروم بود چقدر دنیا زیباتر بود اصلا از چیزای بدی که ادما گفتن یادم نیست بدی رو نمیدونستم به خدا نزدیک بودم رها میخندیدم ساده بود م همین واژای که الان اگر یکی بهم بگه ناراحت میشم ازش و میگم بهم گفت ادم ساده ساده بودن اگر به این معنا باشه که رها باشم بدی رو درک نکنم از باورای بد چیزی ندونم و درکش نکنم ذهنم رها باشه از هر باوری و به خدا متصل باشم پس دوست دارم ساده باشم ساده یه چیز جالب که هر چند وقت یک بار به خودم که فکر میکنم به افکار گذشتم میبینم که چقدر تغییر کردم افکارم پاکتر شده سیاهی های افکارم کنار رفته و تا اون موقع چقدر فکر میکردم من ادم خوبیم من افکارم عالیه من زندگی رو بهتر میبینم اما وقتی بهش فکر میکنم میبینم که باید رشد کنم اینا کمه من باورای بد و دور کننده از منبع زیادی دارم که با هر بار کنار زدن اونا انگار یک پرده تاریک دیگه از جلوی چشمام کنار رفت و این روند امیدوارم سرعت پیدا کنه من تو بچگی چقدر به خدا نزدیک بودم چقدر زیاد باهاش حرف میزدم ولی به واسزه باورای اشتباهی که از خدا داشتم که فکر میکردم یک موجوده مثل خودم فقط قدرتاش زیاده وقتی دیدم که یه چیزایی رو بهم نداد ازش دور شدم من نمیدونستم که خدا انرژیه خدا به فرکانس من پاسخ میده من قبلا فکر میکردم با گریه کردن خدا بهم چیزایی رو که میخوامو میده اما الان باورام تغییر کرده کاش بشه مثل بچگیا بهش نزدیک باشم باهاش صحبت کنم با باورای درست بدون شرک