live | انتخاب شغل از زاویه "باور به فراوانی و احساس لیاقت" - صفحه 23 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدا

سلام به استاد عباسمنش عزیز و خانم شایسته عزیز

گام نوزدهم – انتخاب شغل از زاویه باور فراوانی و احساس لیاقت

مسیری که باید برم اینکه هر روز این حرفها رو به خودم بزنم و گوش کنم

هر روز تکرار کنم

باید بدونم اگر دارم به این حرفها گوش میدم ولی نتیجه نمبینم همه چیز سر جای اول خودش هست و تکون نخورده یعنی ذهن من تکون نخورده یعنی ذهن من هنوز متقاعد نشده هنوز مقاومت دارم میکنم بهتر بگم هنوز نپذیرفتم اون حرفی که شنیدم

استاد من اینقدر ذهنم معطوف بود به باورهای محدود که اصلا الانم نمیفهمم چی میگیدا برام مثل مه های زمستونی میمونه که اول صبح بلند میشی از خواب خورشید باید بتابه به شهر نشون بده ولی مه گرفته تا نزدیک زمین

الان یادم افتاد یکی از قشنگی های زمستون اینجا اینکه مه میاد صبحا میاد تا نزدیک زمین یعنی مثلا بخوای بری بیرون قشنگ حسش میکنی نهایتا چندمتر از تو بالا باشه

مخصوصا صبح های خیلی زود شهر مه پوشونده بعد سر چهار چراغ قرمز هیچ کس نیست عین فیلم های سینمایی میمونه

بگذرم،

بس که من تمام هم و غمم فعالیت فیزیکی بود و خدا میدونه ایده ای نبوده من به ذهنم بیاد انجامش ندم و البته اینم نبود با هر کسی و هرجایی رفت امد داشته باشم

کلا ارتباطاتم قطع کردم مخصوصا اون دوستان عباسمنشی که دیگه بودن باهاشون به من هیچ کمکی نمیکرد گفتم میرم سراغ علاقم چرا منتظر این جواب منو بدن

ولی از حد تعادل خارج شدم فکر میکردم خودمم نه خدایی نه حتی اینکه از کسی کمک بگیرم

مخصوصا میدیدم دارم توی شرایطی میدوم

میرم باشگاه که توان صد درصدی از خودم میذارم میگفتم اینا دیگه تمومه من تهشم و دیگه خدایی نیستو و..

دقیقا اشتباه از همین جاست

وقتی خدا نباشه کارها انجام نمیشه کارها سخت انجام میشه

کارها قطره ای انجام میشه

هیچ ارتباطی شکل نمیگیره

هیچ ارتباطی بین منو خواستم شکل نمیگیره

هیچ ارتباطی هیچ عشقی شکل نمیگیره

ذوق و شوق رنگ خودش میبازه

خدایا هدایتم کن

لذت نمیبری از کارت که علاقته

لذت نمیبری از مسیرش

از ادمهایی که توی مسیرت در مسیر هدفت حتی برای چند دقیقه وارد زندگیت میشن

از اماده شدنت برای تمرین

از حمام بعد تمرین

از خرید های حتی کوچیکت

از یه کلیپی که از هدفت میبینی لذت نمیبری

من اعتراف میکنم که لذت نمیبردم و این اولین اشتباه من بود در مسیر هدفم

باید همه چیز راحت و با لدت پیش بره چیزی غیر از این باشه خلاف مسیر درسته

یکی از باور هایی که من توی مسیر رسیدن به هدفم دارم اینکه وقتی یه دختری میبینم که توی هدفش به موفقیت رسیده

میگم حتما خیلی سختی کشیده

یا خدا میدونه چه سختی کشیده تو مسیر رسیدن به هدفش که همین داره نشون میده من چرا به نتیجه دلخواه نداشتم چون باورهای اشتباه داشتم چون باورهای درستی نداشتم در مورد هدفم بخاطر همین من توی جاده هدفم نبودم، مثلا من میخوام برم اهواز، ولی من اگر توی جاده اهواز قرار نگیرم هیج وقت اهواز نمیبینم حالا مهم نیست از سمت ماهشهر برم یا ابادان یا مسجد سلیمان و.. مهم نیست خدا از کدوم سمت منو میبره اهواز مهم اینکه من در مسیر اهواز قرار بگیرم

که من در مسیر اهواز نبودم

اگر من در مسیر اهواز بودم بعد به خدا میسپردم بعد خدا از یکی از این راها منو میرسوند اهواز به راحتی

چقدر من خلاف جهت رفتم

چقدر استاد این باورهایی که به ما میگید با این چیزی که بیرون میبینم زمین تا اسمون اصلا وقتی بهش فکر میکنم میگم این چه باورهایی

این چه زندگیه

نکته دیگ. اینکه من باید خودم باشم من میفهمم وقتی یکی را میبینم که مشهوره و معروفه و همه دوستش دارند ناخوداگاه میخوام از فرعیاتش کپی برم

مثل اون باشم، همیشه وقتی با این قضیه مواجه میشم خداروشکر اول اینکه خدا منو مواجه میکنه خیلی موقع خیلی ها نمیفهمند

به خودم میگم ادا بقیه درنیار این کار نکن

خودت باش

مثل فلانی ننویس

نخون

نخور و….

موضوع بعدی اینکه من میبینم ادمهای اطرافم مدام دنبال این ایده های پولی هستن حتما من ارتباطی با اونا دارم پس لازمه که این اگاهی ها رو بارهااااا مرتب هر روز تکرار کنم تا مسیر ثروت و نعمت برای من واضح تر بشه من مثل اونا توی تله وام طلا و بورس و… نیوفتم

استاد من این راهی که شما گفتید را قبلاااااا رفتم ولی عجبب از این ذهن و زندگی که چنام فراموش کردم اون حرفا و شمارو انگار تاحالا نشنیده ام

من تمام این راه قبلا درمورد علاقم رفتم

تمام این ایمان و درحالی که پولی نبود ولی فراموش کردم

فراموش کردم

عجیب فراموش کردم

عجیب

با ایمان

مریم درویشی