سریال زندگی در بهشت | قسمت 3 - صفحه 45 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدای هدایتگر‌…

زدن دکمه نشانه امروزم مثل همیشه،دقیق درست و دقیقا هدایتی که داره برای من میگه…بعد از گوش دادن نوشتن فایل گام سوم مهاجرت به مدار بالاتر و آمدن این بخش برای من مهر تاییدی بود…

اگر تمام تلاشت رو بکنی،تمام توانت رو بذاری با باورهای درست،با انگیزه،شورو شوق هر نتیجه ای میتونه تغییر کنه،بازی باخته رو خواهی برد شک نکن

وقتی بفهمی احساس بد آتیشه،و اگر دستت رو ببری توش میسوزی هر کاری میکنی که نزدیکش نشی،یه راهی پیدا میکنی که نسوزی اگر اینو همین یه باور رو باور کنم که همه چی باوره،احساس بدی که خیلی مشخصه،واضحه،شک،تردید،ترس،نگرانی،عجله،از کجا ها و چه طوری ها که منو میندازه تو آتیش و تمرین احساس خوب،بودن درش،هر نتیجه ای رو به نفع من تمام میکنه،اگر همین احساس بد=اتفاقات بد رو درک کنم،بادم بیاد که چه بلاهایی سرم آورده،میاره،اگر ادامه بدم قوی تر میشه،همین درک این باور همون ساختن اهرم رنج و لذته،رنج احساس بد برای من و به یاد آوردنش و یاد آوری زمانی که احساسم خوب بود و اتفاقات بعدش،هر چند ذهن به این راحتی کوتاه نمیاد،ولی قدرت احساس خوبِ آگاهانه قوی تره،خداوند با منه،نیروی خیر و برکت که جهان رو مدیریت میکنه با نیروی خیر و خوبی و احساس خوبه که میگه درست میشه،امید توکل،آرامش،رهایی که داره میگه،بشنوم،باورش کنم،کارها رو خودش درست میکنه،فقط کافیه اعتماد کنم توکل کنم،یادم بیاد تا الان که 43 سال از خداعمر گرفتم،کی قلبم رو مث ساعت زده؟کی سلول‌هام رو هدایت کرده؟کی غذا مو هضم کرده؟کی هر روز بهم،آب،غذا،لباس،داده؟کی هر روز هوام رو داشته،تونستم بخوابم،بیدار بشم،نفس بکشم،سقفی بالای سرم بوده،خونه ام گرم بوده،راه رفتم،شنیدم،دیدم،انگشتانم حرکت کرده،بوهارو احساس کردم،در کنار خانواده‌ ام یه روز دیگه با خوشحالی سپری کردم،هدایت شدم،روزیم رسیده،مگه من کاری کردم براشون،همه راحت اتفاق افتادن،من انسان کفور ناسپاس دل به دل نجواها دادم،این همه فراوانی رو نادیده گرفتم،راحت گفتم کو؟اینم شده نتیجه؟شد در آمد؟شد زندگی؟بابا ببین اونو چی داره،من که هنوز ندارم،مقایسه کردم و احساس خوبم رو با قید و شرط کردم و راحت رفتم تو تیم نجوا و شیطان،راحت،چرا؟چون عادت ذهنی منه ناسپاسی،نادیده گرفتن نعمتها،سرزنش خودم،شده نقطه امن من،شده لذت من،قر زدن،نق زدن،نادیده گرفتن،تایید گرفتن،توجه گرفتن،مقایسه خودم با زمین و زمان،الا مقایسه گذشته خودم با خودم،قبلا کجا بودم،الان کجام…چقدر زود یادم میره و راحت ناسپاس میشم،چون ناسپاسی راحته،کنترل ذهنی نمیخواد،کار وقتی سخت میشه که باید مقابلش وایسی،ولی من یاد گرفتم باید مقابلش وانسم،بپذیرمش،مسؤلیت شو قبول کنم و ناظر باشم،هم هویت نشم باهاش و بعد آگاهانه آرام آرام سگ سیاه ترس و نگرانی رو رام کنم،سعی میکنم و از خداوند هم طلب یاری و هدایت دارم،که از هر خیری فقیرم و محتاج

خدایا کمکم کن تا بودن در مسیر درست رو با صداقت و درستکاری ادامه بدم و تو از فضل خودت به من ببخش،آمین