سریال زندگی در بهشت | قسمت ١31 - صفحه 44

سلام به همه دوستان بخصوص استاد عزیزم و خانم شایسته ی نازنین

استاد این فایل و متن انتخابیش سرااسر ایمان به غیب بود، میگفت دست و پا نزن، بسپار به خدا، اما من یکم عجولم خدا، دلم میخواد یه نشانه ای از ساحل ببینم، چطور میتونم اینجوری باشم (پارو نزنم وا بدم دل و به دریا بدم)؟ با باور کردن متن این آهنگ:

مونس شب های دل زارم ای که تو شدی همه دارو ندارم یا رب یا رب یا رب یا رب

مرهم قلب و دل بی قرارم ای که تو شدی همه دار و ندارم یا رب یا رب یا رب یا رب

این شد توحید، نگین تو خدا رو باور داشته باش اون همه چی بهت میده.

واای خدا این خونه ها چقددر زیبا بودند، همشون تو بالکن مبل یا صندلی داشتن برای لذت بردن از ویوی روبه رو، من باور محدودی که به ذهنم میاد اینه که خاک میگیرن کثیف میشن هر موقع بخوام روشون بشینم، خب عزیز دلم شما یه روکش بکش روشون ولی این خواسته ی زیبا رو به بهانه ی کثیف شدن از خودت دور نکن.

این محیط چرا اینقدر تمیییز بود؟!! یکدونه پلاستیک توی درخت‌ها و چمنها نبود، خدایا شکرت که میتونم با چشمام این محیط طبیعت و دست ساخته ی انسان (ساختمان ها) رو ببینم که به شدت هم تمیز هست.

استاد گفتید: توجه به زیبایی ها با جدیت و آگاهانه نکته ی مهمش همینه من باید این موضوع رو بیشتر جدی بگیرم و مسیر رو ادامه بدم حتی اگر ساحل رو نبینم.