سریال زندگی در بهشت | قسمت 16 - صفحه 8 (به ترتیب امتیاز)

به نام خداوند هدایت گر

سلام به همه دوستان عزیز

همیشه از اوایل فایل ها شروع میکردم به نوشتن اما این بار میخوام از آخر شروع کنم

همه چیز از این جمله آخر فایل شروع شد ایمانی که عمل نیاورد حرف مفت است

داشتم جلسه هشتم دوره عزت نفس رو گوش میدادم که از خداوند پرسیدم چیکار کنم که حالم بهم تر بشه راستشو بخواین چند وقتی میشه که ایراد کار رو نمیفهمم

متوجه نمشم چرا دارم لنگ میزنم

که خدا بهم گفت برو کامنت های این جلسه رو بخون منم رفتم شروع کردم به خوندن کامنت های این جلسه احساسم خیلی خوب و عالی شد

دوباره پرسیدم که خدایا چیکارکنم که احساسم از این بهتر بشه که بهم یه چیزی گفت که هیچ جوره منطقی نبود یعنی چیج جوررررره

شهرما خیلی کوچیکه با پای پیاده تا اخر شهر یک ربع ساعت زمان میبره من همیشه برا پیاده روی ورزش اونجا میرم

بهم گفت برو آخر شهر کنار اون وسیله های ورزشی که اخر شهر گذاشتن

اخر این وقت شب برم اونجا؟ اونم ساعت ۱۱شب

برم چیکار؟

اونجا لامپ نداره کلی هم تاریکه

روزا کلی سگ ولگرد اونجاست شبش که دیگه بدتر

الهام خیلییی قوی بود هوا سرد و منم کاپشن پوشیدم ورفتم تو راه گفتم به دوستمم زنگ میزنم که بیا با هم بریم همه پیاده روی کردم همه تنها نرفتم و هم به الهامم عمل کردم

الو سلام خوبی دااداش کجای میای بریم یه دوری بزنیم

سلام نمیشه نمیتونم بیام خونه نیستم ببخشید

با خودم گفتم پس باید تنها برم

نزدیک همون نقطه بودم که افکار منفی شروع شد اگه اون سگ ها بهت حمله کنند چی

اگ چند نفر دورت کنند چی

اگه یه ماری چیزی بیاد چی

هی داشت میگفت

منم با یه روش منحصر به فرد کشف خودم خاموشش کردم گفتم خاموش شو ای ملعون خخخخ

رفتم جلو کنار وسایل ورزشی خب الان چیکار کنم که بهم گفت اونجا رو که میبینی خیلی تاریک هست برو تا آخر اوتاریکی

چی من تو روزش هم اونجا نرفتم

الان این وقت شب برم گفت باید بری

گفتم خیلی تاریکه امکان داره جانواری ماری چیزی ازتو اون همه گیاه بلند تر از خودم بهم حمله کنه گفت یا ایمانه یا حرف مفته

نمیتونستم قبول کن حرف مفته رفتم جلو هرچه قدر جلوتر میرفتم نجواهای منفی بیشتر میشدن از شدت ترس عرق کرده بودم تو اون سرما

نجواها به نقطه اوجش رسید اونجا بود که مرز بین ایمان وترس رو لمس کردم

رفتم جلو از نقطه اوجش رد شدم به شدت احساس خوب اومد سراغم حالم داشت به سمت احساس خوب فوران میکرد و اون همه نجوای منفی عین غول چراغ جادو دود شدن رفتن هوا

حالم عالی بود و هی داشتم میرفتم جلو من دیگه نمیترسیدم تا فردا هم راه برم دیگه نمیترسم

خندم گرفت واقعا چرا

نمیترسم چقدر اعتماد بنفسم بیشتر شده بود

حتی یه بار صدای سگ ها رو نشنیدم حتی یه دونه هم ندیدم اونجا همیشه پر از سگ بود همیشه ولی اینبار نبودن

مارهم ندیدم هیچکس هم بهم حمله نکرد

امشب درس بزرگی گرفتم ایراد کارو پیدا کردم باید پا روی ترس هام بذارم باید از نقطه امنم خارج بشم

واقعاً ارزششو داشت خیلی واضح تر جنس بین الهام و نجوای ذهنی رو فهمیدم

نجواهای ذهنی هزاران دلیل و مدرک برات میاره که منصرف بشی اما الهام خداوند میگه فقط انجامش بده

بهتن نمیگه که قراره چه اتفاقی بیفته فقط یه احساس خوبه ک میگه انجامش بده همین وبس

دوستان این تجربه عملی خودم بود دوست داشتم باهاتون به اشتراک بذارمش

در پناه خدای هدایت گر