این فایل تا مدت محدودی به صورت رایگان قابل استفاده است. در صورت نیاز آن را دانلود کرده و روی سیستم خود ذخیره نمایید.
https://www.elmeservat.com/fa/wp-content/uploads/2021/04/abasmanesh-5.jpg8001020گروه تحقیقاتی عباس‌منش/fa/wp-content/uploads/2015/12/logo-with-title-340x85.pngگروه تحقیقاتی عباس‌منش2021-04-10 09:12:442021-04-15 00:00:14سریال زندگی در بهشت | قسمت 160
219نظر
توجه
اگر می‌‌خواهی تجربیات خود را درباره موضوعات این فایل بنویسی، لازم است عضو سایت شوی و اگر عضو هستی، می‌توانی با ایمیل و رمز عبورت از اینجا وارد سایت شوی.
چقدر جذب این لذت بردن تون از چیزهای کوچیک شدم.زندگی کردن در حوضچه اکنون و با صلح بودن تون با طبیعت و شاد بودن و چشیدن طعم لذت حتی از برش چوب اتفاقا داشتم قبل تماشای این قسمت دکلمه سهراب سپهری رو می‌شنیدم و چقدر مرتبط بود با این قسمت
چقدر سهراب شعرهاش بوی خدا میده و پر از آگاهی
………
زندگی
زندگی رسمِ خوشایندی است.
زندگی بال و پری دارد با وسعتِ مرگ،
پَرِشی دارد اندازۀ عشق.
زندگی چیزی نیست، که لبِ طاقچۀ عادت از یادِ من و تو برود.
زندگی جَذْبۀ دستی است که می چیند.
زندگی نوبرِ انجیرِ سیاه، در دهانِ گسِ تابستان است.
زندگی، بُعْدِ درخت است به چشمِ حشره.
زندگی تجربۀ شب پره در تاریکی است.
زندگی حسِّ غریبی است که یک مرغِ مهاجر دارد.
زندگی سوتِ قطاری است که در خوابِ پُلی می پیچد.
زندگی دیدنِ یک باغچه از شیشۀ مسدودِ هواپیماست.
خبرِ رفتنِ موشک به فضا،
لمسِ تنهاییِ ₍₍ ماه ₎₎،
فکرِ بوییدنِ گُل در کُره ای دیگر.
زندگی شستنِ یک بشقاب است.
زندگی یافتنِ سکِّۀ دَهْشاهی در جویِ خیابان است.
زندگی ₍₍ مَجْذورِ ₎₎ آیِنِه است.
زندگی گل به ₍₍ توانِ ₎₎ اَبَدیَّت،
زندگی ₍₍ ضَرْبِ ₎₎ زمین در ضربانِ دلِ ما،
زندگی ₍₍ هندسۀ ₎₎ ساده و یکسانِ نفس هاست.
هر کجا هستم، باشم،
آسمانْ مالِ من است.
پنجره، فکر، هوا، عشق، زمینْ مالِ من است.
چه اهمیت دارد
گاه اگر می رویند
قارچ های غربت؟
من نمی دانم
که چرا می گویند: اسبْ حیوانِ نجیبی است، کبوتر زیباست.
و چرا در قفسِ هیچکسی کَرکَس نیست.
گُلِ شَبْدَر چه کم از لالۀ قرمز دارد.
چشم ها را باید شست، جورِ دیگر باید دید.
واژه ها را باید شست.
واژه باید خودِ باد، واژه باید خودِ باران باشد.
چترها را باید بست،
زیرِ باران باید رفت.
فکر را، خاطره را، زیرِ باران باید بُرْد.
با همه مردمِ شهر، زیرِ باران باید رفت.
دوست را، زیرِ باران باید دید.
عشق را، زیرِ باران باید جُست.
زیرِ باران باید با زن خوابید.
زیرِ باران باید بازی کرد.
زیرِ باران باید چیز نوشت، حرف زد، نیلوفر کاشت
زندگی تَرْ شدنِ پی درپی،
زندگی آب تنی کردن در حوضچۀ ₍₍ اکنون ₎₎ است.
رَخْت ها را بِکَنیم:
آب در یک قدمی است.
روشنی را بِچِشیم.
شبِ یک دهکده را وزن کنیم، خوابِ یک آهو را.
گرمیِ لانۀ لکْ لکْ را ادراک کنیم .
رویِ قانونِ چمن پا نَگُذاریم.
در مُؤِسْتان گرۀ ذایقه را باز کنیم.
و دهان را بگشائیم اگر ماه در آمد.
و نگوییم که شبْ چیزِ بدی است.
و نگوییم که شبْ تاب ندارد خبر از بینشِ باغ.
و بیاریم سبد
بِبَریم این همه سرخ، این همه سبز.
صبح ها نان و پَنیرَک بخوریم.
و بکاریم نهالی سرِ هر پیچِ کلام.
و بپاشیم میانِ دو هجا تُخْمِ سکوت.
و نخوانیم کتابی که در آن باد نمی آید
و کتابی که در آن پوستِ شبنمْ تَرْ نیست
و کتابی که در آن یاخته ها بی بُعْدَنْد.
و نخواهیم مگس از سرِ انگشتِ طبیعت بِپَرَد.
و نخواهیم پلنگ از درِ خِلقت برود بیرون.
و بدانیم اگر کِرْم نبود، زندگی چیزی کم داشت.
و اگر خَنْجْ نبود، لطمه می خُورْدْ به قانونِ درخت.
و اگر مرگ نبود، دستِ ما در پیِ چیزی می گشت.
و بدانیم اگر نور نبود، منطقِ زندۀ پروازْ دگرگون می شد.
و بدانیم که پیش از مرجان، خلائی بود در اندیشۀ دریاها.
واقعا این زندگی توی طبیعت چه لذتی داره من از قدیمم هاشق زندگی توی طبیعت بودم
چوب و درخت وآفتاب وآب و اصلا حس حالتون من به وجداورد واقعا تحسین میکنم چقدراهل فعالیت ورشد هستید بااینکه صاحب همه چیز هستید و بازهم رابطه ی فوق العاده وگپ و گفت های دونفرتون تحسین میکنم لذت میبرم از شوخی های استاد وقتی اون جوب هارو تو دهنش کرد یعنی همیشه این رفتارهای استاد برای من لذت بخشه
خدایاشکرت که جایی هست من برم ویدئوهایی رو ببینم که درکمال صداقت وسادگی و صمیمیت ساخته شده اصلا بخاطرهمینه که انقدر به دل میشینه چون هیچ ابایی ندارین ازاینکه بگین خالا این تیکه رو که چوبها خوب برش نخوردبیاقطع کنیم ازبعدترش بذاریم !نه همه چیز همونجوری که هست ودرکمال اعتمادبنفس صداقت وصمیمیت گرفته میشه بهتون افتخارمیکنم به امید روزی که بیام ازنتایج عالیم بگم
سلام و درود و دوصد به درود بر ساکنان و رهروان بهشت زیبا
امروز کامنت دوست عزیزمون مینا جان رو خوندم خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم..
با این جمله قشنگشون که گفتن فکر میکردن کامنت حتما باید خاص باشه یا لایک بگیره🌷
منم به تبعیت از این حسهای قشنگ پراداریسی مون دست به کار شدم تا قسمتی از این زیبایی ها رو بیان کنم و لذتش و ببرم💪
استاد قشنگمون و مریم جان بی نظیرمون که مکمل حال و هوای خوبه استادن و روزها و شب های و فایلهای پرادایس با چهره ی قشنگ خود گونه شون جنس مخملی تر گرفته …🍃
چقدر این مرغ و خروسا خوشگل و گوگولی مگولی شدن،هرجا استاد میره دنباله رو راه و رسم ایشونن و چقدر این مشارکت خانم و اقای قلب های ما نمونه ست از همراهی و دیدن زیبایی و کلام و حرکت تا الا اخر الله و اکبر از این بهشت فوق العاده با اون دریاچه همیشه منعکس کننده تصویر اسمان و درختان ادم و دیوانه میکنه
چقدر حال دلمون خوبه با این مکالمه قشنگ خانم شایسته و استاد از خود واقعی بودن از تیکه نداختن از تشکر از صفا من که کیف میکنم ..
چقدر این سبزه ها صفای زندگی دارن چقدر قشنگ شده بهشتمون وای که اونجا بودن چه کیفی داره که در تصاویر نمیگنجه اتیش و اون ترتیب قشنگ چوبا و اون نماد روز بکر و تک بود
من عاشق نظم و ترتیب و مرتب بودنم چقدر قابل تحسین اون ابزار و برنامه های چایی و دورهمی تون من که عاشقشم..
سیر نمیشم از طبیعت خدایا شکرت برای این قاب فوق العاده از من تا فلوریدا و شاگردی استاد توحیدی مون سپاسگزارم که فرصت دیدن این زیبایی ها نصیبم شد و برا دل خودم نوشتم برای خانواده عزیزم در پناه الله بهترین ها همون قلبتون شاد و ارام باشید🌺❤
سلام
چقدر جذب این لذت بردن تون از چیزهای کوچیک شدم.زندگی کردن در حوضچه اکنون و با صلح بودن تون با طبیعت و شاد بودن و چشیدن طعم لذت حتی از برش چوب اتفاقا داشتم قبل تماشای این قسمت دکلمه سهراب سپهری رو می‌شنیدم و چقدر مرتبط بود با این قسمت
چقدر سهراب شعرهاش بوی خدا میده و پر از آگاهی
………
زندگی
زندگی رسمِ خوشایندی است.
زندگی بال و پری دارد با وسعتِ مرگ،
پَرِشی دارد اندازۀ عشق.
زندگی چیزی نیست، که لبِ طاقچۀ عادت از یادِ من و تو برود.
زندگی جَذْبۀ دستی است که می چیند.
زندگی نوبرِ انجیرِ سیاه، در دهانِ گسِ تابستان است.
زندگی، بُعْدِ درخت است به چشمِ حشره.
زندگی تجربۀ شب پره در تاریکی است.
زندگی حسِّ غریبی است که یک مرغِ مهاجر دارد.
زندگی سوتِ قطاری است که در خوابِ پُلی می پیچد.
زندگی دیدنِ یک باغچه از شیشۀ مسدودِ هواپیماست.
خبرِ رفتنِ موشک به فضا،
لمسِ تنهاییِ ₍₍ ماه ₎₎،
فکرِ بوییدنِ گُل در کُره ای دیگر.
زندگی شستنِ یک بشقاب است.
زندگی یافتنِ سکِّۀ دَهْشاهی در جویِ خیابان است.
زندگی ₍₍ مَجْذورِ ₎₎ آیِنِه است.
زندگی گل به ₍₍ توانِ ₎₎ اَبَدیَّت،
زندگی ₍₍ ضَرْبِ ₎₎ زمین در ضربانِ دلِ ما،
زندگی ₍₍ هندسۀ ₎₎ ساده و یکسانِ نفس هاست.
هر کجا هستم، باشم،
آسمانْ مالِ من است.
پنجره، فکر، هوا، عشق، زمینْ مالِ من است.
چه اهمیت دارد
گاه اگر می رویند
قارچ های غربت؟
من نمی دانم
که چرا می گویند: اسبْ حیوانِ نجیبی است، کبوتر زیباست.
و چرا در قفسِ هیچکسی کَرکَس نیست.
گُلِ شَبْدَر چه کم از لالۀ قرمز دارد.
چشم ها را باید شست، جورِ دیگر باید دید.
واژه ها را باید شست.
واژه باید خودِ باد، واژه باید خودِ باران باشد.
چترها را باید بست،
زیرِ باران باید رفت.
فکر را، خاطره را، زیرِ باران باید بُرْد.
با همه مردمِ شهر، زیرِ باران باید رفت.
دوست را، زیرِ باران باید دید.
عشق را، زیرِ باران باید جُست.
زیرِ باران باید با زن خوابید.
زیرِ باران باید بازی کرد.
زیرِ باران باید چیز نوشت، حرف زد، نیلوفر کاشت
زندگی تَرْ شدنِ پی درپی،
زندگی آب تنی کردن در حوضچۀ ₍₍ اکنون ₎₎ است.
رَخْت ها را بِکَنیم:
آب در یک قدمی است.
روشنی را بِچِشیم.
شبِ یک دهکده را وزن کنیم، خوابِ یک آهو را.
گرمیِ لانۀ لکْ لکْ را ادراک کنیم .
رویِ قانونِ چمن پا نَگُذاریم.
در مُؤِسْتان گرۀ ذایقه را باز کنیم.
و دهان را بگشائیم اگر ماه در آمد.
و نگوییم که شبْ چیزِ بدی است.
و نگوییم که شبْ تاب ندارد خبر از بینشِ باغ.
و بیاریم سبد
بِبَریم این همه سرخ، این همه سبز.
صبح ها نان و پَنیرَک بخوریم.
و بکاریم نهالی سرِ هر پیچِ کلام.
و بپاشیم میانِ دو هجا تُخْمِ سکوت.
و نخوانیم کتابی که در آن باد نمی آید
و کتابی که در آن پوستِ شبنمْ تَرْ نیست
و کتابی که در آن یاخته ها بی بُعْدَنْد.
و نخواهیم مگس از سرِ انگشتِ طبیعت بِپَرَد.
و نخواهیم پلنگ از درِ خِلقت برود بیرون.
و بدانیم اگر کِرْم نبود، زندگی چیزی کم داشت.
و اگر خَنْجْ نبود، لطمه می خُورْدْ به قانونِ درخت.
و اگر مرگ نبود، دستِ ما در پیِ چیزی می گشت.
و بدانیم اگر نور نبود، منطقِ زندۀ پروازْ دگرگون می شد.
و بدانیم که پیش از مرجان، خلائی بود در اندیشۀ دریاها.
……….
سلام به استاد عزیزم ومریم جان
واقعا این زندگی توی طبیعت چه لذتی داره من از قدیمم هاشق زندگی توی طبیعت بودم
چوب و درخت وآفتاب وآب و اصلا حس حالتون من به وجداورد واقعا تحسین میکنم چقدراهل فعالیت ورشد هستید بااینکه صاحب همه چیز هستید و بازهم رابطه ی فوق العاده وگپ و گفت های دونفرتون تحسین میکنم لذت میبرم از شوخی های استاد وقتی اون جوب هارو تو دهنش کرد یعنی همیشه این رفتارهای استاد برای من لذت بخشه
خدایاشکرت که جایی هست من برم ویدئوهایی رو ببینم که درکمال صداقت وسادگی و صمیمیت ساخته شده اصلا بخاطرهمینه که انقدر به دل میشینه چون هیچ ابایی ندارین ازاینکه بگین خالا این تیکه رو که چوبها خوب برش نخوردبیاقطع کنیم ازبعدترش بذاریم !نه همه چیز همونجوری که هست ودرکمال اعتمادبنفس صداقت وصمیمیت گرفته میشه بهتون افتخارمیکنم به امید روزی که بیام ازنتایج عالیم بگم
سلام و درود و دوصد به درود بر ساکنان و رهروان بهشت زیبا
امروز کامنت دوست عزیزمون مینا جان رو خوندم خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم..
با این جمله قشنگشون که گفتن فکر میکردن کامنت حتما باید خاص باشه یا لایک بگیره🌷
منم به تبعیت از این حسهای قشنگ پراداریسی مون دست به کار شدم تا قسمتی از این زیبایی ها رو بیان کنم و لذتش و ببرم💪
استاد قشنگمون و مریم جان بی نظیرمون که مکمل حال و هوای خوبه استادن و روزها و شب های و فایلهای پرادایس با چهره ی قشنگ خود گونه شون جنس مخملی تر گرفته …🍃
چقدر این مرغ و خروسا خوشگل و گوگولی مگولی شدن،هرجا استاد میره دنباله رو راه و رسم ایشونن و چقدر این مشارکت خانم و اقای قلب های ما نمونه ست از همراهی و دیدن زیبایی و کلام و حرکت تا الا اخر الله و اکبر از این بهشت فوق العاده با اون دریاچه همیشه منعکس کننده تصویر اسمان و درختان ادم و دیوانه میکنه
چقدر حال دلمون خوبه با این مکالمه قشنگ خانم شایسته و استاد از خود واقعی بودن از تیکه نداختن از تشکر از صفا من که کیف میکنم ..
چقدر این سبزه ها صفای زندگی دارن چقدر قشنگ شده بهشتمون وای که اونجا بودن چه کیفی داره که در تصاویر نمیگنجه اتیش و اون ترتیب قشنگ چوبا و اون نماد روز بکر و تک بود
من عاشق نظم و ترتیب و مرتب بودنم چقدر قابل تحسین اون ابزار و برنامه های چایی و دورهمی تون من که عاشقشم..
سیر نمیشم از طبیعت خدایا شکرت برای این قاب فوق العاده از من تا فلوریدا و شاگردی استاد توحیدی مون سپاسگزارم که فرصت دیدن این زیبایی ها نصیبم شد و برا دل خودم نوشتم برای خانواده عزیزم در پناه الله بهترین ها همون قلبتون شاد و ارام باشید🌺❤