سریال زندگی در بهشت | قسمت 259 - صفحه 23 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد عزیز و مریم بزرگوارم

خیلی وقته که از آخرین باری که کامنت گذاشتم گذشته

و اگر بدونید استاد که بر من چه گذشت تو این مدت

اگر بدونید من به چه مزخرفاتی هدایت شده بودم

نمی‌دونم

اصلا عجیب بود

البته حس میکنم شاید همه چی از آرزوی عجیب من شروع شد که گفتم دوس دارم کارای عجیبی و شگفت انگیزی انجام بدم

اخه یکی نبود بگه آخه آدم عاقل ،این چه خواسته ایه

هرچند که معتقدم باید تجربه میکردم که بتونم راه درست رو انتخاب کنم ولی

روزهای خوبی نداشتم استاد

چیزهایی که اصلا حتی دوس ندارم به زبون بیارم

مزخرفاتی که زندگی ما تحت کنترل یه گروه های خاصی هستش و واکسن و قراره این بشه و اون بشه و وااااااااااای

استااااااااااااد

خیلی زشته که اینو بگم ولی من از استرس نصف شب اسهال شدم

اینایی که مینویسم خیلی مودبانه و قشنگ نیست ولی دلم می‌خواد بنویسم که اگر بچه ها خوندن براشون تجربه ای بشه که نرن

چند روز که اصلا حالت تهوع داشتم از استرس

و این وسط همش حرف های شما استاد عزیزم میومد توی ذهنم که مسیر درست ،مسیریه که به شما احساس آرامش بده

ولی انقدر چیزهایی که خونده بودم عجیب بودن که هربار منو میکشوندن سمت خودشون

تا اینکه چند روز پیش داشتم با یکی از بچه های همین گروه ها صحبت میکردیم ،گفتم خب حالا که ما واکسن زدیم چی ؟

گفت اشکال نداره ،با خودت فکر کن روی بدن تو هیچ اثر بدی نمیزاره

استاااااااااااااااااااااااااااااد

من فقط دوتا چشام گررررررررررد شد

تو دلم گفتم خب آآآآآآآآآآآدددددددددم باهوش

من که قبل از همه ی اینا هم همین فکرو داشتم

منم از استادم یاد گرفته بودم که فقط به چیزهایی که دوس دارم توجه کنم تا از اون جنس اتفاق ها وارد زندگیم بشه

پس چرا باید این همه اولش بترسم تازه بعدش بیام فکر کنم من در حفاظت خدا هستم

خو از اول که من همین فکر رو داشتم

استاد استاد استاد استاد

هی استاد

اصلا از اون هی ها که از نهاد آدم بلند میشه

استاد

چقدر من خوشبختم که استادی مثل شما دارم

انگار تو یه برزخی بودم که توی یه گوشم حرف های اونا زمزمه می‌شد و حال من رو بد می‌کرد

و توی یه گوشم حرف های شما زمزمه می‌شد و بهم آرامش میداد

هی استاد هی استاد

خیلی بد بود خیلی

الان که دارم مینویسم یهو یادم اومد که این آخرا هی قلبم بهم میگفت سوره ی حمد رو بخون و من ناخودآگاه یه سره سوره ی حمد رو باخودم میخوندم

استااااااااااااااااااد

همین الان یاد جمله ی آخرش افتادم که من رو به راه راست هدایت کن

راه آنان که به آن ها نعمت داده ای نه آنان که به آن ها غضب کرده ای و نه گمراهان

خدایا

دلم می‌خواد عر بزنم

گریه کنم

به خدا قسم همین الان فهمیدم که داشتم درخواست هدایت میکنم

و خدا هربار با صدای شما تو گوشم زمزمه می‌کرد

استاد

چقدر خوبه که دارمتون

چققققققققققققدر آدم ها که توی اون مسیر گمراهی هستن

خدایا

خدایا

حتی با خودشون فکر نمیکنن که اگر این راه درسته پس این همه ترس چیه

اگر راهه درسته چرا آرامش نداره

خدارو هزاران بار شکر

همین شد که دیگه دلم نمیخواست کارای عجیب بکنم

دلم یه زندگی می‌خواد پر از آرامش

پر از حس خوب

دلم می‌خواد تکاملم رو طی کنم نه اینکه بخوام یه شبه بشم یه آدم عجیب

دلم نمیخواست توی این سایت از این حرفا زده بشه ولی گفتم شاید ، یکی بخونه و به دردش بخوره

هی استاد هی استاد

نمی‌دونم باید با چه زبونی خدارو شکر کنم برای وجود شما

انققققققققققدر دوستتون دارم که قابل وصف نیست

خدا شما و مریم عزیزم رو برای همه ی ما نگه داره و عمر طولانی بده بهتون که چراغ راه هممون باشین

استاد

یه دونه ای یه دونه

و من چقدر خوشبختم که شما رو دارم