سریال زندگی در بهشت | قسمت 44 - صفحه 5 (به ترتیب امتیاز)

به نام‌ خداوند بخشنده ی عزت دهنده

سپاسگزارخداوندم که فرصت دوباره ای به من داد تا بتوانم این قسمت از سریال رو باعشق ببینم و تحسین کنم الگوهای شریف این قسمت رو،خداروصدهزار مرتبه شکر

سلام و عرض ادب احترام خدمت استادعزیز و‌مریم جان

سپاسگزارم از استاد عزیز که از کوچکترین نکات و الگوها نمیگذرید و به ما هر قانونی که درجهان وضع شده رو بیشتر ثابت میکنید که درهمه جای جهان برای همه اون قانون ثابت و بدون تغییره و برای هرکس به اندازه عمل به قانون نتیجه میدهد

تحسین میکنم آقای جیکاب بزرگوار رو که اینقدر خوب تواین سنو سال نقاط قوت و نقاط ضعفشو درک کرده،و به این نتیجه رسیده که نمره دلیل بر کند ذهنی دانش آموز نیست،هرکسی تو یک موضوعی نقطه ی قوت و نقطه ی ضعف داره

آفرین به جیکاب عزیز که به این درک رسیده که نقاط قوت و نقاط ضعف درون همه ی آدماهست و همین دوموضوع میتونه زندگی هر ادمی رو تحت تأثیر قراربده

چقدر ایشون به خودشناسی عالی رسیدن که هم نقطه ی قوتش رو میدونه و هم نقطهی ضعفش رو،وازهمه مهمتر چقدر ایشون رو تحسین کردم که به جای تمرکز کردنِ نقاط ضعفش و جنگیدن بااونها،تمرکزمیکنه به نقاط قوت خودش و اونها رو تقویت میکنه،مثل همین خوب صحبت کردنش،که از هرموقعیتی استفاده میکنه تا خودشرو با صحبت کردن به چالش بکشه و همین ویژگیش رو هربار بهتر رشد وبهبود بده

احسنت به شما پسردوست داشتنی،که خودت با توجه به شناسایی ویژگی های شخصیتی خودت،داری به بهبود عملکرد ویژگی مثبتت کمک میکنی

این صحبتهای ناب و‌پرازاعتماد بنفسی که ازشما شنیدم واقعا منو تحت تأثیر قرارداد،و چقدر تحسینتون کردم که نمره ی بد رو دلیل بر کند ذهنی نمیدونی،و کاملا این رو ربط میدی به کم تلاشی خودت،و به این باور رسیدی که حتی توی موضوعاتی که نمره ی کم میگیری،اگه تلاشت رو بیشتر کنی میتونی ازهمونها هم نمره ی خوبی بگیری

واقعا چقدر ما به دلیل مهم بودن نمره تو دوران مدرسمون چه اعتماد بنفسی رو ازدست میدادیم،وقتی که نمیتونستیم تو یک موضوع درسی نمره یخوبی نسبت به بقیه بگیریم

چه برچسب های کند ذهنی و خنگی به خودمون میزدیم بخاطر خوب نمره نیوردنمون،و بقول جیکاب عزیز که میگن نقاط ضعف و قوت زندگی مارو تحت تأثیر قرارمیده،باعث شد ما بجای تمرکز برنقاط قوتمون بر نقاط ضعفمون متمرکز بشیم و نتونیم توی رشته ی تحصیلیم رشدوپیشرفت خوبی داشته باشیم

جیکاب عزیز من از شما خیلی خوب یادگرفتم که حداقل این درس مهم رو به فرزندم یادبدم و بهش این رو بفهمونم که نمره چیزی رو ثابت نمیکنه،نمره خوب و بد باهوشی یا کم هوشی بچه هارو ثابت نمیکنه

ما باید بپذیریم که خدا همه ی مارو به شکلی آفریده که نقاط ضعف وقوت متفاوت از همدیگه داریم و اون ماهستیم که انتخاب میکنیم کدوم‌ویژگیمون رو تقویت کنیم و در مسیرزندگیمون ازاون ویژگی درجهت پیشرفت یا پسرفت خودمون کمک کنیم

چقدر برادرهای ایشون رو از ته قلبم تحسین میکنم،اخه چقدر شما دوست داشتنی و محترم هستید،چقدر به ارزش همدیگه احترام میذارید،چقدر خوبه که بدون تمسخر کردن همدیگه به هم کمک میکنید که بااعتماد بنفس تومسیر علاقتون رشد کنید

واقعا ندیدم این حداز احترام قائل شدن برای همدیگه بین خواهرها وبرادرها

تابه حال ندیده بودم که چهاربرادر باشخصیتهای کاملا متفاوت اینهمه صلحوصفاوصمیمیت بینشون باشه

تابه حال ندیده بودم که برادر بزرگتر اینقدر به برادرهای کوچکتر ازخودش احترام بذاره،در حدیکه مثلاآقای لووک چراغ قوه روشن میکنه تا چهره ی برادرش جیکاب توی دوربین واضحتر دیده بشه،و بدون هیچ تمسخر و تیکه انداختنی چندین دقیقه به حرفهای ایشون گوش فرامیده و اجازه میده تا اون نظری که راجب خودش و شخصیتش داره بااعتمادبنفس عالی بیان کنه،دمتون گرم که باعشق همدیگه رو پذیرفتید،و براتون آرزو میکنم که تا همیشه باصلح وصمیمیت کنارهمدیگه زندگی‌کنید،حتی وقتی که هرکدوم از شما قراره یک خانواده ی جدا تشکیل بدید،همیشه به همین شکل باهمدیگه صمیمی و یارورفیق هم باشید ان شالله

استادعزیز شمارو بی نهایت بار تحسین میکنم که انقدر خوب به ایشون انگیزه میدید و بهشون میگید که به اندازه ی یک مرد دانای 95ساله صحبت میکنید.

چقدر زیبا و فوق العاده به طرف مقابلتون اعتناد بنفس میدید خدایاشکرت

واما چه بازی فوق العاده ای بادوربین به راه انداختید

واقعاچه رفتارمتفاوتی دارم ازشما میبینم،چقدر دارم از شما یادمیگیرم که میشود باساده ترین وسایل بهترین لذت ممکن رو ببریم

یک نور و یک دوربین،این حداز شادیو شوروهیجان بین شما هشت نفر ایجاد کرده،واقعا تحسین برانگیزه

چقدر لذت بردم که هرکدومتون دوسه بار این حرکت رو تکرارمیکردید و براتون کار خسته کننده ای نبود

هرکدوم ازشما برای دفه ی دوم سوم جوری باهیجان بانور شکل درست میکرد که انگار اولین بارش بود،خدایاشکرت

و اون لحظه ای که دسته جمعی باهمدیگه عکس گرفتید چقدر این لبخند پرازمهرتون ستودنی بود،خدایاصدهزارمرتبه شکر

واقعا بااین عکس فهمیدم که چققدر خوده خوده خودتونید،و وقتی چشمم به لباسای شما افتاد،اون ذهن ایرادگیرم میخواست برای خودش کلی چرند پرند بلغور کنه

ولی سریع باخودم گفتم ببین باهمین لباسایی که چندساعت قبلش احتمالا درختای هرز رو آتش زدند،و سیاهیِ تنه های درختا به لباسشون کشیده شده،باهمون سیاهی های روی لباسشون هنوز انرژی دارن که این ایده رو بادوربین اجراکنند و دوباره شادیونشاط رو این آخرشب به روحوجانشون تفدیم کنند

و باهمین لباساشون میان یک عکس یادگاریِ سرشارازصمیمیت باهمدیگه میگیرن،فارغ از اینکه این عکس قراره توکل جهان پخش بشه یانه،فارغ ازاینکه قضاوت کسی مهم باشه یا نه،همین عکس پراز عشقو صمیمیت به عنوان پروفایل این قسمت ازسریال قرارمیگیره و نظر هیچ کسی هم مهم نیست.

که این نتیجه ی کارکردن یک اعتماد بنفس عالی روی خودشون،این بخاطر اعتمادبنفس بنیادینی هست که در وجود تک تک اونها نهادینه شده

ومن اگه قراره شاگردی استادم رو بکنم،باید تااین حد روی اعتماد بنفسم کارکنم،که فارغ از نظروقضاوت دیگران اون رفتاری که میدونم درسته رو تو زندگی خودم اجراکنم

بسیار بسیار شخصیت ستودنیِ پرازاعتمادبنفس شمارو تحسین میکنم،و امیدوارم تو این مورد بتونم خوب عمل کنم و شاگرد خوبی باشم ان شالله

داستان بهبود شخصیتم درراستای الگو گرفتن از انسانهای شریف این سریال ادامه دارد….