«الگوهای موفق» در خانواده صمیمی عباس منش - صفحه 77 (به ترتیب امتیاز)

با عرض درود بیکران خدمت استاد گرامی.

نمیدونم این چیزی که اینجا مینویسم چقدر به این موضوع مربوط میشه اما دلم نیومد که نگم.

من به یه چیز کلی اعتقاد و باور دارم که هیچگاه ذهن نمیتونه فراتر از ذهن بره. شاید این جمله من یه کمی گنگ باشه اما من دارم در مورد باوری از خداوند صحبت میکنم که شاید هنوز هم خودم به درستی اونو درک نکردم.

یه مثال میزنم: مثلا گفته میشه ماشین زمان امکان ساخته شدن نداره یا مثلا گفته میشه اون جهان زمانو مکانی وجود نداره و یا گفته میشه خداوند یک بیکرانی از انرژی هست . اما سول من اینه که این باور از کجا ایجاد شده از ذهن انسان و همانطور که گفتم طبق باور من ذهن هیچگاه نمیتونه فراتر از ذهن سیر کنه و با این حرف من اینو میخوام بگم که حتی بیزمانی و بی مکانی هم یک علم محسوب میشه همونطور که ساختن ماشین زمان یا تبدیل شدن عصای موسی به مار و نیز غیبت کردن امام زمان که تونسته به بیزمانی و بی مکانی اونم تو این دنیا برسه. حرف کلی من اینه که ما سر رشته گفتار امامان و پیامبران و به طور کلی راهنمایان خداوندگارو درک کردیم اما خیلی زوده که در مورد خداوند بتونیم تصوری داشته باشیم و قضاوتی بکنیم ما انسانها فقط درک میکنیم و خداوند بزرگ هم جز این از ما چیزی نمیخواد. به نظر من درک خداوند تحت هر شرایطی فراتر از ذهن است حتی اگر ما به علم بیزمانی و بیمکانی هم تو این دنیا برسیم . نمیدونم چقدر حرفمو قبول دارید اما خیلی دوست دارم نظر شما بزرگوارو در مورد این باورم بدونم .

اگه ایمیل هم کردید سروپا گوش جان به عرایض جنابعالی میکنم.