به رسم سپاسگزاری از یک دوست خوب - صفحه 22 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد عزیز و دوستان عزیز و خداروشکر بابت این نقطه ی امن و آرامش قلبی،  سایت عباس منش

اولین کاری که بعد از دیدن این فایل کردم این بود که برام کامنت بذارم،  کاری که اصلا فکرشو نمیکردم اما با تموم شدن فایل گفتم اولین کاری که میکنی همینه .

امروز از صبح حال عجیبی داشتم ، گیج و منگ بودم و حتی افکار منفی هم بابت اینکه نمیدوستم این چه حالیه خیل سراغم میومدن.  من هم مدام سعی میکردم یادداشت های قبلیمو بخونم و کامنت هاو فایل هارو ببینم و تابلو بکشم تا ورودی هامو و توجه ام رو کنترل کنم .

عصر برای اینکه بیشتر حواسم رو پرت کنم رفتم بیرون تا برای خونه خرید کنم ، همین طور که پشت فرمون نشسته بودم ندایی بهم گفتم زهرا انقد خودتو اذیت نکن یادته قبلا هم چند بار اینجوری شدی و این حالت و گیج و منگی و گم شدن درست وقتی بوده که تو داشتی تو مدار ها جا به جا میشدی و درست بعدش فهمیدی ، یادته بار قبل هم همینو بهت گفتم .

من یاد سه ، چهار بار قبلی افتادم که بجز بار اول نمیدونستم چرا حالم انقد عجیب قریبه و هیچ دلیلی هم براش نداشتم و برام سوال بود اخه چرا ؟ من که دارم خوب حواسمو جمع میکنم چرا بی دلیل باید این شکلی بشم و درست بعد از اینکه وارد یه لول جددی شدم و تغییرات رو دیدم ، متوجه شدم چرا حالم اینجوری بوده .

بهم گفت احتمالا مثل آدمی که میره تو یه شهر جدید و بلد نیست و طول میکشه تا راه و چاه شهر جدید یادش بیاد و یکم گیج وویس میزنه، احتمالا رفتن به یه مدار دیگه هم همینطوریه تا بیای عادت کنی و خنده ام گرفت .

به خودم گفتم آماده باش که ببینی چی در انتظارته و قراره چه اتفاق مثبت و هیجان انگیزی باشه .

خلاصه همینجور که داشتم کامنت میخوندم خداوند به من الهام کرد که برو صفحه ی اول سایت (من معمولا نمیرم صفحه ی اول و با سرچ و هدایت امروز من فایل ها رو پیدا میکنم ) خلاصه برای سومین بار در تاریخ آشنایی با سایت استاد ، من رفتم صفحه ی اول و این فایل رو دیدم و دانلودش کردم .

شروع کردم به نگاه کردن و راستش رو بخواین لحظه به لحظه از خودم ناامید تر شدم وقتی استاد از تلاش های علی آقا صحبت میکردن و من به خودم گفتم ببین تو فقط تو کار تابلو هات کار خرابی کردی و خودت هم ازشون راضی نیستی ، اصلا تلاش نمیکنی که بهترین بشن ( درصورتی که من تاحالا کلی سرمایه گذاری کرده بودم رو خودم کلی تابلو کشیده بودم و هر بار به نقطه ی بهتری رسیده بودم و خداوند هم کلی بهم الهامات خوبی کرده بود و تو سبکی که خداوند خودش بهم الهام کرده بود جلو برده بود . و من هربار برای الهامات خدا و تابلویی که کشیده بودم اشک ریخته بودم و خداروشکر کرده بودم . )

ذهنم و شیطان داشتن نجوا میکردن و خیلی با پررویی سعی میکردن که تمام گذشته رو پاک کنن و رو دست آورد هام خط بکشن.

من اما باز سعی میکردم مقاومت کنم .

جالب اینجاست که الان دارم میفهمم و در اون لحظه فقط کشمش بود و داشتم ناخوداگاه با چنگ و دندون مقاومت میکردم .

ناگهان الهامی که خداوند چند وقت پیش به من کرده بود و من به دلیل مدار پایین و تکاملی که هنوز طی نشده بود نفهمیده بودمش،  دوباره به من الهام شد و این بار واضح تر و کاملا قابل درک . قبلا فقط نشده بودم  اما الان در هایی از اگاهی برای من باز شد و خداوند منو هدایت کرد و راهنمایی کرد در باره ی سبکی که همیشه تو نقاشی و تابلو هام میخواستم داشته باشم .

درست در لحظه ای که استاد داشت میگفت من ساده شدم و رسیدم به ساده زندگی کردن ، من این آگاهی و هدایت خداوند رو دوباره با صدای رسا تر و قابل درک شنیدم و فهمیدم .

همون لحظه بود که فهمیدم من الان باید به مداری که توش باشم رفتم ، الان آشنا شدم با اون شهر و آروم گرفتن.  الان تکامل پیدا کردم و آماده شدم.

خدارو شکر میکنم که بعد از اون لحظه سراسر اطمینان و آرامش شدم و تمام اون احساس گم شدگی از بین رفته بودم.

و من فقط خداروشکر میکنم بابت این زندگی و این فرایند تکامل که زیبا و شیرین و لذت بخشه و از استاد عزیز صمیمانه تشکر میکنم .