live | چون قانون ساده است، عمل به آنرا جدّی نمی گیری - صفحه 10 (به ترتیب امتیاز)

بسم الله الرحمن الرحیم

گام 27

سلام به دوستان عزیزم و استاد سخاوتمندم

ما از اول عادت کردیم به اینکه اگر تونستیم بعد از سختی و مشقت یه کاری رو انجام بدیم، دست مریزاد داشتیم.(حداقل تو خانواده ما اینطوری بود) یعنی از بچگی تو خانواده و مدرسه، این سختی و رنج شاکله ی انجام هر کاری بود و جقدر هم مقدس معرفی شده بود.

دنبال تکنیک رفتنها و کارهای خاص و فرمول های مگو و به دنبال اسم اعظم گشتن بیراهه ای هست که درصد زیادی از مردم، گرفتارش میشن.

خود من هم اگر این اگاهی ها رو نشنوم و نبینم و مرور نکنم، قطعا به یکی از این جاده خاکی ها خواهم زد.

استاد تو این فایل ارزشمند گفتن اصل یه چیزه و اونهم کنترل ذهن و آگاه بودن به نوع فرکانس ارسالی

چون سازو کار جهان همینه(پاسخ به فرکانسهای دریافتی)

چیزهای به ظاهر ساده اس که کارها رو انجام میده و ما رو در مسیر توحید حفظ میکنه . مثل:

سپاسگزار بودن برای تمامی داشته هامون تمرکز روی نکات مثبت خودمون، دیگران و اطراف مون نوشتن خواسته ها _ ساختن باورهای مناسب،قدرتمند و هماهنگ با مسیر خواسته ها

حالا ساختن این باورها چطوری میتونه کمک مون کنه؟ مثلا یک نمونه اش اینه که باعث از بین رفتن ترس هامون میشه.ترس از آینده و ترس از کمبود.

چطور باید مطمئن بشم که مسیرم درسته؟

زمانی که قلبم پر از ایمانِ، پر از توکل و آرامشِ،و وابسته ی هیچی حتی نتیجه نیست و کاملا رها و آزاده.

قوانین خداوند ساده اس، قوانین در قرآن آمده،پس کلان قرآن ساده و فصیحِ تا همه بتونن به راحتی ایات رو بخونن، درک کنن، و در زندگی شون عمل کنن.

اصل و اساس بسیار ساده، مشخص و شفافِ

سعی کنم اصل سادگی رو که در همه ی کائنات مشخصه، در زندگی خودم شخصی سازی کنم، در همه ی موارد.

روی همین اصول ساده ای که تو این دانشگاه الهی یاد میگیرم، مانور بدم،بهبودش بدم، و مثل اصل خارپشتی تکرارشون کنم چون باعث میشه اعتماد به نفسم تحت تاثیرش بالاتر بره و ماهر بشم در کنترل ذهن.

قدم اول هم اینه که خواسته هام ر هر چند با معیارهای ذهنم بزرگ، خیلی واضح و شفاف بنویسم.ایده ها و چگونگی عملکرد قدم به قدم گفته خواهد شد.نگران نباشم در مورد چند و چون ادامه ی راه.

ایده های خداوند اطمینان قلبی میاره،آرامش و لذت و آگاای و عشق میاره و بعد اینکه چقدر عمل کنیم به ایده ها و قدم قدم پیش برم به همت و ایمان خودم بستگی داره.

چون خیلی وقتها ذهن منطقی مون خیلی تضاد داره با صدای قلب مون ممکنه مقاوت زیادی باشه برای تصمیم نهایی و عمل به اون ایده.

حالا اینجا باید چکار کرد؟

باید اون نتیجه هایی که قبلا از اعتماد به این نیرو گرفتم رو به خودم یادآوری کنم و مرور کنم، اینطوری قوت قلب میگیرم و ایمانم راسخ تر میشه برای برداشتن قدم بعدی.

کار درست و با کیفیت انجام بشه، باورهای خوبی هم درست شده باشه، در مسیر نعمت و نتیجه به آسانی قرار میگیرم.

● تا اینجا هر چی از گفته های استاد شنیدم و درک کردم رو نوشتم، حالا میریم سر وقت شیرین کامنت گزاری.که جیزی نیست جز، بیان مثالهایی از زندگی شخصی مون.

این مورد رو خیلی دوست دارم.جون واقعا به درک بهتر و عمیق تر کمک میکنه.

به قول جناب انیشتین : آموزش چیزی نیست جز مثال زدن.دقیقا یکی از دلایلی که آموزشهای استاد رو خیلی ناب تر و قابل فهم تر میکنه نسبت به دیگران، همین مثال زدن از زندگی خودشونِ.

همسرم علاوه بر نکات مثبت خیلی خوبی که داره(مهربانِ،دست به آچاره،خانواده دوستِ،و…) اما خیلی وقتها شلنگ تخته میندازه :<

دیشب بعد از نوشیدن مسکرات خواست بره بالای نردبام و لامپ سقف تراس را تعویض کند.تراس بسیار کوچکه و شما حساب کن در اون فضای کوچک، شب تاریک،حالت مستی، چقدر ریسک پرت شدن زیاده.

هر چی بچه ها ازش خواهش کردن که بزاره برای فردا صبح، گوش نداد که نداد و همون قضیه مرغ یپا داره..

دخترم بسیار ناراحت به اتاقش برگشت، اما پسرم با گریه و زاری و تضرع التماس میکر که الان این کار رو نکن، چون پرت میشی. اما امان از وسوسه های شیطان.

من چند بار که صدای ملتماسانه بچه ها رو شنیدم، سکوت کردم.اما دیگه نتونستم و رفتم خلاصه دادو بیداد که چرا به حرف بچه هات اهمیت نمیدیو ، بدتر از اون،چرا نوشیدنی الکلی میخوری که نتونی رفتار درست داشته بلشی.

تو اون لحظه ی اوج دادو بیدادم قشنگ دیدم که نفس چقدر قدرت و پتانسیل داره، کافیه بهش مجال جولان داده بشه، جوری میتازونه که با سختی میشه کنترلش کرد.

خودم رو تو اون لحظه در دو جا میدیدم،

اولی، الهامی که مثل اون بنده ی خدا افسار گسیخته فقط داشت دادو بیداد میکرد و….

دومی، الهامی که داشت طغیان نفس رو متحیرانه میدید و از دستش هم کاری بر نمی امد

خیلی عجیب بود.حال بچه ها بد، اما میدونم باورتون میشه، خودم بعد از 2_3دقیقه انقدر ارام و خاموش شدم، طپش قلبم آرام گرفت و هیچ اثری از اون هشم و نفرت نبود.

بچه ها رو دعوت به سکوت و ارامش کردم

و اصلا باورم نمیشد که انقدر زود توانایی برگشتن به احساس خوب رو پیدا کرده بودم.

فردای اون روز نشانه های استرس در وجود بچه ها مشخص بود، فکر میکردند دیگه کار تمامِ و با جنگ و دعوا این ارتباط تمام میشه

از صبحش که بیدار شدم، با لبخند و سپاسگزاری شروع کردم.ستاره ی قطبی رو نوشتم و تجسم سازی کردم که همسرم مسخرم شده.و اصلا در مقابل من توان گفتن حرف گزافه و نادلخواهم رو نداره.

هذا من فضل ربی

دقیقا الان ساعت نزدیک 5 بعداز ظهر و آقا هیچ حرف و سخن بیهوده ای نگفته، خدا رو شکر ارتباطی هم نیست بین مون، ایشون اونطرف منزل، طبق همیشه جلوی تلویزیون

من هم طرف دیگر منزل و سرم به تمرین و کارهای خودم.هیچ کاری با هم نداریم

احساسم عالیه، خدا رو سپاسگزارم

و ایمان دارم این ارتباط که دیگه هم فرکانس و همجنس نیست، بزودی در بهترین و ایده ال ترین شرایط به نفع و سودم تمام خواهد شد.

دقیقا با تمام گوشت و پوستم معنی این آیه رو خیلی عالی درک میکنم:

الْخَبِیثَاتُ لِلْخَبِیثِینَ وَالْخَبِیثُونَ لِلْخَبِیثَاتِ ۖ وَالطَّیِّبَاتُ لِلطَّیِّبِینَ وَالطَّیِّبُونَ لِلطَّیِّبَاتِ ۚ أُولَٰئِکَ مُبَرَّءُونَ مِمَّا یَقُولُونَ ۖ لَهُمْ مَغْفِرَهٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ

سوره ی مبارک نور، آیه 26

در پناه ارباب وهاب و سخاوتمند باشید

الهام لطیف