معرفی دوره «هم جهت با جریان خداوند»

سلام به همه توحیدمنش‌ها

Trusting God

یه زمانی بود که وقتی معامله می‌کردم

همیشه عجله داشتم.

انگار می‌ترسیدم یه چیزی رو از دست بدم،

نکنه قیمت بالا بره،

نکنه فرصت از دستم بره،

نکنه دیر بجنبم و سودی که می‌خوام رو از دست بدم.

اینقدر این فکر و خیال‌ها توی سرم می‌چرخید که کل آرامشم رو ازم گرفته بود. توی هر خرید و فروشی، همش استرس داشتم که نکنه ضرر کنم یا کمتر از چیزی که فکر می‌کنم گیرم بیاد.

■ولی یه جا بالاخره فهمیدم که اینجوری نمیشه. همش خودم رو وسط معرکه می‌ذاشتم و فکر می‌کردم همه چیز فقط و فقط به تلاش و حساب و کتاب‌های من بستگی داره. اما وقتی خوب دقت کردم، دیدم همیشه یه نیرویی قوی‌تر داره کارها رو می‌چینه، یه چیزی که از من خیلی بزرگتره. اون موقع بود که کم‌کم یاد گرفتم اعتماد کنم، نه به شانس، نه به بازار، بلکه به خدا.

الان دیگه اون آدم عجول و نگران سابق نیستم. دیگه برای معامله‌ها عجله ندارم. هر وقت تصمیمی می‌گیرم، برنامه‌ریزی‌ام رو می‌کنم، تلاش خودم رو انجام می‌دم، ولی بعدش نتیجه رو می‌سپرم به خدا. نه فقط نتیجه، حتی زمان به ثمر رسیدنش رو هم. دیگه نمی‌گم «کی سودش میاد؟»، «چرا هنوز نرسیده؟»، «نکنه یه جای کار ایراد داره؟». نه! ==>> چون فهمیدم که هر چیزی در بهترین زمان خودش اتفاق می‌افته، درست وقتی که باید. این آرامش، این حس رهایی، واقعاً برام یه نعمت بزرگه.

از وقتی اینجوری شدم، یه چیز خیلی مهم بهم اثبات شد:

بیش از 99 درصد کارها رو خود خدا انجام میده. یعنی من فقط کمتر از 1 درصد ماجرا رو انجام می‌دم، اونم فقط در حدی که قدم اول رو بردارم، ولی بقیه‌ش با خداست. هرکار دیگه‌ای هم انجام میدم یا چیزی به ذهنم میاد هم هدایت خداست .

》 ” اینو نه از روی حرف، بلکه توی تک‌تک معاملاتم دیدم و حس کردم.”

》و از همه قشنگ‌تر اینکه، قشنگ حس می‌کنم خدا عاشقم هست. اونقدر که حواسش به همه چیزم هست. اینو توی تک‌تک سودهایی که کردم، توی اون موقعیت‌هایی که فکر می‌کردم دارم عقب میفتم ولی در نهایت بهترین چیز برام رقم خورده، حس کردم. یه وقت‌هایی شده که چیزی رو می‌خواستم و نشده، بعد فهمیدم که اگه می‌شد، شاید به ضررم بود. و این یعنی خدا دقیقاً همون چیزی که به نفعم هست رو برام می‌فرسته،

》نه چیزی که من تو لحظه فکر می‌کنم بهترینه.

》■ این روزها، توی یه آرامش عمیق غرقم. نه استرس سود و زیان دارم، نه ترس از دست دادن فرصت‌ها. چون دیگه فهمیدم که هیچ چیزی از دستم نمیره. هر چی که قرار بوده مال من باشه، توی بهترین زمانش میاد سراغم.

و این فهمیدن، بهترین حس دنیاست.

——‐—————–

ضمنا

بنظرم احساس خودارزشمندی/احساس لیاقت

یک اهرم خیلی قوی برای موندن توی ممنتوم مثبت هست .

□○□ همه ما لایق هواداری تمام قد خداوند هستیم؛

چه توی سختی‌ها و چه توی قوی‌تر رشد کردن‌ها @

چطور از این وضعیت خارج بشم و ممنتوم مثبت بسازم؟

یک جمله از استاد عباسمنش انگار گمشده من بود، منی که هرچقدر می‌گشتم، علت (باور) خوب نبودنِ اوضاع رو پیدا نمی‌کردم. و حالا که این‌طور شده بود، از این غافل شده بودم که بابا، خب توی حلقه بی‌نهایت گیر نکن! باورها و ممنتوم‌های قوی و مثبت بساز… همین یک جمله نجاتم داد.

پس چی کار کنم؟

1. به جای “چرا اینجوری شد؟” بپرس “حالا چی کار کنم؟”

اگه بخوای فقط دنبال دلیل بگردی که “چرا این اتفاق افتاد؟”، ممکنه توی یه دایره بسته گیر بیفتی. بعضی از باورهای قدیمی‌ انقدر ناخودآگاهن که حتی پیداشون هم نمی‌کنی. پس بهتره سوالتو عوض کنی:

¿¿¿ چرا وضعیتم اینجوریه؟ (این سوال تورو تو گذشته نگه می‌داره.)

》 حالا چه کاری می‌تونم انجام بدم که بهتر بشه؟ (این سوال تو رو به جلو حرکت می‌ده.)

2. روی چیزی تمرکز کن که جواب می‌ده، نه چیزی که خراب شده.

الان یه چیزهایی توی زندگیت خوب کار نمی‌کنه، درسته؟ اما مطمئناً یه چیزایی هم هست که درست پیش می‌ره. حتی اگه کوچیک باشه، باید روی همونا تمرکز کنی.

》 مثلاً: شاید اوضاع مالی خوب نیست، ولی هنوز سلامتیتو داری. شاید کارت اونجوری که می‌خواستی پیش نرفته، ولی حداقل یه تجربه‌هایی داری که خیلیا ندارن.

هر روز سه تا چیزو پیدا کن که همین الان توی زندگیت خوبه و بابتشون حس خوبی داری. این کار به نظر ساده میاد ولی یه تغییر بزرگ توی ذهنت ایجاد می‌کنه.

3. باور جدیدی که باید بسازی چیه؟

تو گفتی که “من خالق زندگی خودمم” و این خودش یه باور قویه. حالا باید اینو تقویت کنی و یه سطح بالاتر ببری. یه جمله مثل این برای خودت انتخاب کن و هر روز تکرارش کن:

》 “هر چیزی که الان تو زندگیم هست، نتیجه افکار و تمرکزهای گذشته‌مه. ولی از این لحظه به بعد، دارم آگاهانه مسیر جدیدی رو می‌سازم.”

یا:

》 “من می‌تونم با تغییر ذهنیتم، فرصت‌های جدیدی وارد زندگیم کنم.”

این جملات رو فقط یه بار نگا نکن، هر روز چندین بار تکرارشون کن. حتی اگه اوایل حس کنی توخالی‌ان، بعد از مدتی ذهنت بهشون باور پیدا می‌کنه.

4. ممنتوم مثبت بساز – ولی از قدم‌های کوچیک شروع کن.

ممنتوم یعنی یه چیزی که کم‌کم شروع بشه و بعد قوی‌تر بشه. مشکل اینه که وقتی حال آدم خوب نیست، می‌خواد یه‌دفعه یه تغییر بزرگ ایجاد کنه، ولی این روش جواب نمی‌ده. باید کم‌کم شروع کنی.

》 مثلاً:

• اگه حس می‌کنی انرژی نداری، روزی 10 دقیقه پیاده‌روی کن.

• اگه پول کافی نداری، اول روی یه راه ساده برای کسب درآمد بیشتر فکر کن، نه یه برنامه پیچیده.

• اگه توی کار و زندگی حس رکود داری، یه چیز جدید یاد بگیر که بهت انگیزه بده.

با این کارا، مغزت کم‌کم وارد یه فضای جدید می‌شه و انرژی جدید جذب می‌کنی.

5. دیدگاهتو از “مشکل” به “فرصت” تغییر بده.

خیلی وقتا وقتی یه چیزی خراب می‌شه، در واقع یه نشونه‌ست که یه فرصت بزرگ‌تر داره میاد. شاید یه چیزی که الان فکر می‌کنی “بدترین اتفاقه”، در واقع یه نقطه شروع برای یه زندگی خیلی بهتر باشه.

》 بپرس:

• “این اتفاق چی رو به من یاد می‌ده که قبلاً نمی‌دونستم؟”

• “چطور می‌تونم از این شرایط به نفع خودم استفاده کنم؟”

• “اگه این یه فرصت پنهان باشه، اون فرصت چیه؟”

این سوالا ذهنتو از حالت ناامیدی خارج می‌کنه و به مسیر رشد هدایت می‌کنه.

6. روی یه چیز تمرکز کن که باعث بشه احساس بهتری داشته باشی.

احساس بهتر = تصمیمات بهتر = نتایج بهتر

پس هر روز یه کار کوچیک انجام بده که حس خوبی بهت بده:

• موزیک گوش کن. (چیزی که بهت انرژی بده.)

• ورزش کن. (حتی اگه 10 دقیقه باشه.)

• کتاب یا ویدئوی انگیزشی ببین.

• با یه آدم مثبت صحبت کن.

چیزی که مهمه اینه که مغزت به یه حس جدید عادت کنه، چون وقتی حالت بهتر بشه، انتخاباتت هم قوی‌تر می‌شن.

》》نتیجه‌گیری: چجوری از این وضعیت بیام بیرون؟

1. تمرکزتو از “چرا اینجوری شد؟” ببر روی “حالا چی کار کنم؟”

2. روی چیزایی که توی زندگیت جواب می‌ده تمرکز کن.

3. یه باور جدید بساز که قدرتو بهت برگردونه.

4. با قدمای کوچیک ممنتوم مثبت بساز.

5. مشکلاتو به عنوان فرصت ببین.

6. هر روز یه کار کوچیک کن که حس بهتری بهت بده.

■■■ زندگی همون‌قدری تغییر می‌کنه که تو حاضری تغییر کنی. از همین امروز شروع کن، حتی با یه حرکت کوچیک.

———-‐——————————-

از طریق دوره‌ی هم‌جهت با جریان خداوندی ،

اقدامات لازمِ حاصل از باورهای اقدام ساز

خودش رو بولدتر می‌کنه توی وجود ما .

احساس می‌کنم این خاطره برای تایید دوره هم‌جهت با جریان خداوند باید اینجا هم درج بشه‌ .

چون‌ مبتلابه جامعه‌ست .

_———‐—

چقدر راحت معافیت سربازی گرفتم!

راستش رو بخوای، از همون اول که بحث سربازی پیش اومد، خیلیا دور و برم شروع کردن به نگرانی و استرس. اما من یه تصمیم دیگه گرفتم؛ تصمیم گرفتم که به جای درگیر شدن با موج منفی، فقط روی انرژی و باورای مثبت تمرکز کنم. یادم افتاد که همیشه وقتی یه چیزی رو با آرامش و ایمان واقعی رها کردم، بهترین نتیجه ممکن رو گرفتم. پس چرا این‌بار متفاوت باشه؟

●●● آب روی آتشِ نگرانی‌ها

اولین چیزی که باعث شد نذارم مومنتوم منفی شکل بگیره، این بود که اصلاً به سختی‌های احتمالی توجه نکردم. به جای این که توی فکرای ترسناک بگردم که “نکنه نشه؟”، “اگه کارای اداریش پیچیده بشه چی؟”، “اگه گیر بدن چی؟”، فقط با خودم گفتم: “همه چیز دقیقاً همون‌جوری پیش میره که به نفع منه.” باور داشتم که راه خودش باز میشه، چون بارها اینو تجربه کرده بودم.

□□□ تایم‌اوت برای افکار منفی

یه لحظه‌هایی بود که شیطنت‌های ذهن می‌خواستن شروع کنن به نجوا کردن و ترسوندنم، اما هر وقت این حسو می‌گرفتم، فوری یه تکنیک ساده رو اجرا می‌کردم: “اگه همین الان معافیتم قطعی شده باشه، چه حسی دارم؟” همون حسِ آزادی و سبکی رو توی بدنم ایجاد می‌کردم، انگار که دیگه کار تموم شده. این روش، مومنتوم منفی رو همون لحظه خاموش می‌کرد.

○○○رها کردن و آزادی دادن به مولفه‌ها

یکی از مهم‌ترین چیزایی که یاد گرفتم، قانون رها کردن بود. یعنی به جای این که دائم چک کنم ببینم چی شد و خودمو درگیر نگرانی کنم، فقط مسیر رو باز گذاشتم. پیگیر کارا بودم ولی بدون استرس، بدون اینکه گیر بدم که “باید” فلان اتفاق بیفته. به جای این که به موانع فکر کنم، به راه‌های ساده و شگفت‌انگیز فکر کردم که ممکنه اتفاق بیفتن.

نتیجه؟ خیلی راحت‌تر از چیزی که فکرشو می‌کردم!

نهایتاً، همه چیز دقیقاً همون‌جوری پیش رفت که می‌خواستم. یه راهی که شاید برای خیلیا پیچیده و پر از دردسر بود، برای من یه مسیر کاملاً هموار شد. کارای معافیتم خیلی سریع‌تر از چیزی که فکرشو می‌کردم جور شد، بدون هیچ استرس یا مشکل خاصی. این فقط یه تجربه نبود، بلکه یه درس بزرگ بود که هر جا خودمو توی مومنتوم مثبت نگه داشتم و قوانین رهایی رو اجرا کردم، بهترین نتیجه‌ها رو گرفتم.

هنوزم وقتی به چند سال پیشم فکر می‌کنم باورم نمیشه اینقدر راحت همه‌ چی جفت و جور شد ، بدون کمک هیییچ بنی‌بشری ، بدون یک ریال پول غیر بوروکراسی‌اداری خرج کردن.

…امروز یادم اومد دوباره و یک لبخند از اعماق وجودم زدم .

■■■ نتیجه آخر؟ همه چیز همیشه به نفع منه!■■■

وقتی میگی “هم‌جهت با جریان خداوند”، یعنی خودت رو از مقاومت‌ها، ترس‌ها و باورهای محدودکننده رها کردی و گذاشتی که نعمت‌ها، فرصت‌ها و اتفاق‌های خوب مثل رودخانه‌ای که مسیرش بازه، به سمتت بیان. اما نکته مهم اینه که خداوند برای هر کسی یه مسیر منحصر‌به‌فرد طراحی کرده. پس این هم‌جهتی فقط در درون تو اتفاق میفته، نه در تکرار دقیق مسیر دیگری.

نکته کلیدی اینه: خدا نشانه‌ها رو می‌فرسته، اما وظیفه تو اینه که چشم بینا و گوش شنوا داشته باشی. نشانه‌ها همیشه همون چیزی نیستند که انتظارش رو داری، اما همیشه همون چیزی‌اند که نیاز داری.

تو میگی در تغییر شرایط سخت، زجری نکشیدی و مسیرت آسون بوده. این عالیه! اما حقیقت اینه که “آسونی” یا “سختی” یه تعریف ذهنیه. برای کسی که مسیر رو پذیرفته، همه چیز جریان داره. اما کسی که هنوز در برابر تغییر مقاومت می‌کنه، هر قدم می‌تونه مثل یک جنگ باشه. بنابراین، این مسیر نه سخت است و نه آسان، بلکه همان چیزی است که تو درونت برایش آماده‌ای.

هم‌جهت شدن با خدا یعنی:

1. شناختن قوانین بازی → خدا دنیا رو بر اساس نظم و قانون آفریده. وقتی قوانینش رو بشناسی، می‌فهمی کجا باید حرکت کنی و کجا باید رها کنی.

2. همکاری با جهان، نه جنگیدن باهاش → خیلی‌ها مدام در حال تلاش برای “گرفتن” چیزهایی هستند که هنوز از درون براشون آماده نشدن. اما وقتی آماده بشی، چیزها خودشون میان.

3. شکرگزاری، اما نه فقط زبانی → شکرگزاری واقعی یعنی از موهبت‌هایی که داری برای رشد خودت و بقیه استفاده کنی.

4. اقدام با ایمان، نه فقط انتظار → توکل یعنی “عمل کنی و بدونی نتیجه در دستان خداست”، نه این‌که فقط بشینی و منتظر معجزه باشی.

پس اگه خداوند نشونه‌ای فرستاده، مهم نیست نشونه چیه، مهم اینه که تو چجوری بهش پاسخ میدی. مسیرت مبارک، اما اینو بدون که هر تغییری از “تو” شروع می‌شه، نه از بیرون.

این دوره می‌تونه مثل یه نقشه راه باشه برای هم‌جهت شدن با جریان بیکران نعمت‌های خداوند. اگر آماده‌ای که فرکانس‌های محدودکننده رو اصلاح کنی و به جای تلاش‌های بی‌ثمر، در مسیر درست قدم برداری، این دوره می‌تونه چراغ راهت باشه. کلید تغییر همیشه درون توئه، اما یه راهنمای آگاه می‌تونه کمک کنه که سریع‌تر و آگاهانه‌تر به مقصد برسی.