گفتگو با دوستان 1 |  همراه ماندن با جریان هدایت

خدایا شکرت. خدایا شکرت.

مثل همیشه نشونم دادی که هستی کنارم.

استاد من در شرایط اون دوستتون هستم با این تفاوت که خودم توی بخش مراقبت ها هستم.

شاید یک هفته از بیماریم میگذره و فرکانسا خیلی خیلی ضعیفن و واضحه که مکانم هم ب موازات فرکانسام تغییر میکنه.

آخر شبی گریه کردم. چند روز بغض داشتم اما جلوشو میگرفتم… وقتی گریه کردم فهمیدم مشکل من بیماری نیست. اصل مشکل من اینه که خدارو فراموش کردم و احساس تنهایی میکنم.

همون موقع حسم گفت برو صحبتای سپیده با استاد و گوش کن… و همین چند دیقه توجیحم کرد.

من هیچ مراقبتی رو ذهنم ندارم و تمام ورودی هام این چند روز بیماری بوده، ترحم بوده، گریه بوده، مرگ بوده..

خدایا مرسی ک الان بم گفتی که رو ورودی هام کار کنم.

گفتین مرگ دست خداست و اگر زمانت باشه هرر جا ک باشی سراغت میاد و اگر زمانتم نباشه کاری ب کارت نداره.

آخ چقد آروم میشم. انگار میتونم ی نفس عمیق بکشم و لبخند بزنم..

میترسیدم دروغ بگم چرا.

میترسیدم برم اتاق عمل

میترسیدم نتونم هیچوقت برگردم خونه.

اگر یه مسئله کوچیک پیش میومد بشدت نگران میشدم و سریع پرستار و صدا میزدم…

آخ :))))

تو چه قشنگی خدا. چقدر نیاز دارم این حرفا رو..

فاطمه از خودت بپرس. الان چه فکری بهت احساس بهتری میده؟

خدا حواسش به همه چیز هست. تسلیم باش و تماشا کن.

خدا کنارمه. میتونم بهش تکیه کنم. اون قدرت همه چی دستشه. من هممه چیو میسپرم دست خداوندم و سعی میکنم لذت ببرم و کارای مهمم و انجام بدم. خدا جونم عزیزم. تقصیر خودته که اینقدر قدرتمندی خب.

بی زحمت ریش و قیچی دست خودت و من مسئولیت بیمار و بیماری و همممه چی رو میدم دست خودت چون من وقت ندارم ب اینا فکر کنم تازه کاری هم از دستم بر نمیاد.. من باید الان درس بخونم و رو خودم کار کنم و تو هم شرایط. افراد و موقعیت ها رو ب بهترین شکل ممکن که البته مطابق با فرکانس خودمه بچین برام.

مرسی. دوست دارم

فکر دومی که بهم احساس بهتری میده:

خدا به هیچکس جز به اندازه توانش تکلیف نمیدهد.

این یعنی من نزد خداوند خیلی قدرتمندم که در حال گذروندن این آزمایش الهی هستم و صد درصد بعدش خیلی قراره قوی تر بشم.

خدایا شکرت