گفتگو با دوستان 60 | ایمانی که عمل می آورد

به نام خداوند هدایتگرم؛

سلام به همه دوستان و استاد عزیز.

آگاهایی هایی که من از این فایل می گیرم و تصمیماتی که باید انجام بدم رو این پایین می نویسم:

1) رهایی و توکل:

وقتی مسیر رشد و پیشرفت افرادی که تو زمینه های مختلف به موفقیت رسیدن رو می خونم و یا میشنوم، یه نکته مشترک تو زندگی همه شون میبینم و اونم اینه به مسیر توجه می کنن نه هدف.

ینی چی؟ ینی براشون خیلی مطرح نیست که تو یه بازه زمانی مشخص و اونم خیلی سریع به خواسته هاشون برسن. کاری رو انجام میدن که بهشون گفته میشه و فقط یه قدم میرن جلو و بقیه شو میسپرن به خدا و ازخدا هدایت میخوان.

این دقیقا همون ویژگی شخصیتی بوده که من تا الان داشتم. همیشه تو زندگی عجول بودم و انتظار داشتم خیلی سریع به اهداف برسم، ولی چون عجله داشتم خیلی سریع نا امید میشدم و اون هدف رو رها می کردم.

ولی الان متوجه شدم باید خیلی توکلم به هدایت خداوند بیشتر باشه و سعی کنم فقط به فکر رشد دائمی باشم و هر روز سعی کنم یک قدم برم جلوتر.

و البته این کار باعث میشه خیلی رها تر باشم، خودم رو اذیت نکنم، احساسات منفی رو به خودم راه ندم و توکل بیشتری داشته باشم

تو پای به راه در نه و هیچ مپرس، خود راه بگویدت که چون باید رفت

1) احساس لیاقت:

مشکلی که من قبلا داشتم دقیقا همین بود. فکر می کردم حالا که من یه تعدادی از قوانین رو میدونم، پس باید خود به خود سیلی از نتایج مالی به سمت سرازیر بشه، چون من آدم لایقی هستم!

اگه یه کار با درآمد خیلی کم بهم پیشنهاد میشد قبول نمی کردم. با این دیدگاه که: من تو مدار خیلی بالایی از ثروت هستم! اگه برم سمت این کارها با درآمد پایین پس ینی ذهن فقیری دارم!

ولی الان اینجوری فکر نمی کنم. الان میگم اگه خیلی لایقی، لیاقت خودتو نشون بده

همونطور که دیدیم آزاده خانم با اینکه خودش رو لایق تدریس با حقوق عالی می دید، ولی با خودش نگفت من که سطح زبانم خیلی عالیه، معلم خصوصی آمریکایی دارم، پس نباید با حقوق کم شروع کنم. اومد گفت من حقوق خیلی پایین شروع می کنم، لیاقت خودمو نشون میدم و بعد از اینکه لیاقت خودشو نشون داد در خواست حقوق بیشتر کرد!

خدایا ازت میخوام همه مون رو هدایت کنی که رها، متوکل و لایق باشیم