سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 200

به نام خدای زیبایی ها

خدای فراوانی و فراوانی و فراوانی ها

سلام به استاد و مریم جانم و همسفران زیبا اندیشم

به قسمت 200 سفر به دور آمریکا خوش آمدیم

چقدر زود گذشت ، مریم جانم یادته دور بین به دست رفتی تو بالکن واحد تمپا و از آغاز سفرمون بهمون گفتی و بعد با نشان دادن نقشه ی جهان و بعد نقشه آمریکا ، در دل تک تک ما رویاهایمان رو زنده کردی…

یادش بخیر

از کدوم قسمت این فایل بگم ، از زیبایی هایش یا آگاهی هایش…

در قسمت قبل ، در آخر کامنتم به این آهنگ زیبا هدایت شدم که در متن ارسالی دیده نشد!!!!

ولی حسش رو دوست دارم…

آماده اید….

دست و دف و و پایکوبی فراموش نشه…

آهنگ بیست هزار آرزو محسن چاووشی

فقط یادتون باشه احساس تو ن رو کنترل کنید ،( اینجانب دلش میخواست روی جدول های کنار باغچه ها در پارک ، رقص سماع برود ، البته با دُزِ پایین انجام شد )

ای همه خوبی؛ تو را پس تو؛ که رایی، که را؟!

ای گل در باغ ما؛ پس تو کجایی، کجا؟

سوسن؛ با صد زبان، از تو نشانم نداد

گفت رو! از من مجو، غیرِ دعا وُ ثنا

سرو اگر سر کشید؛ در قدِ تو، کی رسید؟!

نرگس اگر چشم داشت؛ هیچ ندیدی تو را

هر طرفی صف زده؛ مردم وُ دیو وُ دَده

لیک در این میکده؛ پای ندارن، پا

از کرمت، من به ناز می نگرم در بقا

کی بفریبد شه آ؛ دولت فانی مرا

بیست هزار آرزو بود مرا؛ پیش از این

در هوسِ خود نماند؛ هیچ امانی مرا

ای که به هنگام درد؛ راحتِ جانی، مرا

وی که به تلخیِ فقر؛ گنجِ روانی، مرا

سجده کنم من به جان؛ روی نهم من به خاک

گویم از این ها همه؛ عشق فلانی، مرا

هر نفس آوازِ عشق؛ می رسد از چپ وُ راست

ما به فلک می رویم؛ عزمِ تماشا، که راست

ما به فلک بوده ایم؛ یارِ ملک بوده ایم

باز همان جا رویم؛ جمله که آن شهرِ ماست

گهر پاک از کجا؛ عالم خاک از کجا؟

بر چه فرود آمدید؛ بار کنید این چه جاست

بختِ جوان یار ما؛ دادنِ جان کار ما

قافله سالار ما؛ فخرِ جهان مصطفاست

از کرمت، من به ناز می نگرم در بقا

کی بفریبد شه آ؛ دولت فانی مرا

بیست هزار آرزو بود مرا؛ پیش از این

در هوسِ خود نماند؛ هیچ امانی مرا

ای که به هنگام درد؛ راحتِ جانی، مرا

وی که به تلخیِ فقر؛ گنجِ روانی، مرا

سجده کنم من به جان؛ روی نهم من به خاک

گویم از این ها همه؛ عشق فلانی، مرا

ترکیب زیبایی‌ها با آگاهی های دریافتی غوغا میکند آقا ، غوغا میکند…

نوع نگاه ما به زیبایی ها آنقدر ژرف و عمیق است که همگی لمسش کرده ایم و از بدنه ی جامعه جدا شده ایم و این خیلی قشنگیه…

خدای خوبم مرا هدایت کن برای آنچه که به اندازه ظرف وجودی ام برداشت کرده ام بنویسم ، البته ظرف وجودی تک تک ما در حال بزرگ شدن هست و خدا می‌دونه که چه اتفاقات خوبی در راهه

وای خدای من شکرت شکرت شکرت شکرت شکرت که در مدار دیدن این زیبایی ها هستم.

اون آسمون صافِ صاف و بی نهایت خوش رنگ و ترکیبش با سبزی درختان تو مسیر و پیچ های پی در پی جاده و انرژی فوق العاده شما عزیزان مرا چنان خودجوش به حرکت وا داشت که نگم براتون…

فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ

پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟

خدای خوبم مرا :

تیز بین تر

شنوا تر

بینا تر

داناتر کن

برای نعمت های بی نهایتت در این جهان زیبای هستی…

برای تجربه ی این حد از شگفتی های جهان زیبایت…

برای رسیدن به صلح درونم

بله صلحِ درون ، همانی که که مریم جانم در قسمت 2 سفرمون گفت و من نمی‌دانستم چه بگویم؟؟!!!

فقط و فقط و فقط تلاش کردم به چشمانم و کوش هایم زیبایی رو نشان دهم و در ذهنم خاطرات خوب رو‌ مرور کنم…

مرور خاطرات در ذهنم زمان برد ولی زیبا و ارزشمند بود.

خدایا شکرت شکرت شکرت شکرت شکرت شکرت شکرت

استاد جانم منم مثل خودت دلم برای کوه یک ذره شده و چقدر عالی که هدایت شدید به آنچه که در دل و جان تون تصورش رو کرده بودید…

من مدهوش طبیعت پشت سرتون بودم ،

آقا مگه داریم ، مگه میشه

بله بله…. هم داریم ،هم میشود

واقعا ضربان قلبم تندتر می‌شود وقتی اون حد از زیبایی های طبیعت رو میبینم ، آخه من وقتی در طبیعت قرار می‌گیرم ناخودآگاه شجاعت و جسارت عجیبی تمام وجودم رو فرا میگیره و قطعا مثل آن دختر تجربه کسب میکنم….

عکس پروفایل من ، یادآور تجربه ای است که در دل جنگل بدون چادر و کیسه خواب وارد ترس هایم شدم ، درسته با گروه رفته بودم ولی از ی تایمی به بعد همه رفتند در چادرهایشان و خوابیدند و فقط اتیش روشن بود همین…

ولی آگاهانه با فاصله ای از گروه دور آتیش مشغول استراحت شدم ، حالا بماند که محو رنگ و رقص شعله های آتش شدم و صدای مخوف حاکم در جنگل برایم کمرنگ شده بود و فقط چند تا چرت 10 دقیقه ای زدم همین ،

حتی یادمه دو تا از دوستان از خوابیدن در قبرستان صحبت میکردند چون اون طرف مون یک سری گودال هم بود…

باید ترسناک باشه ولی من دوست داشتم بروم

در برنامه 2 روزه چنان نیرویی همراهم بود که نمیتونم توصیف کنم

ولی داستان من ، یا بهتره بگویم داستان ترس های من ، در موقعیت های کاری ست ، ترس از قضاوت شدن و ترس از اجرا ، ترس از طرد شد دن ، ترس از تایید نشدن و….

البته که با برداشتن قدم های مورچه ای اتفاقات خوبی داره میوفته

وقتی اشاره کردید به خانوم ها که پیش رو باشند ، چندین بار مکث کردم و به روال عادت های خودم اندیشیدم…

من بچه ی اول خانواده بودم و الگویی نداشتم برای هیچ کاری ، پس 2 راه بیشتر نداشتم یا بپذیرم اون شرایط رو یا قدم بردارم ، قطعا راه دومی برای صحرا لذت بخش تر بود…( صحرا با چشمانی قلبی و ستاره ای فراوان)

گر خواهی نشوی همرنگ ، رسوای جماعت باش

و با این شعار رو به جلو حرکت کردم ، چیزی از دانستن تاثیر الگوها نمی‌دونستم که منم میتونم ولی گویی دل و احساس ما با این مفاهیم ارتباط عجیبی دارد…

چقدر خوب که اون پسر بالاخره شیرجه ی خودش رو زد ، درسته دوستش تشویقش میکرد ولی ممکن هست که اون همراه همیشگی رو در نداشته باشیم و دست رو دست گذاشتن خنده داره

این طبیعت بکر و نمایش زیبایش که بازیگرانش 4 نفر بودند که با دو کارگردان حرفه ای داشت ضبط میشد…

هدف لذت بردن از مسیر بود به همراه رشد و آگاهی

و شما دو عزیز دل راحت به تصویر کشید که هر کدوم از ماها دوست داریم کدوم نقش رو داشته باشیم…

اون دختر شجاع و جسور پیش رو

اون پسر که با کمی مکث بالاخره شیرجه زد

یا اون یکی دختر که به اندازه ی ظرفش اقدام کرد

یا اون یکی پسر که هیچ اقدامی نکرد…

مرور این چهار شخصیت در قاب دوربین مریم جان سنایور زیبایی چید که صحرا دوست داری کدوم نقش رو بازی کنی ؟؟

شاید در زندگی کاری ام اون دختر دومی هستم که از جاهای کوچولو شروع کرده ولی به قطعا به اون پسر جسور میرسه و بعد دختر پیش رُیِ داستان ما

رعایت و درک قانون زیبای تکامل

نشان به آن نشان که دختر طبیعت قراره در ماه آوریل 2024 در یک کنفرانس بین المللی شرکت کند و پرزنت داشته باشد به زبان اصلی ( تا اینجا داشته باشید )

او میتواند شرکت نکند و بیخیال کنفرانس شود

او میتواند فقط به عنوان یک بیننده حضور داشته باشد و از ارائه ها لذت ببرد

و راه سوم آنست که با وجود چالش زبان ( که در سطح بِیْسیک هستم) آگاهانه چالش رو میخرم برای خودم و قبل از ثبت نام ، ی عالمه نشانه دریافت کردم و از همه مهمتر موضوع پرزنت به لطف الله مهربان برایم واضح شده….

آیا خنده دار نیست که به خاطر ترسها و نجواها این تجربه بی نظیر رو از خودم دریغ کنم

چرا که هدایت شدنم به این کنفرانس بین المللی ، ثمره تمرکز بر زیبایی های سفر به دور آمریکا با RV هست و در زمان پندمیک من در مدار زیبایی و لذت و شادی و کسب ی عالمه تجربه های ناب ناب الهی بودم.

خدای خوبم ، یار همیشگی ام ممنون که همیشه از من راقبت می‌کنی ، محافظت می‌کنی و مرا به سوی بهترین ها هدایت میکنی

دوستای نازنینم ممنونم برای حضور ارزشمند تک تک تون

.استاد جان و مریم عزیزم صمیمانه سپاسگزارم برای فضای الهی که برای ما تدارک دید.

دوست تون دارم ی عالمه

هر چی بگم بازم کمه

بماند یک رد پا در 2 شهریور 1402

ساعت 7.30 صبح به وقت ایران

سلام دوست توحیدی زیبا اندیشم

امیدوارم حال دلت خوبِ خوبِ خوب باشه

چقدر خوب که از سفر توحیدی ات برامون نوشتی

هر کدام از ما با توجه به ظرف وجودی مان داریم بزرگ و بزرگ تر می‌شیم.

چقدر خوبه استاد و مریم جان قانون خداوند را به زبان ساده و در همه ابعاد زندگی برامون مطرح می‌کنند و این خیلی خوبه.

چقدر خوبه که با توکل دل به سفر دادی و حال خوب رو به خودت هدیه دادی…

اصلا جنس سفرهای توحیدی خیلی خیلی متفاوت هست ، تو هستی و خداوند و توکل و ایمان و و ما بقی چیزها توهمی بیش نیست

خدایا شکرت شکرت شکرت شکرت برای بودن مون در این مسیر توحیدی

به خاطر داشتن این همسفر های زیبا کردار زیبا اندیش

دوست خوبم الهی که همیشه در مسیر توحیدی و فراوانی نعمت و ثروت ، شادی و لذت و آرامش باشید.

سلام سمانه ی عزیزم

دوست توحیدی زیبا اندیشم

امیدوارم حال دلت خوبِ خوبِ خوب باشه

سپاس گذارم برای این کامنت فوق العاده ، خیلی زیبا بود، پر از نکته و آگاهی بود…

راستی یادته در قسمت 195 اون همزمانی زیبا رخ داد ، اتفاق جالبتر بعدش آن بود که وقتی من اون چراغ آبی رو از طرف شما دیدم ، متوجه شدم که نوشته ام انتخاب برنزیده اون قسمت شده…

( صحرا با چشمانی قلبی و ستاره ای فراوان)

گفتم خدایا داری با من چه می‌کنی!!!

خدایا تو چقدر ساده با ما صحبت می‌کنی و من دارم آرام آرام ارم شنوا تر ، بیناتر و آگاه تر میشم به خودت که همراه همیشگی من هستی…

می‌دونی بازی نجواها رو دارم اندکی بهتر از قبل متوجه میشم ، او تمام تلاشش رو کرد و می‌گفت خُب که چی ،!!!! میخوای به سمانه تکرار کنی آنچه که او نوشته ، تو که ننوشتی!!!!

می‌دونی سمانه جان ، خیلی خوب گفتی ، صحرا هم نمی‌تواند کلیشه ای و اخبار گونه بنویسد….

چقدر دارد ظرف وجودی مان شفاف تر، زلال تر میشود با همین قدم های کوچیک و مستمر ادامه دار

چقدر زیبا بر قلبت جاری شد:

الان خدا میگه و میره تو قلبم و از قلبم خارج میشه، تایپ میشه اینجا.

پس اعتبارش با اللهِ یکتاست که چشمهام بیشتر و بهتر باز شده به حس کردن و درک کردن زیبایی های این فایل، هر چیزی که از دریچه ی نگاه و درکِ سمانه برداشت شده.

قشنگیش هم همینه.

الان که دارم برایت می‌نویسم نور ماه از پشت درختان خوش قامت و سرسبز داره خودنمایی می‌کنه و من در جایی که الله مهربانی ها هدایتم کرد مشغول نوشتن هستم …

کامنتت بوی نابی میدهد ، مثل عطر های ماندگار که تا آخر عمرم میتوانم استشمامش کنم…

آنجا که خداوند کلید آن باغ رو به دستانت داد ، مرا بردی به آن سریال دوران کودکی ام که پشت خونه راه داشت به یک باغ مخفی و من چقدر خوش و خرم بودم در تمام ساعات اون سریال ، میبینی وقتی کودک هستیم چقدر زیبا به منبع وصل هستیم ، به قول یکی از همسفر هامون ما میتونم با اندکی تأمل بیشتر متوجه کار مورد علاقه مون بشیم ، یعنی چه کاری رو اون دوران با ذوق و شوق و خود جوش انجام می‌دادیم…

(خیلی برایم نکته داشت…)

حرف برای گفتن بسیار است ، دوست دارم بنویسم برایت و چه جایی از اینجا بهتر

آخه گنجشک درون منم ازین شاخه به اون شاخه می‌پرد و عاشقِ لحظاتی هست که باد میخوره به درختها و برگ هاشونو تکون میده،

برگ ها انقدر قشنگ و مرتبن و تکون میخورن، عینِ گوشواره میمونن برام و هی تکون میخورن و دلبری میکنن پیشِ من.

به خصوص در نیایش های روزانه که میتوانی از پارک دنج رد بشوی و خداوند همیشه و همیشه زیبایی های بیشتر و بیشتر رو به ما نشان میدهد که انعکاس توجه و تمرکز ماست

خدایا شکرت شکرت شکرت شکرت شکرت شکرت برای داشتن این دوستان توحیدی و فوق العاده

الهی که همیشه در مسیر توحیدی و فراوانی نعمت و ثروت، شادی و لذت و آرامش باشی.