سفر به دور آمریکا | قسمت 67

به نام خدای بی نظیرم

سلام به هم فرکانسی های عزیزم

زیبایی ها ادامه داره.

چه پل عظیمی چه سازه ی پیچیده ای. ساخته ی خلاقیت بشر وقتی ذهنش روی اونچه که باید متمرکزه.

ستون های بنفش با اون برگهای سبز روشن و گل‌های نارنجی زیبا، نیمکت‌های یاسی رنگ ،ستونهای یاسی. چقدر روی زیباسازی کار میکنن. عالیه. هر جائی رو زیبا کردن.

شعر زیبای« تو که چشمات خیلی قشنگه». والیبال ساحلی. زن و مرد، با هر اندامی، با هر چهره ای در موقعیت برابر در حال بازی والیبال و لذت بردن هستن.

خونه های درختی زیبا، نمای بهشتی اطرافش، چه بعدازظهر آرامی. چه سکوتی. چقدر در صلح بودن زیباست.

چه پیاده روی بی نظیری . درخت و سبزی، آسمان و ابرهای رنگارنگ غروب و دریاچه و ساختمان مدرن و گل‌های زیبا

ورودی مونتگومری چه زیبا بود. نمایی قرمز.گلهای قرمز و سفید. چه غذاهای چشم نوازی با اون دیزاین وسوسه انگیزشون. اون همه مشتری که همه نشان از فراوانی دارند. اون شمعهای روی میز. همه چیز با سلیقه ست. قرمز زیبا. خدایا شکرت.

صدای زیبای سیاوش، قایق تفریحی دو طبقه .دریاچه ی آرام.

نمای دل انگیز پل و دریاچه ی الوانِ زیرش. شب و زیبایی هاش. برجهای درخشان، دوربین فوق العاده استاد که عکسهایی رویایی از شب میگیره. فوق‌العاده ست.

چه حس خوبی داشت. ممنونم استاد عزیزم و مریم بانو که حسابی فرکانسم رو تنظیم کردید

شاد باشید در پناه الله