«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه

بسمه تعالی

سؤال مسابقه قسمت دوم اعتماد به نفس:

چه ایده ای برای کسی که به خاطر خطای بسیار بزرگی دچار احساس گناه شده است، داریدتا دیگر احساس گناه نداشته باشد؟

با سلام و عرض ادب خدمت استاد ارجمند جناب آقای عباس منش و دوستان گرامی

در ابتدا بایستی عرض کنم که کسی که دچار احساس گناه، بخاطر خطای بزرگ شده، باید بداند که خداوند متعال از ضعف و جهالت انسان ها آگاه است و می داند که ممکن است انسان بر اساس وسوسه های نفس اماره مرتکب خطا و گناه شده و دچار لغزش شود. چون نفس اماره همیشه انسان را بسوی بدی ها سوق می دهد و کسی که احساس گناه می کند در واقع به عمل نا شایست خود آگاه و از کرده خود نادم و پشیمان شده و در واقع به اشتباه خود پی برده است و این خود علامتی برای نزدیکی به خدا است و خدا در توبه را برای همه بندگانش در هر شرایطی( گناه بزرگ و کوچک) گشوده است. بنابراین چنین فردی باید بداند که با ارتکاب گناه و احساس گناه نباید از درگاه خداوند متعال نا امید باشد و با نزدیکی به خدا می تواند خودش را بیابد و به زندگی شریف و با کرامت خود ادامه دهد.

اما نظرات و ایده های بنده در این خصوص به ترتیب ذیل ارائه می گردد:

1. مسئولیت پذیری: پذیرش اشتباه و تقصیر خود و عدم تکرار آن.

2. توبه: خداوند توبه پذیر و بخشنده است، چنانکه در قرآن می فرمایند: « إِنَّ اللَّهَ یحُِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یحُِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ(بقره / 222 ) ، (هر آینه خدا توبه‏کنندگان و پاکیزگان را دوست دارد.)

پس از درگاه خداوند متعال، طلب عفو و بخشش نماید و ایمان و باورداشته باشد که خداوند توبه اورا پذیرفته و بخشیده است. ( این نکته خیلی مهم است)

چنانکه حضرت علی (ع) می فرمایند: « هرکس توبه کند، خداوند او را بیامرزد و به جوارح او و جای جای زمین دستور داده شود که آبروی او را حفظ کند و عیب هایش را بپوشاند و گناهانی که فرشتگان حافظ اعمال، برایش نوشته اند، از یاد آنان برده شود. ( میزان الحکمه/ ج2 / ح 2183 )

3. بخشش خود: با بخشیدن خود، خویشتن را از بند احساس گناه رها کند، و گذشته و اتفاقاتی که در گذشته برایش رخ داده، کنار گذارد و اصلاً در موردش فکر نکند و آنها را برای همیشه در زیر خروارها خاک مدفون کند و در حال زندگی کند و بجای افکار منفی، افکار مثبت را جایگزین و با تلقین مثبت و عبارات تأکیدی مثبت، احساسش را خوب کند تا اتفاقات خوب را تجربه کند. با خود دوست و مهربان باشد و چون پدر و مادری مهربان از خود مراقبت کند، به خدایی که در درونش هست، عشق بورزد و همیشه احساس خوب داشته باشد و انرژی هایش را برای یک زندگی خوب و عالی بکار بندد. عبارت تأکیدی « من هر روز خودم را در عشق و محبت الهی غرق می کنم» را بارها و بارها تکرار کند و هر روز حالش را خوبتر و خوبتر کند.

4. بهای گناه خود را سخاوتمندانه بپردازد: با صدقه دادن، روزه گرفتن، نماز خواندن، احسان کردن، مطالعه، تفحص، تحقیق، اگر در رشته خاصی مهارت و تبحری دارد، برای افراد جامعه آموزش دهد، بهر نحوی که برایش مقدور باشد( حضوری، مجازی، کتاب، مقاله) و … .

و بدین ترتیب بهای آنرا بپردازد.

5. هدایت: از خداوند متعال بخواهد که بستر هدایت را برایش فراهم و مسیر مستقیم و راه درست را نشان دهد. (اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ) (حمد /6 )(صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیرِْ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَ لَا الضَّالِّینَ)(بقره/7) تا با هدایت او مسیر موفقیت و تعالی و تکامل را بپیماید.

6. توکل به خدا: خود را همواره نیازمند و وابسته به خدا بداند، نه غیر. همیشه بر خدا توکل کند و او را یار و یاور و حامی و پشتیبان خود بداند و لحظه ای از او غافل نشود و بداند که خداوند در درونش هست، چنانکه خود می فرمایند: (وَ نحَْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ) ( ق /16 )، « ما از رگ گردنش به او نزدیک تریم» و با یاد او خود را به آرامش برساند« أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئنِ‏ُّ الْقُلُوبُ»(رعد/ 28)، «آگاه باشید که دلها به یاد خدا آرامش مى‏یابد.» و دیگر از احساس گناه رنج نبرد و انرژی هایش به جای صرف افکار منفی، صرف خودسازی و موفقیت خود بکند.

7. سپاسگزاری: از خداوند بخاطر نعمت های إعطائی اش ازجمله سلامتی، ثروت، سعادت، هدایت و … سپاسگزار باشد، بویژه در خصوص گناه مرتکبه که احساس گناه کرده و بداند، این در واقع لطف الهی بوده که اورا متوجه اشتباهش کرده و بیدارش کرده است، چرا که اگر این حالت ایجاد نمی شد، ممکن بود بارها و بارها به همان گناه یا گناهان مشابه دچار گردد. پس در همه حال از خداوند سپاسگزاری نماید.

8. بخشش دیگران: اگر چنانچه دیگران را در ارتکاب گناه مقصر می داند و حالا فهمیده که خودش مقصر بوده و دیگران نقشی نداشتند. آنها را ببخشد و از صمیم قلب برایشان سلامتی و سعادت و ثروت و … را بطلبد و در صورت امکان به آنها کمک و مساعدت نماید و بهایش را باین طریق بپردازد.

9. ذکر نکردن گناه: تا آنجائی که برایش مقدور است در خصوص ارتکاب گناهش با کسی صحبت نکند، چون با هربار گفتن، ذهنش باز آن را می پذیرد و او را به همان سو، سوق می دهد و یا رنجش می دهد و جهان هستی هم اتفاقات بد و یا مشابه آنرا به سویش می کشاند. با نگفتن و به فراموشی سپردن آن فرکانس اش را تغییر می دهد و از فرکانس قبلی خارج می شود.(این را توجه داشته باشد). ولی اگر سخن گفتن در این خصوص ضرورت داشته باشد، صرفاً با افراد خبره و کارشناس مثبت مطرح کند تا از راهکارها و رهنمودهای ارزنده آنان برخوردار شود.

10. عدم سرزنش و تحقیر خود: از سرزنش و تحقیر خود دست بردارد و بخود ظلم و ستم نکند. چون تحقیر و سرزنش و احساس گناه، اعتماد به نفس انسان را کاهش و حتی ممکن است از بین ببرد. چنانچه استاد هم فرمودند: « احساس گناه درست نقطه مقابل اعتماد به نفس است». بنابراین بجای سرزنش و تحقیر و احساس گناه ، با بالا بردن اعتماد به نفس، حس ارزشمندی را در خود ایجاد نماید و به استعدادها و توانمندی های خود تمرکز وآنها را ارتقاء دهد.

برای بالا بردن اعتماد به نفس به پاسخ های سؤال قسمت اول اعتماد به نفس مراجعه و مطالعه کند و ویژگی های خود را با ویژگی های فرد اعتماد به نفس بالا مقایسه و تطبیق نماید، در صورت عدم تطبیق مواردی از آنها در صدد این باشد که آنها را بارور ساخته و با اعتماد به نفس بالا ، خود را تعالی بخشد.

11. توجه و تمرکز: به موفقیت هایی که در گذشته داشته، توجه و آنها را بُلد کند و تمرکز بر اهداف جدیدی که دارد، داشته باشد و با تمرکز بر استعدادها و توانمندی هایش سعی کند آنها پرورش دهد. در لحظه زندگی کند و به فکر موفقیت و تکامل باشد.

12. انجام تمرینات: ورزش، مراقبه(مدیتیشن)، تصحیح باورها، تلقین مثبت، بکار بردن عبارات تأکیدی مثبت، تمرکز بر اهداف، سپاسگزاری، مطالعه و غیره.

13. مراجعه به کتابها و مقالات و تحقیقاتی که در خصوص احساس گناه و راهکارهای جبران آن است ( در صورت موجود بودن در این زمینه) و مطالعه آنها در صورت مفید بودن.

در خاتمه ضمن پوزش از اطاله کلام، معروض می دارد که به دلیل اینکه استاد محترم همیشه می فرمایند نظراتتان را هر چند طولانی هم باشد در قسمت نظرات بگذارید، آوردم.

برای استاد گرانقدر و همه دوستان و عزیزان توفیق روز افزون آرزومندم.