شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت

با سلام خدمت استاد و خانواده بزرگ عباس منش

واااااااااای استاد باورم نمیشه که از یک جمله‌ی ساده‌ای که توی جامعه ما فضیلت محسوب میشه چه باورهای منفی میشه بیرون کشید. من هم جزو کسانی بودم که این شرط رو زیاد مطرح می‌کردم و تصورم این بود که باورم درسته. بعدها فهمیدم اشتباهه. اما تصور نمی‌کردم اگر با دقت بهش فکر کنم و ریشه‌ای بررسیش کنم به اینهمه باور منفی برسم. کدهای مخرب این نوع تفکر یکی دو تا نیست.

کد مخرب اول، ضعف ایمان ما به خداوند:

خودمو یادم میاد که تو بچگی وقتی از خدا چیزی می‌خواستم فکر می‌کردم برای اینکه خدا زودتر دعای منو اجابت کنه باید معامله باهاش بکنم. مثلا اگر تو این چیزو بهم بدی منم دیگه قول می‌دم فلان کار خوبو بکنم. یا مثلا یک سال از عمر من کم کن ولی حال داداشم خوب بشه. یا خیلی چیزای دیگه. تصور می‌کردم بهای چیزی که از خدا می‌خوام اینه که چنین معامله‌ای باهاش بکنم. این یک تصور و باوریه که خدا رو محدود می‌بینه. خدا رو مانند انسان معامله‌گر تصور می‌کنه. این باور باعث میشه ما هر چی که در زندگی بدست میارم چیزی رو هم از دست بدیم. اگر یک قدم به جلو بیاییم، چند قدم هم به عقب کشیده بشیم. چون باورمون اینه که تا چیزی رو از دست ندیم چیزی رو به دست نمیاریم. یا اگر بخواهیم چیزی رو به دست بیاریم باید یکی دو چیز دیگه رو در زندگی قربانی کنیم. این باور خدارو بخشنده و رزاق نمی‌دونه. خدا رو دارا و غنی نمی‌دونه.

کد مخرب دوم باور کمبود و توجه به کمبودها و نداشته‌ها:

تصور می‌کنیم اگر نعمتهازیاد بود خداوند راحت می‌بخشید و در عوضش چیزی از ما مطالبه نمی‌کرد. برای جبران چیزی که به ما می‌ده، ما هم باید در عوضش چیز تقدیم کنیم. از پولدارا باید گرفته بهشه و به فقیرا داده بشه تا وضع همه بهبود پیدا کنه.

الان انسان فقیری هستم و نمی‌تونم ببخشم. اگر الان ببخشم پولم کم می‌شه. اگر الان ببخشم پولم تموم میشه. بعد از ثروتمند شدن می‌بخشم.

کد مخرب سوم، احساس عدم لیاقت و ارزشمندی:

شخصی که این معامله رو با خدا می‌کنه تصور می‌کنه دیگران در الویت هستند. خودش لیاقت داشتن ثروت زیاد رو نداره. فکر می‌کنه خداوند به واسطه دیگران شاید به او ثروتی عطا کنه. این شخص چون لیاقت ثروت رو در خودش نمی‌بینه شرط رو با خدا مطرح می‌کنه که ثروت رو به من بده تا برای دیگران خرج کنم. خودم که لیاقتش رو ندارم.

کد مخرب چهارم احساس گناه:

اغلب افراد ثروتمند شدن رو گناه می‌دونن و به تبع اون ثروتمندان رو آدمهای بدی تصور می‌کنند. اونها فکر می‌کنند درخواست ثروت و ثروتمند شدن گناههه و برای پاک کردن نیتشون در کنارش معامله‌ای با خدا می‌کنن و میگن اگر پولدار بشم مدرسه می‌سازم، مسجد و بیمارستان می‌سازم. باور ندارن که خداوند خودش می‌خواد ما ثروتمند بشیم تا به رشد جهان کمک کنیم.

کد مخرب پنجم احساس دلسوزی نسبت به دیگران و تغییر دیگران:

اما نجات دیگران به دست ما نیست. هر کسی خودش مسئول خوشبختی خودشه. کارهای عام‌المنفعه خیلی خوبه ولی نباید تصور کنیم که اگر ما ثروتمند بشیم حتما باید چنین کارهایی رو انجام بدیم تا بتونیم به افراد فقیر، بیمار و سایر افراد مشکل‌دار کمک کنیم. استاد این موضوع رو در فایل به کبوترها غذا ندهید گفتن. حتی در فایل دیگری هم در مورد اینکه انفاق در قرآن چگونه تعریف شده صحبت کردن که اگر هر کسی از خودش، خانواده خودش و نزدیکان خودش شروع کنه دیگه هیچ فقیری و مشکل‌داری نمی‌مونه که نیاز به انجام کارهای خیر بزرگی باشه.

کد مخرب ششم، بخشش به شرط ثروتمند شدن:

برای بخشش نباید منتظر ثروتمند شدن بود. بخشش خودش یکی از راه‌های رسیدن ما به ثروته. انسان در هر حالتی باید سعی کنه درصدی از ثروتش رو ببخشه. حتی در فقیرترین حالت هم بخشی از داراییش رو برای بخشش کنار بزاره تا کم کم احساس دارا بودن رو در خودش ایجاد کنه. انجام کار خیر لزوما انجام یک کار بزرگ نیست. با کارهای خیر کوچیک هم می‌تونیم به دیگران کمک کنیم. بخشش‌های کوچک هم ارزشمنده.

کد مخرب هفتم احساس ترس و نگرانی دائمی:

این نوع معامله کردن با خدا همیشه یک احساس ترس و نگرانی نرسیدن و نداشتن رو در انسان به وجود میاره و فرکانس این نگرانی یکی از ترمزهای رسیدن شخص به خواسته‌هاشه.

کد مخرب هشتم، باور عدم توانایی خود شخص در تولید و خلق ثروت:

نکته آخر:

بخشش ناگهانی مبلغ زیاد برای کمک به دیگران شاید بعدا باعث پشیمونی بشه. شاید بعدا باعث احساس کمبود بشه. شاید بعد از گذشت مدتی باعث احساس بد شخص بشه. چون پیش از این در دروان قبل از ثروت تمرین بخشش رو با مبالغ اندکی که داشته انجام نداده. احساسش رو در خودش ایجاد نکرده و بخشش ناگهانی صدها میلیون به نظر من نمی‌تونه خیلی با رضایت صد در صد قلبی باشه. وقتی چیزی رو بدون رضایت می‌بخشیم ناشی از احساس فقر و کمبوده. و این احساس و باور کمبود دوباره شخص رو به حالت فقر برمیگردونه.