نتایج دوستان از آموزه های استاد عباس منش | قسمت 16

به نام خدای هدایتگر

سلام بر استاد عزیزم و مریم بانوی نازنین , سلام بر آقا رضای عزیز که این طور صادقانه با ما صحبت کردند و نتایجشونو در میون گذاشتند و انگیزه ای مضاعف در همه ما ایجاد کردند و سلام بر همه دوستانم در این مکان مقدس

تک تک حرفهایتان, استاد عزیزم, طلاست. شما بی نظیرید. شاید کمتر کسی در دنیا باشه که این طور بدون هیچ چشمداشتی دانشش رو به دیگران هدیه می ده و این موضوع, از همون عشق به کاری نشات می گیره که خودتون هزاران بار بیان کردید و در این فایلم تاکید کردید.

از آقا رضا درسهای زیادی گرفتم که بعضی هاشو اینجا می گم.

یاد گرفتم ایمان داشته باشم که وقتی در مسیر درست هستم نتیجه درست به دست می آد زمان بندیشو به خدا بسپارم و در بند نتیجه نباشم. چند وقت پیش بابت هدفی که چندین ساله می خوام بهش برسم ولی نشده خیلی کلافه بودم و از خدا کمک خواستم. آیه ای اومد که در مورد تولد انسان و اینکه نطفه مدت معینی در رحم هست تا به انسان تبدیل بشه بود. برداشتم از اون آیه این بود که باید صبور باشم تا موعد مقرر فرا برسه. از اونوقت نسبت به اون هدفم خیلی آرامترم نه اینکه کاری براش نکردم هرکاری که می تونستم کردم ولی دیگه در بند زمان نیستم که چرا امروز نشد چرا این ماه نشد. یاد گرفته ام صبور باشم و اجازه بدم که فرکانسها که از نوع انرژیند به ماده تبدیل بشن. قبلا خیلی عجول بودم چند روز حالم خوب بود بعد که اون اتفاقی که می خواستم رخ نمی داد حالم گرفته می شد و تسلیم ذهنم می شدم. بزرگترین درسی که من از آقا رضای عزیز یاد گرفتم کنترل ذهن بود. انجام کار درست فارغ از نتیجه. مثل زمانی که وقتی خواست نقدی کار کنه مشتریهاش کم شدن، درآمدش کم شد حتی مشتریها نیومدن حسابشونو صاف کنن این همه تضاد در مدت چند ماه ولی آقا رضا ثابت قدم موند. من اگه بودم رها می کردم خشمگین می شدم که چرا به جای اینکه درآمدم زیاد بشه کم شده. ولی آقا رضا این کارو نکرد و این بزرگترین درسی بود که من از این فایلها گرفتم. صبر یه گنجه، گنجی که تا نباشه گنجهای دیگه هم نمیان. ریشه است.ایمان به مسیر شرط موفقیته. مثل مسلمانان صدر اسلام که با وجود همه رنجها در مسیر ماندند و خدا پاداش فتح مکه را بهشون عطا کرد.

اولین تعهدی که به خودم می دم اینه که حالا که ایمان دارم این مسیر درسته ادامه بدم با وجود تضادها. ادامه بدم و رویاهامو بسپارم به دست قدرت برتر تا در زمان مناسب برام محقق بشه.

از آقا رضا یاد گرفتم که به دنبال عشقم برم و از همین جایی که هستم شروع کنم. منتظر هیچ چیز نشینم. ذهن دوست داره منتظر بشینه و مرتب بهونه بیاره ولی تا حرکت نباشه دری باز نمی شه و اتفاقی نمی افته. قبلا توی ذهنم این بود که همه آدمهای موفق وقتی کارشونو از صفر شروع کردن می دونستن می خوان به چه نقطه ای برسن و در واقع مسیرو می دونستن ولی حالا فهمیدم که نه, اونها فقط شروع کردن و در مسیر هدایت شدند و چه بسا همه چیز تغییر کرده مثل آقا رضا که تمام تجسمهاش این بوده که مغازه اش بزرگ شده, به در آمد عالی رسیده ولی در مسیر به شغلی کاملا متفاوت هدایت شده. پس با امکانات الانم شروع می کنم و نگران مسیر و چگونه طی کردنش نیستم می سپارم به قدرت برتر.

من برای مسیر شغلیم, مسیر کاملا جدیدی را انتخاب کردم. چون از فایلهای استاد یاد گرفتم که برای موفقیت در کاری باید تمرکز صد درصدی بزارم برای خودم برنامه گذاشتم که تا آخر امسال چند تا هدف کوچکترم را تیک بزنم تا انشاالله با آغاز سال جدید سراغ یادگیری مهارت در کار جدیدم برم و تمرکزم کامل بر اون باشه. نجواهای ذهنی زیادی هم داشتم که مانع اجرای این برنامه می شد چون آدم کمال گرایی هستم و البته دارم روش کار می کنم تا حلش کنم, دوست دارم همه کارها را با هم انجام بدم ولی الان فهمیدم که چقدر این کار اشتباهه و البته در زندگیم هم این طرز تفکر نتیجه ای به ارمغان نیاورده.

از یکی دو ماه پیش هدایت شدم به مسیر طراحی ولی دو سه روز پیش دوباره شک و تردید اومد سراغم که نکنه اصلا استعداد این کارو ندارم. از خدا هدایت خواستم و گفتم اگه این مسیر درسته برام نشونه بفرست. صبح از خدا هدایت خواستم و بعدازظهر که در گوشه ای از اتاق مشغول کاری بودم دیدم همسرم که جای دیگه ای با فاصله از من نشسته بود داره یکی از فایلهای سفر به دور آمریکا می بینه. من صدای فایلو می شنیدم. استاد توی اون فایل در مورد پسری حرف می زدن که کار طراحی انجام می ده و مشغول طراحی چیزی برای استاد بود. من تصویر فایلو نمی دیدم و فقط صداشو می شنیدم. واقعا باورم نمی شد که خدا این طوری داره برای من نشونه می فرسته که همین مسیر رو شروع کن و ادامه بده. هرچند باز ذهنم نجوا می کرد که نه شاید معنیش اینه که این کارو انجام نده چون توی اون فایل استاد گفتن که مادر این پسر هم طراحه. خلاصه ذهن بیکار نمی شینه ولی من دیگه دارم یاد می گیرم که خیلی بهش اعتنایی نکنم.

مدتی پیش که با یه استاد طراحی صحبت می کردم فهمیدم که مشخصات لپ تاپم برای کار طراحی یه کم پایینه چون ده سال پیش لپ تاپمو خریدم. البته گفت که می تونی فعلا باهاش کار کنی. از این فایل یاد گرفتم که با همین لپ تاپ شروع کنم و منتظر نشینم که خدا پولی واسم بفرسته و لپ تاپ نو بخرم بعد شروع کنم.

چقدر استاد قشنگ گفتید که نشین خودتو با بدبختای فامیل مقایسه کن و بگو که آره وضع من خیلی خوبه. راستش فکر کردم در ادامش می خواد بگید که خودتو با آدمهای موفق مقایسه کن ولی جمله ای طلایی بر زبونتون جاری شد: خودتو با دیروزت مقایسه کن. هر روز بهتر از دیروزت باش. مقایسه کردن خودمون با آدمهای بدتر از خودمون, ما را بی انگیزه و مغرور می کنه و مقایسه کردن خودمون با آدمهای خیلی موفق تر از خودمون, ما را سرخورده می کنه. بهترین و درست ترین کار, مقایسه خودمون با خودمونه. یاد حدیث یکی از ائمه افتادم که کسی که امروزش مثل دیروزش باشه مومن نیست.

و در آخر به خودم تعهد می دم که این مسیرو مستقیم برم و به چپ و راست منحرف نشم و هر چی که از شما یاد می گیرم را در زندگیم اجرا کنم که این حرفا برای عمل کردنن نه صرفا گوش دادن.

بازم از شما استاد نازنین ممنونم, از آقا رضای عزیز و دوستان دیگه که با بیان نتایجشون این جهانو گسترش می دن. امید که در این مسیر ثابت قدم باشم و روزی برسه که من هم با افتخار از نتایجم برای استاد عزیزم بگم که این, بهترین قدرشناسی از استاد و خدای مهربونمه که در تک تک لحظات هدایتم می کنه.