رابطه «ماندن در فرکانس حسادت» و «تجربه ناخواسته‌های بیشتر»

سلام خدمت استاد عزیز ومریم جان شایسته.هزاران بار شاکرم خدایی را که به شدت عادل است وعدالت بی انتهایش باعث شده هیچ چیزی وهیچ کسی در جای نادرست نباشد. وهرکس وهرچیز دقیقا در جایی است که باید باشد.

بزارید اینجا یه اعترافی بکنم واینکه من اصلا فکر نمیکردم آدم حسودی باشم وبعد از هدایت شدنم به این فایل فقط مونده بود که دوتا شاخ رو سرم سبز بشه ولی وقتی متوجه این باور عمیق شدم که هیچ چیز اشتباهی یا اتفاقی وجود نداره بیشتر عمیق شدم در موضوع این متن هدایتی.

بزارید از یه کم قبلش بگم. دیشب رفته بودم زیارت اموات وداشتم اونجا تاب میخوردم وبا خودم فکر میکردم که چرا آدم ها وقتی میدونن آخر وعاقبت همه شون مرگه وهمه یک روزی از این جهان میرن پس چرا این قدر حرص میزنن که بیشتر داشته باشن وچرا کمتر به هم محبت میکنن وعشق می‌ورزن.توی همین افکار بودم که صدای روحانی که داشت توی مسجد بهشت آباد سخنرانی می‌کرد توجهم رو جلب کرد. موضوع توضیح حدیث الحسود لا یسود. توجهم رو بیشتر کردم چون به این آگاهی رسیدم که شنیدن هیچ چیزی تصادفی نیست. روحانی توضیح می‌داد که همیشه این حدیث را برای ما اینگونه ترجمه کرده اند که حسود هرگز نیاسود. یعنی حسود هیچ وقت آرامش نداره. ولی کلمه ی یسود از ریشه ی سود اصلا معنی آرامش وآسایش نیست. بلکه به معنی پیشرفت کردن وترقی کردن وپیمودن پله های ترقی است. روحانی میگفت آدم حسود نمیتونه پیشرفت کنه چون حسوده. نمیتونه رو به جلو حرکت کنه چون حسوده. همچنان داست ادامه می‌داد ومن داشتم از بهشت آباد خارج میشدم. با خودم هم میگفتم خوب به من چه. من که حسود نیستم. چرا باید تا آخرش گوش بدم.

بعد از اونجا رفتم یه بازارمخصوص دست فروشا وتابی خوردم ولی هیچ چیز به درد بخوری پیدا نکردم که حتی برای دخترم به مناسبت روز دختر بخرم. واین افکار ناخودآگاه تو ذهنم میچرخید که مردم میرن بازار منم اومدم بازار. دلم خوشه. آخه به اینم میگن بازار. مردم میرن بالاشهر وبازارهای لوکس برای خرید بعد من اومدم بازار دست فروشا. با این وجود که خودم به همسرم گفته بودم بریم اونجا. یعنی عدم احساس لیاقت.

خدایا چقدر اوضاع من خراب بوده ونمیدونستم. اینارو هنوز درک نکردم تا اینکه برگشتم خونه وقبل خواب حسم گفت برو تو سایت وبزن نشانه ی روز.

خدای من این چه سؤالی است چه ربطی به من داره. تازه اینجا یادم افتاد به حرف اون روحانی. به فکر فرو رفتم. خدایا اینجا چه خبره؟ من تو چه مداری هستم.؟ به چی فکر میکنم..؟ این چه نشانه ای است. متن رو چند بار خوندم. باز هم اصرار به اینکه اشتباه برام نشانه اومده. حسم گفت برو کامنتا رو بخون. گفتم چشم. شروع کردم به خوندن. ای خدای من. ای مهربان من. تو جقدر خوبی چقدر قشنگ هدایت میکنی.

همین احساس عدم لیاقت همین تحسین نکردن خوبی ها همین تحسین نکردن موفقیت دیگران همین ندیدن پست های عشقی اطرافیان. همین نگاه نکردن به تنوع وزیبایی های جهان یعنی حسادت. وقتی میرم بازار وبه چیزهایی که میدونم نمیتونم بخرم حتی نگاه هم نمیکنم که حتی خواسته اش هم در درونم شکل نگیره یعنی حسادت. همین که از موفق بودن کسی که مثل من کاری رو یاد گرفته میشنوم وتحسین که نمیکنم هیچ تازه نجوای ذهنم میگه تو خودت نمیخواستی بری تو این کار وگرنه تو الان جای اون بودی. اینا همه میشه حسادت. خدای من چه کنم با این همه ترمزهای مخفی ذهنم.

خدایا شکرت که همیشه در حال هدایت هستی وما حتی به این هدایت ها هم حسادت میکنیم.

وقتی میشنوم کسی رفته بیرون تاب بخوره،در حالی که بچه ش مریضه. بهش میگم فکر نمیکردم با وجود حال مریض بچه ت رفته باشی بیرون تاب بخوری. اینم میشه حسادت. چرا از شادی دیگران شاد نمیشیم چون حسودیم.

چرا از موفقیت دیگران با شادی به هوا نمی پریم چون حسودیم.

چرا از رسیدن دونفر عاشق به هم خوشحال نمیشیم وتحسینشون نمی‌کنیم بلکه میگیم حالا این اولشه بزار چند ماهی بگذره میزنن به تیپ وتاپ هم. چون حسودیم.

وقتی میبینم پست میزارن که با هم رفتن سفر یا شادن و خوشحال حتی پست رو باز نمیکنیم که نبینیم چون حسودیم.

حسادت هم همش از حس عدم لیاقت میاد. اگر خودمان رو لایق بهترین ها بدونیم حداقلش اینه که خواسته هامون رو بهتر وبزرگتر میکنیم. خواستن ودر مورد خواسته حرف زدم که خرجی نداره.

خدایا شکرت که بهم فهموندی که ندیدن نعمت ها وتوجه نکردن به عشق ومحبت ها اعراض نیست بلکه حسادته. خدایا شکرت که بهم فهموندی اگر خوبی وموفقیت دیگران رو قلبا تحسین نکنی وحتی به زبون نیاری این اعراض نیست بلکه حسادته.

برای بودن نعمت وثروت در زندگی دیگران باید جوری شادبشیم که انگار به خودمان دادن. وگرنه با زبانی گفتن مبارکت باشه ویا موفق باشی ویا خوشبخت بشید هیچ فرکانسی ارسال نمی‌کنیم بلکه درجا میزنیم وهیچ پیشرفتی نمی‌کنیم. چند وقتی است که تو فرکانس حضرت موسی وکلیم الله بودنش قرار گرفتم واز خدا خواستم باهام حرف بزنه. حالا متوجه شدم که خدا همیشه با ما حرف میزنه مهم اینه که ما گوشی برای شنیدن داشته باشیم. چون کلیم از ریشه کلم. یه جورایی مکالمه کردنه یعنی هم بگی وهم بشنوی. یعنی موسی هم میگفت وهم میشنید ولی ما متأسفانه فقط میخوایم گوینده باشیم وشنونده نباشیم.

خدایا شکرت که یکی دیگه از ترمزهام رو بهم گفتی.

بعضی وقتا میشینم ت خلوت خودم با خدای خودم حرف میزنم بعد هم بلندمیشم میرم یا میخوابم یا به کارای روز مره میرسم بدون توجه به اینکه حرف زدم پس گوش هم بدم تا پاسخ رو بشنوم. واین یک ترمز وپا‌شنه آشیل دیگه. اگر میخوای کلیم الله بشی باید یاد بگیری سکوت هم بکنی. باید توی همون خلوتت بمونی وبعد از صحبت کردنت گوشت رو بزاری برای شنیدن صدای خدا.

باید یاد بگیری خیلی چیزها رو به خیلی کس ها نباید گفت بلکه فقط باید با خدا سخن گفت. چون بهترین راهنما وبهترین هدایت کننده فقط اوست.

خدایا شکرت هزاران بار. خدایا دوست دارم در وجودم تو را فریاد بزنم که چقدر بهم نزدیکی و نیازی به فریاد نیست. وچقدر سمیع علیمی. چقدر خوب گوش میدی وچقدر خوب پاسخ میدی.

خدایا خیلی حال دلم خوبه چون من متوجه کردی که حسودم.

جالبه که بدونید توی یه چالشی که با دوستم داشتم که یک ماهی با هم حرف نزنیم مرتب ابراز دلتنگی میکردم وبراش پست میزاشتم تا اونم دلش تنگ بشه واذیت بشه. ونمیدونستم اینا همش از حسادته. از عدم لیاقته از کمبود اعتماد به نفسه.

خدایا حسادت چقدر ریشه ش عمیقه.

حتی وقتی میشینیم از سختی های زندگیمون برای دیگران تعریف میکنیم تا حال اونا رو هم ناخواسته بد کنیم این هم حسادته.

زمانی می‌توانیم حسادت رو از وجودمان پاک کنیم که ایمان بیاریم که همه ی ما از یک وجود واحدیم وآنچه رو برای خودمان می‌پسندیم برای دیگران هم بپسندیم. البته از اعماق دل وجان نه از روی زبان.

برای تمرین حسود نبودن به شدت تحسین کنیم اول به زبان بعد کم کم میره تو عمق دل وجان.و ناخودآگاه یادمیگیریم تحسین کنیم.

وآسان می‌شویم برای آسانی ها. وصدق بالحسنی فسنیسره للیسری.

خدایا شکرت به خاطر وجود چنین استاد نازنینی در زندگیم.

در پناه خدا وبدون حسادت باشید