چه موضوعی را باور کرده ای؟

سلام به استاد عباس منش عزیزم و خانم شایسته ی نازنینم

به جرئت این فایل فایلی بود ک انگار خداوند داشت از زبان شما با من سخن می‌گفت حالا داستانشو با عشق میگم براتون

من یه دختر با اعتماد به نفس فوق العاده زیادی بودم که دوران راهنمایی به طرز جادویی عاشق ریاضیات شدم و خداوند منو به این سمت سوق داد از همون روزا بود که من عاشق ریاضی شدم شبا نمی خوابیدم از ذوق به همه اعلام میکردم که من میخوام ریاضیدان بشم توی دورانی که همه میخواستن دکتر بشن من میگفتم من میخوام ریاضیدان بشم اولا خیلی تعجب میکردن دوما میگفتن تو دختری ریاضیدان همه مردن اون موقع من با این مباحث آشنا نبودم ولی انقدر سرچ کردم که یک خانم ریاضیدان ایرانی به نام خانم مریم میرزاخانی و پیدا کردم از اون روز من با این اسم میخوابیدم و با این اسم بیدار میشدم که اگر خانم میرزاخانی تونسته منم میتونم هرکیم میگفت نمیتونی میگفتم خب مریم تونسته منم میتونم اون خانم شده بود تمام رویای من اونقدر ک معلمام بهم میگفتن مریم میرزاخانی آینده… تمام مصاحبه ها و زندگینامه ایشون و خوندم متوجه شدم ایشون توی سن دبیرستان المپیاد شرکت کردن و اول شدن فکر میکردم خب پس این مسیر شه تمام فکر و ذکرم شد المپیاد خانوادم به تمام شیوه ها تلاش میکردن بهم ثابت کنن تو نمیتونی ولی به هیچ وجه نمیشنیدم کتاباش توی شهر که هیچی توی استان ما نبود از تهران گیرشون اوردم دبیر ریاضیم که میدونست من چقدر عاشق المپیاد و ابتدای مسیرم شماره ی پرفسور ریاضی ایران که مدرس المپیاد ریاضی خانم میرزاخانی در اون زمان بوده رو برام گیر آوردن با هزار آرزو و شوق تماس گرفتم از عشقم به ریاضی گفتم، گفتن خب دبیر هم داری گفتم نه استان ما اصلا کلاس المپیاد نداره همه فقط کنکور و می‌شناسن هی میگن باید برم تهران منم شرایطشو ندارم 15 سالمه بابام نمیزاره و کلا با ریاضی مخالفه من خودم میخوام بخونم یهو شروع کردن گفتن که دختر خوب من میدونم تو ذوق داری ولی برو سمت کنکور برای المپیاد تو باید حتما تهران باشی یا دسترسی داشته باشی خود خانم میرزاخانی تهران بودن شما میدونی ما چه آموزش هایی گذروندیم ایشون تیزهوشان تهران بودن با بهترین اساتید شما یه استان محرومی که حتی یک کتاب هنوز نداره برو همون سمت کنکور بهتره… استاد نمیدونم چطور این صحنه رو وصف کنم ولی منی که نه خانواده نه هیچ کس نتونست منو برگردونه با حرف پروفسور شکستم و پذیرفتم که نمیشه وقتی ایشون گفت نمیشه گفتم خب نمیشه ایشون همون کسیه که مریم میرزاخانی و پرورش داد وقتی ایشون بگه نمیشه، قطعا نمیشه بدون اینکه اون کتابا رو بخونم رها کردم و ازون روز دیگ ریاضی و دوست نداشتم، دوست داشتم ولی عین سابق نبود دیگ مطالعه نمیکردم کتابای مدرسه رو نمیخوندم منی که دانشگاه و کتابای مختلف و میبلعیدم بدون هیچ معلمی اما ازون لحظه رها کردم شک کردم گفتم نکنه من آدمش نیستم 5 سال ازین لحظه میگذره من یک ماه پیش دوره عزت نفس و خریدم جلسه اول که تمرین دادین کارهای عقب مونده رو انجام بدید من یاد کتابای ریاضیم افتادم یک هفته طول کشید تا ازین شک دربیام که نکنه باید برم سمت یه حرفه ی دیگه، آخه استاد میگ باید عاشق باشید خب من که عاشق ریاضی نیستم… نمیدونم ولی قلبم گفت شروع کن شروع کردم و کتابایی که این همه امروز فردا کردم و توی دو هفته ریاضی راهنمایی و دبیرستان و جمع کردم و حالا رفتم سمت بخش المپیاد ک زیر یک هفته تمومش میکنم… نگم ک عشق توی قلبم دوباره زنده شده انگار تازه فهمیدم چون دور شده بودم ازش انگار فراموشش کرده بودم انگار یادم رفته بود من همونیم ک کتابشو بغل می‌کرد می‌خوابید…

الانم که تا از خواب بیدار شدم انگار قلبم گفت سایت و چک کن تا چک کردم سر همون جام فایل و دانلود کردم و گوش دادم شما همش میگفتید ریاضی و موضوع حرفتون با خودم بود استاد من به خاطر اینکه اون حرف و پذیرفتم از المپیاد دست کشیدم ولی الان باز میخوام شروع کنم و دیگه حرف کسیو قبول نکنم با اینک ایشون پرفسور بسیار بزرگ و معروفین و جز پروفسورهای ایران آمریکا هستن ولی دیگ قدرت نمیدم براشون احترام قائلم ولی قدرت نه… اینجوری نیست که هرچی بگن درست باشه…

بی نهایت سپاسگزارم استاد عزیزم بزودی با خبرای خوب و نتایج خوب برمیگردم استاد بی نظیر الهیم