live | چون قانون ساده است، عمل به آنرا جدّی نمی گیری - صفحه 12 (به ترتیب امتیاز)

سلام و درود فراوان به استاد عزیزم و مریم جان عزیز و تمامی دوستان گرامی.

هر بار که استاد عزیز در مورد هر دوره‌ای صحبت می‌کنن خیلی خوشحال میشم که اون دوره رو خریداری و ازش استفاده کردم.

تمام دوره‌های استاد با ارزش و عالی هستن هیچ وقت از خرید دوره‌ای پشیمون نشدم . اتفاقاً چن ماهی هستش که دارم دوره قانون آفرینش رو مرور میکنم . فقط از اونجایی که زیاد وقت ندارم اینبار،نتونستم دیدگاه بنویسم ولی روزی چن بار با دقت و تمرکز فایلهای این دوره رو گوش میدم.

استاد عزیز تو این فایل داشتن صحبت میکردن یاد خیلی از خاطرات گذشته که البته چن سالی بیشتر نیست که ازش گذشته ، افتادم. اینکه هر وقت به خاطر اشتباهاتم دنبال بخشش خداوند بودم صبر میکردم تا ماه رمضون برسه و شبهای قدر طلب بخشش کنم. برای درخواست کردن از خداوند و رسیدن به خواسته‌هام شبهای خاصی مثل همین شبهای قدر و شب لیله الرغائب همه میگفتن خداوند حتماً امشب آرزوهاتونو برآورده میکنه به همین جهت با این باور به دعا و ثنا میپرداختم .

خیلی جالب بود و این شبا یه طوری با خدا ارتباط می‌گرفتیم که ملتمسانه از خداوند، درخواست برآورده کردن خواسته‌هامونو داشتیم .هرچی بیشتر زار میز‌دیم و گریه میکردیم احساس میکردیم خداوند بیشتر دلش به رحم میاد . اگه تو این شبای گریمون نمیگرفت عذاب وجدان ولمون نمیکرد . احساس میکردم آدم به درد نخوری هستم. احساس گناه خیلی سراغم میومد. حس میکردم الانه که خدا از دستم عصبانی بشه حتی یادم میاد زور میزدم تا اشکم در بیاد . گاهی موفق میشدم گاهی هم نه ! غبطه ی بغل دستیهامو میخوردم که انقد راحت گریه میکنن.

گریه کردن رو یک پوعن برای رسیدن به خواسته میدونستیم.

و اگر نمیتونستیم تو این شبها رضایت خدا رو جلب کنیم دیگه خودمونو رها میکردیم تا دوباره سال بعد برسه و سال بعد دوباره مثل سال گذشته . سالهای سال همینطور گذشت .

با افکار و باورهای غلط و اشتباهمون ، خودمونو از رشد و پیشرفت و لذت ساقط کردیم.

الان که یاد اون دوران افتادم متوجه شدم چقدر شناختمون نسبت به خداوند کم بوده چقدر خدا رو کوچیک می‌دیدیم.

هیچ اراده و منطقی از خودمون نداشتیم همیشه دنبال رد پای دیگران اونم کسانی که تو فرکانس منفی بودند بودیم. گفتم فرکانس منفی به این جهت که همیشه تو احساس بد و از مسیر خارج بودیم.

تمام کارامون تقلیدی و تحمیلی بود .‌ انگار اختیاری از خودمون نداشتیم . به خاطر ترسهامون حق انتخاب رو از خودمون گرفته بودیم.

خدا رو شکر که اون دوران به سر رسید و وارد مسیر دیگه‌ای شدیم. مسیری که برای داشتن احساس خوب و نزدیک شدن به خداوند و لذت بردن از زندگیمون تلاش میکنیم .

احساسات و عواطف و عقل و منطقمون قابل مقایسه با اون دوران نیست.

نتایجی که از این تغییر فرکانسی دریافت می‌کنیم هم قابل مقایسه با اون دوران نیست.

به قول استاد عزیز اگر ذهن رو کنترل کنیم میتونیم بهتر عمل کنیم.

یاد گرفتم هر کاری که میخوام انجام بدم قبلش از خودم سوال ‌کنم .برای چی میخوام فلان کارو انجام بدم ؟!

هدفم از انجام اون کار چیه؟!

چ منفعتی برام داره ؟!

چقد منو به آرامش میرسونه؟!

چقد میتونم حس خوب ازش دریافت کنم ؟!

بعد که پاسخ سوالهامو دادم ، تصمیم می‌گیرم که انجام بدم یا ندم.

حتی برای پذیرش هر درکی به احساساتم توجه میکنم که آیا قبول و پذیرش فلان قوانین ، چقدر منو به آرامش واحساس خوب میرسونه ،بعد میپذیرمش .

باید برای تمام باورهایی که تو ذهنمون هست همین سوالات رو داشته باشیم تا با منطقی درست راه راست رو انتخاب کنیم. فارغ از اینکه دیگران نسبت به این سوالات چ پاسخهایی دارن. باید فقط به پاسخهای خودمون توجه داشته باشیم. اگر به مشکل بر خوردیم میتونیم دقیق‌تر بررسیش کنیم و اجازه و فرصت فکر کردن به خودمون بدیم .با وجود اینکه همیشه صحبتهای استاد عزیز رو با جون و دل میپذیرم اما هر بار که آگاهی و درس جدیدی بخوام از ایشون دریافت کنم در موردش فکر میکنم، وقتی که متوجه میشم با عقل و منطق و ذهن و روحم هماهنگی داره با جون و دل میپذیرم و سعی می‌کنم همچنان به عنوان الگوی خوب ، قوانینی که در این مسیر بهمون آموزش دادن رو اجرایی کنم.

دیدن نتایج خوب ، بهترین اثبات برای بودن در مسیر درسته!

بعد از گذشت چند سالی که با استاد هستم تازه دارم متوجه میشم که اگه استاد میگن از راه ساده و راحتی میشه به خواسته‌ها رسید و خداوند رو درک کرد، یعنی چی؟! دقیقاً نیاز به هیچ تکنیک و انتخاب هیچ مسیر دیگه‌ای نیست.

هرچقد خودم بیشتر پیش میرم بیشتر متوجه میشم که تمام تمرکزمو فقط روی تقویت ایمانم بزارم بهترین کار ممکن رو کردم.

ذهنمو درگیر رسیدن به خواسته‌هام تو هیچ زمینه‌ای نکنم. دنبال هدفهام باشم. چالشهای خوبی برای خودم انتخاب کنم تا خودمو به رشد بیشتری برسونم. رها زندگی کنم .

واضح میگم من از خدا آرامش میخوام.

من از خدا لذت بردن از زندگیو میخوام.

من از خدا سلامتی میخوام . روابط عالی میخوام. ثروت میخوام. دیگه لزومی نداره ذهنمو درگیر این بکنم که کی و چطور قراره به این خواسته‌ها دست پیدا کنم. وقتی درست عمل میکنم می‌بینم که آرامش دارم ! دارم از زندگیم لذت می‌برم ! روابطم خوبه ! سلامتم ! به اندازه ی کافی هم مال دارم .پس منی که به این نتایج رسیدم ‌میتونم تو همه ی این زمینه‌ها بهتر باشم به شرط اینکه فقط موانع سر راه خدا ایجاد نکنم .به قول معروف سنگ اندازی نکنم. فقط اعتماد کنم، باور کنم که خدای قدرتمند و بخشنده ای هست که اگر من بهش تکیه کنم همیشه و در همه حالی مراقب و مواظب من خواهد بود.

مطلب دیگه‌ای که می‌خواستم بگم بابت ساده بیان کردن مطالب و درسهای قرآنی هستش که اگه بخوام صادقانه بگم اول از اینکه من تو این داستان هیچ تبحری ندارم. یعنی کسی نیستم که تو این زمینه آگاهی داشته باشم. هیچ وقتم به طور خیلی جدی پیگیر مطالب قرآنی نبودم مثل اکثریت فقط این کتاب رو مقدس می‌دونستم.

هنوزم که هنوزه بابت جریاناتی مثل عصای موسی که مار شد دریایی که شکافته شد. باردار شدن مریم با اون شرایط و حرف زدن عیسی مسیح و خیلی از مطلبهای دیگه برام قابل هضم نیست. ولی خب نمی‌دونمم این موضوعات جز اصل های قرآن هست یا نه ؟!

نمیدونم استاد در این موارد صحبت کردن یا نه !

از اونجایی که تمرکزم باید روی هر چیزی باشه که باعث رشد فکری و عقلیم بشه تمرکزمو گذاشتم روی آموزه‌هایی که استاد عزیز بارها تو دوره‌های مختلف تکرار کردن. مثل داستان حضرت یعقوب و یوسف .مثل داستان مادر موسی .مثل داستان قتل موسی . هر کدوم از اینها درسهای زیادی برام داشته .جاهایی که مطالب برای رشد ایمانمون گفته میشه راحت می‌پذیرم و با عقل و منطقم جور در میاد .به همین جهت منم سعی می‌کنم طبق شرایط و موقعیت تو چالش‌ها و تضادهایی که باهاشون مواجه میشم بتونم با این ایمان مسائل‌هامو حل کنم ولی بابت موضوعات دیگه‌ای که گفتم ، راستش درک زیادی ندارم.

کلا تو زمینه ی مطالب قرآنی ضعیف هستم ولی اونچه که از استاد می‌شنوم رو با جون و دل می‌پذیرم چون حس خوب ازش دریافت میکنم.

نتیجه‌گیری از تمام صحبتهام اینه که دلم میخواد خودمو متعهد کنم و تمام تمرکزمو بذارم روی هدایت خداوند!

استاد جونم ممنون و مچکر از وجودتون.

چقد سپاسگزار هستم از خداوند به خاطر وجودتون.

بهترینها نصیب قلب مهربونتون .