داستان هدیه تولدم - صفحه 87 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد عزیز و خانوم شایسته زیبا و مهربان

همه ی گفته های شما که معلومه سرچشمه الهی دارند و اصیل هستند رو میتونم با تک تک وجودم همشونو درک کنم من یه تایمی از زندگیم کلا بی خیال حرف مردم بودم و همش نگاهم به خدا و رابطه درونی با خودم بود اصلا دنبال این نبودم که بخوام جلب توجه کنم یا دنبال چیزهای بیرونی باشم.و چقد اون موقع من طرفدار داشتم و چقد آدمهای خوبی رو به خودم جذب میکردم حتی ادمهایی که از نظر بقیه رفتار نامناسبی داشتند با من به شدت مهربون برخورد میکردند بدون اینکه من کار خاصی کرده باشم.ولی بعد از چند وقت به خاطر ورودیهای نامناسب و توجه به نکات حاشیه ای که الان متوجه میشم حاشیه ای بوده و من توجهمو و انرژیمو به صورت ناخواسته روی مواردی گذاشتم که اصل نبوده و از روی ناآگاهی بوده و من فقط قصدم این بوده که بهتر شم ولی کلا راهو اشتباه میرفتم مثل اینکه

و هیچ نتیجه ای نداشته تازه باعث شد که از خودم و منبع اصلی دور شم

.و همیشه این سوال برای من پیش میومد که چی شد که به جای این که پیشرفت کنم پسرفت کردم.و امروز به لطف استاد عزیز جواب سوالمو گرفتم.که این یه قانونه اصلا

که خودت با خودت در صلح باشی و اصلی ترین رابطه زندگیت رابطه با خدا باشه و روابط دیگه در نتیجه این رابطه میاد

و اینکه انقدر این زندگی رو جدی نگیرم به قول استاد احساس بد موقعی به وجود میاد که ما همه چیزو خیلی جدی میگیریم

جدی نگیر ینی جوری نگاه نکن که اذیت شی و خیلی خونسردتر و آرامتر باش رها باش به هیچی نچسب وقتی چیزی اونقدر براتون مهم نیست که بهش وابستگی پیدا کنید خود به خود همه چیز رخ میده

و استاد این جمله چقد طلاییه به قول خودتون :خود به خود رخ میده

بابا اصلا جهان سازوکارش همینه.خدا که نمیخواد به ما سخت بگیره برای همینه که انقدر قوانینشو ساده در نظر گرفته فقط نیاز به تکرار مداوم داره

خدایا شکرت برای اگاهی جدید

خدایا شکرت پیشاپیش که مارو به مسیری هدایت میکنی که عمل کننده به این آگاهیا باشیم

و خدارو شکر برای وجودتون استاد عزیز که دستی از دستان خدا هستید و هر روز باعث تولد دوباره خیلی از افراد میشین امیدوارم به جایگاهی خیلی بالاتر از اینا برسید و همیشه شاد و سلامت باشید